Γράφει ο Νίκος Μιχελάκης*
Σαν μαγική λύση που μπορεί να αντιμετωπίσει ρηξικέλευθα το πρόβλημα των ενδεχομένων πρώιμων δακοπροσβολών, συνιστάται από διάφορες πλευρές η παραγωγή αγουρελαίου!
Το αγουρέλαιο, το όποιο οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν «ωμοτριβές ή ομφάκινο» αποτελεί ένα ειδικό τύπο ελαιόλαδου με τα γευστικά χαρακτηριστικά του άγουρου καρπού. Είναι κάπως πικρό ή πικάντικο με έντονη φρουτώδη γεύση, ιδιότητες που διατηρεί όμως μονο για λίγους μήνες και ανάλογα με τον τρόπο διατήρησής του.
Έτσι, η πώληση του έχει περιορισμένο καταναλωτικό κοινό το όποιο δεν μπορεί να απορροφήσει τόσο πολύ μεγάλες ποσότητες ώστε η παραγωγή του να αποβεί επικερδής για μεγάλο αριθμό παραγωγών.
Ωστόσο η πρόωρη συγκομιδή μπορεί να έχει σημαντικές δυσμενείς συνέπειες:
Πρώτον, βέβαιη χαμηλότερη απόδοση του καρπού σε ελαιόλαδο που μπορεί να πέσει και στα 8-10 προς ένα, δηλαδή 10-12% συντελώντας έτσι στην παραγωγή περίπου του μισού λαδιού από την κανονική συγκομιδή όποτε η απόδοση για την Κορωνέικη συνήθως φθάνει τα 4,5-5/1, δηλαδή 20-23%.
Δεύτερο, ενδεχόμενη παρουσία υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων στο ελαιόλαδο αν τυχόν έχει γίνει εφαρμογή ψεκασμών σε χρόνο κοντά στην συγκομιδή.
Τρίτον, πιθανή παραγωγή ελαιολάδου με γεύση ξύλου και χαρακτηριστικά πυρηνελαίου αν ο καρπός είναι συρρικνωμένος ή όχι επαρκώς ενυδατωμένος .
Άρα η παραγωγή αγουρελαίου μπορεί να συμφέρει μονο στην περίπτωση που η πώληση του είναι εξασφαλισμένη σε τιμή τουλάχιστο 2/πλασια από την συνήθη. Δηλαδή, με βάση τις σημερινές τιμές, γύρω στα 6-6,5€/kg !
Αυτά ας τα έχουν υπόψη όσοι κάνουν σχετικές συστάσεις και βέβαια όσοι τις αποδέχονται!
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του
