Δελτίο Τύπου
Για την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του Σχεδίου Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας Υδατικού Διαμερίσματος Κρήτης που απασχόλησε την συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Σητείας την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου
Στην προηγούμενη συνεδρίαση της Τετάρτης(13/11) το 1ο θέμα της τακτικής συνεδρίασης αφορούσε την «κατάθεση απόψεων επί της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του Σχεδίου Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας Υδατικού Διαμερίσματος Κρήτης»
Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Σητείας, Σίμος Συμεωνίδης παίρνοντας τον λόγο για το θέμα αυτό είπε: « Σεβόμενος τον κύριο Δασκαλάκη(αντιδήμαρχος πολιτικής προστασίας)που εισηγήθηκε, ως μεγαλύτερο γνώστη από μένα στην άμεση αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων και στα θέματα της πρόληψης, παρ’ όλο που συμφωνούμε σε αρκετά, εμείς δεν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Δεν θεωρούμε ότι η επιστήμη δεν έχει απαντήσεις και ότι όλα είναι θέμα ατομικής ευθύνης, το οποίο είπε εισηγητικά ο δήμαρχος. Αυτό στο κάτω κάτω αθωώνει τις ευθύνες της οργανωμένης κοινωνίας, της συλλογικής ευθύνης, του κράτους, όταν λες ότι όλα είναι ατομική σου ευθύνη να προστατευτείς από τα φυσικά φαινόμενα. Στο κάτω κάτω και τα ακραία φαινόμενα δημιουργούνται κάτω από συνθήκες που έχουν να κάνουν με την παρέμβαση του ανθρώπου. Κι αυτό πρόληψη είναι. Αν έχεις μια κοινωνία που κριτήριο έχει το κέρδος, άρα όλα τα δάση, όλες οι πλαγιές, όλα τα ρέματα είναι πεδίο κερδοφορίας θα γίνονται ανεμογεννήτριες παντού, θα ανοίγονται δρόμοι παντού, λέω ένα παράδειγμα ή άλλα έργα, ξενοδοχεία μεγάλα ξενοδοχεία 5στερα, στην παραλία, στα ρεματα, παντού. Να πω όμως εδώ ότι αν το έχετε υπόψη σας η στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι ήδη στη 2η αναθεώρηση από το Δεκέμβρη του ’23 στην Περιφέρεια και εσείς εισηγείστε για την 1η αναθεώρηση του 2014. Παρ’ όλ’ αυτά, η 2η αναθεώρηση, να ενημερώσω το σώμα, δεν έχει επί της ουσίας διαφορές, αναφέρει μεν τη Σητεία περισσότερο, αλλά στο ζητούμενο που βάζει η εισήγηση δεν έχει καμία βελτίωση, ακόμα και ως πιο πρόσφατη. Έχει μια λίγο καλύτερη αποτύπωση όμως εμάς δεν μας ενδιαφέρει να μπει μόνο στο χάρτη η Σητείας αλλά να παρθούν και τα αντίστοιχα μέτρα.
(...)Εμείς εστιάζουμε στο ότι η επίκληση στην οδηγία 2000/ 60 της ΕΕ, όπως και η αντίστοιχη της ΕΕ του 2007, μπαίνει νωρίς νωρίς στο κείμενο για να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνείας για το τι θα ακολουθήσει. Το διάβασε ο κύριος αντιδήμαρχος: «κριτήριο για το ποιες θα είναι οι αναγκαίες παρεμβάσεις θα είναι λεγόμενη οικονομική αποδοτικότητα» και όχι η ανάγκη προστασίας του λαού και της περιουσίας του. Η οδηγία της ΕΕ χωρίζει τις περιοχές που έχουν ανάγκη σε αντιπλημμυρικά έργα σε ζώνες και σε άλλες του κατώτερου θεού. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα σχέδια και τα πιο παλιά της πρώτης αναθεώρησης έλεγαν για παράδειγμα ότι δεν κινδυνεύει η Μάνδρα Αττικής από πλημμύρες και την ίδια περίοδο είχαμε τους νεκρούς στις πλημμύρες της περιοχής. Δηλαδή είναι και αστείο που δεν αναφέρεται η 2η αναθεώρηση στις καταστροφικές πλημμύρες της Σητείας του 2019 και 2022. Αυτό είναι μία επικίνδυνη προσέγγιση από μεριάς ΕΕ γιατί για λόγου κόστους αδυνατεί να προβλέψει πόσο μάλλον να πάρει μέτρα και να προστατεύσει από τον κίνδυνο αλυσιδωτών φαινομένων που έχουμε ζήσει σε όλη την Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια και εμείς εδώ είμαστε παθόντες και στη Θεσσαλία, στην Αττική κλπ. »
Στη συνέχεια ο Σίμος Συμεωνίδης τόνισε ότι «Στα κριτήρια που θέτει η οδηγία για τον καθορισμό των ζωνών δυνητικά υψηλού κινδύνου πλημμύρας περιλαμβάνονται διάφοροι κόφτες όπως ο ενδεικτικός αριθμός κατοικιών που ενδέχεται να πληγούν. Αυτό είναι και η αιτία που λέμε καμία φορά ότι δε δίνουν χρηματοδοτήσεις, ο λόγος που δε δίνουν αγαπητοί συνάδελφοι είναι γιατί αποκλειστικό κριτήριο είναι το οικονομικό όφελος, τα κέρδη δηλαδή. Δε θα δώσουν, για παράδειγμα, βάρος σε μία περιοχή η οποία έχει 5, 10 κατοίκους ή μικρή επιχειρηματική δραστηριότητα. Ενώ εκεί που έχει ένα εργοστάσιο, ένα ξενοδοχείο έχει συμφέροντα δηλαδή γιατί σε αυτή την οικονομία ζούμε, δε μιλάμε για ένα μικρό επιχειρηματία, εκεί πιθανό να δοθούν και χρήματα και υποδομές κλπ. Κυνικά δηλαδή ομολογείται ότι « οι κίνδυνοι της πλημμύρας σε ορισμένες περιοχές εντός της κοινότητας μπορεί να θεωρηθεί ότι στερούνται σημασίας». Παραδείγματος χάριν, σε αραιοκατοικημένες περιοχές ή ακατοίκητες ή περιοχές με περιορισμένους οικονομικούς πόρους. Πως είναι στη Θεσσαλία κάτι χωριά που πήγαν και ανεβήκαν στις στέγες οι κάτοικοι ή ανεβήκαν στους λόφους να σωθούν; Και δεν είχαν στο ήλιο μοίρα, αυτοί δεν είχαν αξία για να ασχοληθεί μαζί τους κανείς. Ή και παρεμβάσεις που έγιναν τις κρίσιμες ώρες, μην επεκταθούμε, έγιναν με κριτήριο που θα είναι οι λιγότεροι. Τόσο κυνικά. (...)Κατά τη γνώμη μας, βασικοί παράγοντες που επιδρούν για να εκδηλωθούν οι πλημμύρες είναι:
1)η ίδια η χρήση γης και η παράδοσή της τελικά στους μεγάλους ομίλους που διευκολύνει την αξιοποίησή της και με αυτό το κριτήριο γίνονται οι παρεμβάσεις ή αυτό που ονομάζεται ανάπτυξη που δεν αφορά τους πολλούς. Ιδιαίτερα στη Σητεία, κατά τη γνώμη μας, ο ενεργειακός σχεδιασμός των μεγάλων ομίλων είναι και των υπηρετούν οι κυβερνήσεις, αλλάζει τη χρήση γης με διανοίξεις δρόμων, υδρογεωλογικές μελέτες(όταν υπάρχουν) που δεν τις παίρνουν υπόψη, με το να μη συζητάμε για τις συσσωρευτικές επιπτώσεις αυτού σχεδιασμού. Είναι χαρακτηριστικό, ότι η ίδια η ΕΕ λέει ότι πρέπει να συζητάμε σε επίπεδο λεκάνων απορροής ή σε επίπεδο υδάτινου διαμερίσματος, το πετάει γιατί πρέπει να μπει και κάτι που έχει επιστημονική βάση και ταυτόχρονα μπορεί η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε μία οποιαδήποτε επένδυση, στη δική μας περίπτωση των ενεργειακών ομίλων να μην παίρνει υπόψη της ένα συνολικό σχεδιασμό που υπάρχει στην περιοχή. Με τόση υποκρισία απαξιώνονται τελικά επιστημονικά εργαλεία, μέθοδοι κτλ.
2) Υπάρχει αδυναμία ολοκληρωμένης διαχείρισης των υδάτινων ρευμάτων και συνολικά της λεκάνης απορροής. Για παράδειγμα, κατά τη δική μας γνώμη, αν το ’19 ήταν ολοκληρωμένο το έργο της λιμνοδεξαμενής της Ζου(που θα έπρεπε να είναι) είναι πάρα πολύ πιθανό η ολοκλήρωσή του, με όλα τα συνοδά, να μείωνε ή και να μην είχαμε συνέπειες από την πλημμύρα εκείνης της χρονιάς. Γίνομαι συγκεκριμένος, για να βοηθήσω, αν θεωρείτε ότι όλα αυτά είναι άχρηστα μπορούμε να συζητήσουμε μόνο για ατομική ευθύνη και να πούμε στους Σητειακούς: τρεχάτε να σωθείτε, άμα βρέξει πολύ. Επαναλαμβάνω ξανα ότι η ατομική ευθύνη είναι ο ορισμός του αόριστου και της αποφυγής ανάληψης ευθύνης.
3)Η αδυναμία του αστικού κράτους να υλοποιήσει έστω και αποσπασματικούς σχεδιασμούς, ούτε αυτό δε μπορεί να κάνει και αυτό φαίνεται και στα έργα που κάνει και την απόδοσή τους.
4)Ενώ επίσης είναι, ακόμη, τα συγκεκριμένα κριτήρια που τίθενται για το σχεδιασμό, τη μελέτη και εκτέλεση των καθ’ έκαστα αντιπλημμυρικών έργων καθώς και οι προτεραιότητες που τίθενται σε σχέση με άλλα τεχνικά, κυρίως οδικά, έργα. Για παράδειγμα, γίνεται το αεροδρόμιο στο Καστέλλι ή ο ΒΟΑΚ και, πλημμυρίζουν τα Μάλλια, την ίδια περίοδο με εμάς, εξαιτίας αυτών των κατασκευαστικών έργων, αλλά δεν έχει καμία σημασία για το κεφάλαιο να πάρει αντιπλημμυρικά έργα κάτω για την προστασία άλλων υποδομών. Άλλωστε έχει το αστικό κράτος να το επιτρέπει. Αυτό συμβαίνει με τους ενεργειακούς ομίλους εδώ.
Άρα, αυτές οι στρατηγικές μελέτες είτε της πρώτης αναθεώρησης είτε της δεύτερης, (α)συντάχθηκαν πάνω στον ίδιο καμβά αυτών των ευρωενωσιακών και κυβερνητικών κατευθύνσεων, (β) παραμένουν αλώβητοι οι παράγοντες που συμβάλλουν για να εκδηλωθούν οι πλημμύρες και (γ) οι όποιες θετικές παρεμβάσεις προβλέπονται, κατά τη δική μας γνώμη σχετικά με μέτρα προστασίας κλπ είναι απλά ευχολόγια και επί της ουσίας είναι εργαλεία παραπλάνησης, εφησύχασης της πλειοψηφίας του λαού.
Γι’ αυτούς τους λόγους εμείς καταψηφίσαμε τη ΣΜΠΕ στην περιφέρεια και το ίδιο θα κάνουμε και εδώ. Συμβολή για μας είναι να αναδείξουμε τον αντιλαϊκό χαρακτήρα αυτών των στρατηγικών μελετών, την υποκρισία τους και βέβαια διαφαίνεται μέσα από τα παραδείγματα που είπα, είπε κι ο κύριος Δασκαλάκης τέτοια παραδείγματα, ακόμα κι αν συμπεριληφθούν, καλό είναι να αποτυπωθεί η πραγματικότητα. Όμως, εμείς θεωρούμε ότι η ανάγκη διεκδίκησης των απαραίτητων έργων, των απαραίτητων υποδομών είναι ένας μεγάλος αγώνας που πρέπει να τον δώσουμε μαζί με το λαό και όχι να του λέμε τρέξε να σωθείς σε μία πλημμύρα, σε έναν σεισμό, είναι ατομική σου η ευθύνη και δεν υπάρχει άλλος τρόπος.»
Το Γραφείο Τύπου
15 Νοεμβρίου 2024
