Αίσθηση έχει προκαλέσει σε όλη την Κρήτη η χθεσινή αποκάλυψη της
"Ν.Κ." ότι η βασική φημολογία και καταγγελία περί ελέγχου από τις
δικαστικές Αρχέςτου δημάρχου Ηρακλείου, Γιάννη Κουράκη, στηρίχτηκε σε μία ανώνυμη καταγγελία που συνοδευόταν, όμως, από πλήθος συνημμένων εγγράφων, από αναρτήσεις στη "Διαύγεια", τα οποία, χωρίς να συνιστούν αποδείξεις, ωστόσο διαμόρφωσαν επιλεκτικό κλίμα σε βάρος του, φτάνοντας μέχρι και στην υποχρεωτική έρευνα από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Του Γιώργου Σαχίνη
Η αίσθηση αυτή επιτείνεται και από το γεγονός ότι η ανώνυμη
καταγγελία, όπως απέδειξε χθες η "Ν.Κ.", δεν αφορούσε μόνο το δήμαρχο
Ηρακλείου, αλλά συνολικά 56 πρόσωπα της δημόσιας σφαίρας στην Κρήτη,
πρώτης γραμμής όλοι τους - δήμαρχοι, υποψήφιοι περιφερειάρχες, ανώτατοι
κρατικοί υπάλληλοι, πολιτικοί, ιδιώτες με εμπλοκή σε δημόσια έργα,
προϊστάμενοι δημόσιων οργανισμών και διευθυντές νευραλγικών πόστων σε
αναπτυξιακά προγράμματα και εταιρείες που αφορούν στην Κρήτη.
Συγκεκριμένα, στην ανώνυμη αυτή καταγγελία προς τις δικαστικές και
τις ελεγκτικές Αρχές, που χθες για πρώτη φορά οι πολίτες της Κρήτης
πληροφορήθηκαν την ύπαρξή της από τη "Ν.Κ.", αναγράφονται 56 τουλάχιστον
ονόματα άμεσης ή έμμεσης, κατά το συντάκτη της, εμπλοκής σε φαινόμενα
διαφθοράς και νεποτισμού, αλλά χωρίς αποδείξεις. Για πολλούς απ' αυτούς
προφανώς και έχει ξεκινήσει η ανακριτική- ελεγκτική διαδικασία.
Τα "γιατί"
Στην κοινωνία, όμως, παραδόθηκε σαν βορά ο Γ. Κουράκης από πολλά
μικρά και μεγάλα κέντρα της περιοχής μας. Συντεχνιακά, νομικά, τεχνικά
και παραπολιτικά. Το ερώτημα πλέον που απασχολεί την τοπική κοινωνία
είναι ποιοι και γιατί από μία τέτοια ανώνυμη καταγγελία - που
δικαιολογημένα, ως όφειλε, κινητοποίησε για έρευνα τουλάχιστον την
ανώτατη εισαγγελική έδρα του Αρείου Πάγου - αν και περιελάμβανε 56
επώνυμους της Κρήτης πολιτικά, οικονομικά και διοικητικά, επέλεξαν,
στοχοποίησαν και έσυραν με τη φημολογία μόνο το όνομα του Γιάννη
Κουράκη.
Όλοι αυτοί - ο καθένας για τους δικούς του λόγους - αναπαρήγαγαν εκ
του ασφαλούς, διά προφορικού περιφερόμενου λόγου, για πολιτικούς κυρίως
λόγους, μόνο την περίπτωση του δημάρχου, αφού η κατάρρευση Κουράκη
βόλευε τελικά είτε πολιτικά, είτε προσωπικά είτε συλλογικά.
ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ
Δημιουργία φόβου και αμφιβολίας
Αξιοσημείωτη η φράση που έλεγε δημοσίως ο Γρ. Πασπάτης ότι «βουβός
φόβος πλανάται πάνω από την πόλη» . Επίσης, το ιστορικό δελτίο Τύπου του
συνδυασμού του Λυγερού με την επικεφαλίδα "Γίνονται εκλογές με υπόδικο
δήμαρχο;"... Ή επίσης η έγγραφη δήλωση του Β. Λαμπρινού ότι ναι μεν
σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά δεν μπορεί να σχολιάσει τα
τροφοδοτούμενα δημοσιεύματα περί ποινικής δίωξης του Γ. Κουράκη.
Τώρα, πώς να εξηγηθεί ότι ο κορυφαίος νομικός, με δεκάδες
συνεργάτες δικηγόρους, που ξέρουν πολύ καλά τα εσωτερικά των τοπικών
δικαστηρίων, αποσιωπά την ύπαρξη τέτοιας εισαγγελικής έρευνας, έστω και
με ανώνυμη καταγγελία για 56 δημόσια πρόσωπα της Κρήτης, αλλά και το
παράνομο της δημοσιοποίησης στοιχείων, που δεν έχουν υπόψη τους ούτε οι
υποτιθέμενοι κατηγορούμενοι, αφού δεν έχουν λάβει γνώση ούτε καν της
προκαταρκτικής διαδικασίας.
Την τελευταία διετία στο Ηράκλειο οι ψίθυροι και οι φήμες είχαν
πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας εις βάρος του Γ. Κουράκη. Όλως τυχαίως και
συμπτωματικώς, όλη αυτή η φημολογία, που κυκλοφορούσε σε διάφορους
πολιτικούς και κοινωνικούς κύκλους, ακόμη και στα καφενεία, ήταν ακριβώς
αυτή που περιείχε η επίδικη ανώνυμη καταγγελία. Ακριβώς τα ίδια, με τη
διαφορά ότι η καταγγελία προϋπήρχε από τον Οκτώβριο του 2012. Λίγοι
μέχρι τότε και γνωστοί είχαν προσπαθήσει να περάσουν τέτοια μνήματα στην
τοπική κοινωνία. Με την ανώνυμη, όμως, καταγγελία προς τις Αρχές
δημιούργησαν ένα άλλοθι σε όλους τους ενδιαφερόμενους για να πλήξουν το
δήμαρχο και τους λοιπούς 55 καταγγελλόμενους.
Ω του θαύματος, όμως, ξεχάστηκαν και απομονώθηκαν οι άλλοι 55 και
το κυρίαρχο πρόσωπο, που σήκωσε το βάρος όλης αυτής της υπόθεσης,
βρέθηκε να είναι ο Κουράκης. Τελικά, η πολιτική εξέλιξη δικαίωσε τους
ανώνυμους συντάκτες της καταγγελίας και όλους όσοι άρπαξαν και αυτή την
ευκαιρία και επωφελήθηκαν, αφού ένα μέρος του στόχου τους επετεύχθη.
Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Γραμμένη από ειδικούς και γνώστες
Πρόκειται για ένα έγγραφο με είκοσι σελίδες, συνοδευόμενο από
πλήθος εγγράφων, ΦΕΚ, έγγραφα περιφερειακής διοίκησης κ.λπ. Φαίνεται να
είναι συνταγμένο από ειδικούς σε νομικό και τεχνικό επίπεδο και γνώστες
λειτουργίας του συστήματος της Αυτοδιοίκησης και των δημόσιων
διαγωνισμών.
Αναφέρονται 56 ονόματα με κυρίες αναφορές σε λίγους και μάλιστα
υψηλά ιστάμενους σε περισσότερους από ένα Δήμο, αλλά και στην
Περιφέρεια. Δεν είναι βέβαιο ότι σε όλους θα ακολουθηθεί η προανακριτική
διαδικασία. Καμία πληροφορία δεν έχουμε από τις δικαστικές ή ελεγκτικές
Αρχές. Αλλά αφού προφανώς βάσει της ως άνω καταγγελίας ασχολούνται με
το δήμαρχο, αλλά τόσο είναι βέβαιο ότι θα ασχοληθούν και με τους
περισσότερους καταγγελλόμενους.
Εμείς, για λόγους δεοντολογίας αλλά και σεβασμού στις ανακριτικές
διαδικασίες, δεν αναφέρουμε συγκεκριμένα στοιχεία, πολύ δε περισσότερο
ονόματα. Βέβαια, μέχρι τώρα όλη αυτή τη λαίλαπα την επιφορτίστηκε ο
Κουράκης και κανείς άλλος.
Παραδίπλα δημοσιεύεται η πρώτη σελίδα της καταγγελίας που φαίνεται
ότι ο στόχος του συντάκτη, όπως λέει ο ίδιος, είναι η διαφάνεια. Τον
Οκτώβριο του 2010 μια καταγγελία με πολλά συνημμένα φτάνει σε κρατικές
και δικαστικές Αρχές, καθώς και στις εφημερίδες "Ν.Κ." και "Πατρίς". Στη
φωτογραφία του εγγράφου φαίνονται οι υπηρεσίες στις οποίες απευθύνεται.
Τότε οι τοπικές εφημερίδες, όπως και έπρεπε, που έλαβαν γνώση, δε
δημοσίευσαν το παραμικρό γιατί η καταγγελία ήταν ανώνυμη και απρόσωπη,
με αναφορές και σε υπαρκτές καταστάσεις, αλλά και με πολλά σενάρια. Το
περιεχόμενο, όμως, προφανώς και κυκλοφόρησε σε στενούς κύκλους
δημοσιογράφων ή άλλων και έγινε η βάση φημών και σεναρίων χωρίς κάνεις
να κατονομάζει τις πηγές του.
Οι δικαστικές Αρχές αλλά και οι ελεγκτικές υπηρεσίες του κράτους,
ως όφειλαν, άρχισαν να ερευνούν την καταγγελία με τις νόμιμες
διαδικασίες.
ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ
Καλοθελητές είχαν πλησιάσει Τσόκα
Όπως αποκαλύπτει σήμερα η "Ν.Κ.", μοναδική φορά που έγινε απόπειρα η
υπόθεση με την ίδια ανώνυμη καταγγελία να απλώσει πέραν του Κουράκη και
σε άλλο πρόσωπο ήταν όταν τέθηκαν υπόψη του Σεραφείμ Τσόκα, ένα μήνα
πριν τις περιφερειακές εκλογές, όσα αυτή ανέφερε για βασικό του πολιτικά
αντίπαλο και συνυποψήφιο, ως ένα από τα 56 ονόματα. Τότε ο Τσόκας
ζήτησε στοιχεία και αποδείξεις και όχι ανώνυμα έγγραφα για τα οποία δεν
είχαν αποφασίσει οι Αρχές. Αποστόμωσε τους καλοθελητές με τη θέση ότι ο
ίδιος ασχολείται «με πολιτικά θέματα και αντιπαραθέσεις και όχι με
ανώνυμες καταγγελίες, που τελικά μπορεί μόνο να λειτουργούν ως σπίλωση
για τον αντίπαλο». Κάπου εκεί έκλεισε το θέμα.
Πώς κινήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ
Την ώρα που εξελίσσονταν όλα αυτά, πολιτικά, ιδίως στην Κρήτη, το
κλειδί των εξελίξεων φάνηκε να το κρατάει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πρώτη και
αδιαμφισβήτητη πολιτικά δύναμη στην Κρήτη μετά τις διπλές εκλογές
Μαΐου-Ιουνίου του 2012. Στα αυτοδιοικητικά έδειξαν αρχικά να κινούνται
προσεκτικά μεν, έγκαιρα όμως περίπου στο τέλος της άνοιξης του 2013.
Στη μεν Περιφέρεια ο κύκλος ξεκινούσε από τους Σταθάκη-Κριτσωτάκη
και έφτανε μέχρι τον Δραγασάκη, στο δε Δήμο από τη μία οι προτάσεις και
αυτοπροτάσεις από τη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη ο
κύκλος επαφών και συζητήσεων με πρόσωπα που είτε δεν ήταν κομματικά
ενταγμένα στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε ξεχώριζαν στην κοινωνία για τη στάση τους,
γίνονταν από 2-3 στελέχη του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, είτε απευθείας από τα
κεντρικά.
Έτσι, για το Δήμο Ηρακλείου, στο κομματικό πεδίο και έχοντας η
"αριστερή τάση" το πάνω χέρι, διαμορφωνόταν ένα κλίμα πιο στενής
κομματικής επιλογής, αντίθετα εκτός κομματικού πεδίου στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ
τοπικά και κεντρικά συζητούσαν διάφορες εναλλακτικές. Σε αυτή την
περίοδο έπεσαν στο "ΣΥΡΙΖαίικο τραπέζι" ονόματα όπως του Σωκράτη Βαρδάκη, του βουλευτή Γιάννη Μιχελογιαννάκη, ακόμη και του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛ. Νότη Μαριά (και
σε Δήμο και σε Περιφέρεια) στο να ηγηθεί μίας μετωπικής αντιμνημονιακής
κίνησης, αλλά ο ίδιος έγκαιρα ξεκαθάρισε ότι είχε βάλει πλώρη για το
Ευρωκοινοβούλιο.
Προτάθηκε τότε και το όνομα του Βασίλη Λαμπρινού, η
πλειοψηφία όμως των οργανωμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε την πρόταση
και παρότι αυτή είχε φτάσει μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα! Βασικά
επιχειρήματα, ότι ο Βασίλης Λαμπρινός δεν μπορούσε να συμβολίσει την
αντισυστημική ανατροπή στο Δήμο, η ηλικία του αλλά και η γενικότερη
πορεία του πολιτικά ιδίως στο χώρο των δικηγόρων. Για την "αριστερή
τάση", ήταν επαρκείς ενδείξεις απόρριψής του, παρότι για τη θέση του σε
θέματα αρχών δεν είχαν καμία ένσταση και παρότι και από τη ΔΗ.ΜΑΡ. τους
είχε διαμηνυθεί ότι στο πρόσωπό του θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε ένα
κοινό δημοτικό σχήμα.
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Ας γυρίσουμε πίσω στο κλίμα των ημερών...
Πώς απορρίφθηκε ο Λαμπρινός, πώς εμπλέχθηκε ο Γραμματικάκης
Για να αντιληφθούμε όμως το πραγματικό πλαίσιο των επιλογών και
ζυμώσεων στο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να μεταφερθούμε στο πλαίσιο εκείνης της
περιόδου, γυρίζοντας το χρόνο πίσω. Αυτό γιατί μετά την απόλυτη
κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη στις ευρωεκλογές και ενώ αυτός ήταν
τελικά που έκρινε το νικητή στη "μητέρα των ανατροπών", την κάλπη του
Δήμου Ηρακλείου, αλλά που και στην Περιφέρεια Κρήτης καθόρισε την εκ
νέου επικράτηση του Αρναουτάκη με μεγάλη διαφορά, είναι τελικώς στους...
χαμένους!
Στο Δήμο Ηρακλείου διπλά, αφού οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν στο
δεύτερο γύρο σχεδόν μονοκούκκι για υποψήφιο δήμαρχο τον Βασίλη Λαμπρινό,
υποψήφιο που πριν από λίγους μήνες η τοπική ηγεσία του κόμματος είχε
ουσιαστικά απορρίψει ως «συστημικό μεγαλοαστό». Το Μάιο του 2013 όμως η
συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει για τις υποψηφιότητες διαφορετικά. Οι
κοινωνικές συμμαχίες φαίνονταν το πρωτεύον και όχι η κομματική
καθαρότητα του αντιμνημονιακού μετώπου.
Ο Γ. Γραμματικάκης
Τότε ήταν που ένα από τα πρώτα ονόματα που συζητήθηκαν για το Δήμο
Ηρακλείου ήταν αυτό του μετέπειτα ευρωβουλευτή με το "Ποτάμι" Γιώργου Γραμματικάκη .
Η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος ήταν επιφυλακτικός, αναζητούσε το ρόλο
του σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ή στην Ευρωβουλή. Κατόπιν ο πρόεδρος
του ΕΚΗ Σωκράτης Βαρδάκης, όμως τα τοπικά στελέχη αντιδρούσαν θεωρώντας
ότι σε επίπεδο ΕΚΗ δε λειτούργησαν οι συμμαχίες για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για
την παράταξη του Βαρδάκη την προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ, αν και εκτός
ΠΑΣΟΚ αυτή πλέον με την έναρξη εφαρμογής του μνημονίου.
Τότε πέφτει για πρώτη φορά και το όνομα του Βασίλη Λαμπρινού, που
θα μπορούσε να κατέλθει ως υποψήφιος μια πλατιάς συμμαχίας με κορμό το
ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στελέχη τοπικά του κόμματος δεν τα απορρίπτουν, ίσα-ίσα
που μεταφέρουν το όνομά του μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα. Όμως, σε επίπεδο
Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά για τους δικηγόρους του κόμματος, ο
Λαμπρινός ήταν "κόκκινο πανί".
Το συνέδριο
Όμως οι συζητήσεις για μια κοινωνική συμμαχία με υποψήφιο εκτός
ΣΥΡΙΖΑ ανακόπτονται στην ουσία δύο μήνες αφότου έχουν ανοίξει και
μάλιστα πιο έγκαιρα από όλους υποτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος; Το
συνέδριο του κόμματος τον Ιούλιο, που αλλάζει τις ισορροπίες και
ανατρέπει τη μέχρι εκείνη στιγμή εικόνα για συνεργασίες.
Η ενίσχυση της Αριστερής Πλατφόρμας και του Λαφαζάνη στο συνέδριο,
που έδινε μάχη για την αριστερή σαφήνεια στην πορεία του κόμματος και
της απόρριψης συνεργασιών που θα κατέβαζαν τον πήχη της συνεπούς
αριστερής πορείας, στο όνομα της αντιμνημονιακής συμπόρευσης,
δημιουργεί προβληματισμό ακόμη και στον Τσίπρα, πάρα τη διάθεσή του για
ένα τέτοιο άνοιγμα, προκρίνοντας τελικά στις περισσότερες των
περιπτώσεων αυτοδιοικητικά να μην ανοιχτεί μέτωπο με την Αριστερή
Πλατφόρμα, αλλά με ομοφωνία να γίνουν οι όποιες επιλογές είτε τοπικά
είτε κεντρικά.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ-ΑΥΤΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Κυπριωτάκης, Ινιωτάκης και γιος παράγοντα
Ενώ λοιπόν μέχρι εκείνη την ώρα τα πρόσωπα και τα ζητήματα της
τοπικής κοινωνίας παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση ενός κλίματος ανατροπής
και στη Λότζια, αυτό αλλάζει και η αλλαγή σηματοδοτείται ακόμη και από
τον κεντρικό καθοδηγητή σε θέματα Αυτοδιοίκησης Κώστα Πουλάκη, αλλά και
τον Γιάννη Μηλιό (για διαφορετικούς λόγους αυτός, προσπαθώντας να
απαγκιστρώσει το όνομα Σταθάκη από την Περιφέρεια), οι οποίοι
αναφέρονται μεν σε τοπικές συμμαχίες, αλλά χωρίς «να χαθεί η ψυχή της
Αριστεράς».
Εκεί επάνω έρχονται να προσκρούσουν οι προτάσεις και αυτοπροτάσεις για τον Ρούσσο Κυπριωτάκη, τον Πέτρο Ινιωτάκη, αλλά
και για το γιο μεγάλου οικονομικού παράγοντα του Ηρακλείου. Μία ακόμη
επαφή από στελέχη που δεν ανήκουν στην Αριστερή Πλατφόρμα, που
πλειοψηφεί στο Ηράκλειο, γίνεται με τον Γραμματικάκη, αλλά το κλίμα έχει
πια βαρύνει με την εμφάνιση του τελευταίου στο Ακροπόλ, με την κίνηση
των 58 της Κεντροαριστεράς.
Το κλίμα αλλάζει άρδην, ο Ρούσσος Κυπριωτάκης θεωρείται καλή
περίπτωση, αλλά η για χρόνια ενασχόλησή του με την Αυτοδιοίκηση, η
καταγωγή του πολιτικά από το ΠΑΣΟΚ και η διαφοροποίησή του από αυτό
θεωρείται ότι γίνεται από συστημικές και όχι αντιμνημονιακές λογικές για
την Αριστερή Πλατφόρμα και την πλειοψηφία της Νομαρχιακής.
Πισώπλατη
Για τον Πέτρο Ινιωτάκη, παρότι ο δημόσιος λόγος του είναι οξύτατα
αντιμνημονιακός, τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τού αποδίδουν προσωπική
στρατηγική και ατζέντα. Εδώ κόκκινο πανί για τους μηχανικούς του ΣΥΡΙΖΑ
είναι το γεγονός ότι ο πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΑΚ όχι απλά αποσυρόμενος
καθόρισε τη διαδοχή του, αλλά ουσιαστικά έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη
σύζευξη μηχανικών από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., ώστε, αν και πλειοψηφία σε
ψήφους και έδρες οι μηχανικοί του ΣΥΡΙΖΑ, η διοίκηση να είναι
γαλαζοπράσινη.
Θεωρήθηκε "πισώπλατη μαχαιριά", την ώρα που η πλευρά Ινιωτάκη το
έβλεπε ως απόδειξη ισχύος για το πώς κερδίζονται οι εκλογικές μάχες και
ως "πιλότο για το Δήμο". Ο Ινιωτάκης έφτασε σε επαφές με το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι
και στα κεντρικά, την ίδια ώρα εξακολουθούσε να έχει ανοιχτό το δίαυλο
επικοινωνίας με τον Κουράκη, σε περίπτωση που αυτός κινούνταν προς την
Περιφέρεια, αλλά φρόντιζε να συντηρεί σε ετοιμότητα και ένα προσωπικό
μηχανισμό με βάση το ΤΕΕ/ΤΑΚ και τις οριζόντιες διαδρομές στον κόσμο των
μηχανικών - τέτοιους άλλωστε διέθετε πολλούς και ο Δήμος Ηρακλείου ή
υπήρχαν πέριξ αυτού σε έργα, με τους περισσότερους πολιτικά να έλκουν
την καταγωγή τους από το ΠΑΣΟΚ.
ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΛΥΓΕΡΟΥ-ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗ
Η στροφή σε αμιγώς κομματικά ψηφοδέλτια
Στο ΣΥΡΙΖΑ, ακυρώνοντας στην πράξη ό,τι προεργασία είχαν ανοίξει
από το Μάιο του 2013, άρχιζαν οι πιο κλειστές συναντήσεις των τοπικών
στελεχών και η βάση συζήτησης είχε σαφώς πιο κομματικά χαρακτηριστικά,
ακόμη και μεταξύ προσώπων του χώρου με περισσότερη κοινωνική αναφορά
παρά την κομματική τους ταυτότητα. Ο προσανατολισμός κεντράρει πλέον στη
συγκρότηση σε Δήμους, Περιφέρεια και φυσικά ευρωκάλπη, σε κομματικά
αντιμνημονιακά ψηφοδέλτια. Ηλίας Λυγερός και Γιώργος Νικολακάκης αποκτούν προβάδισμα ισχυρό στο κομματικό ακροατήριο, που κάνει και τις σχετικές προτάσεις στα κεντρικά.
ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΠΡΑ ΝΤΕ ΦΕΡ
Σταθάκης και Κριτσωτάκης προσπαθούσαν να σπρώξουν ο ένας τον άλλο,
στη θέση του υποψήφιου περιφερειάρχη Κρήτης του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα του
υποψηφίου που θα "κατεβάσει" ο ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο Ηρακλείου κινείται σχεδόν
εκ παραλλήλου με την περιφέρεια. Αρχικά αδιαφιλονίκητο φαβορί
εμφανίζεται ο Γιώργος Σταθάκης. Έχει όλες τις προϋποθέσεις όχι
απλά να στριμώξει τον Αρναουτάκη , αλλά να κερδίσει και την Περιφέρεια. Ο
ίδιος το ξέρει, αλλά δεν το επιθυμεί, την ώρα που στην κεντρική
πολιτική σκηνή είναι από τους πρωταγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Επόμενη πρόταση ο
Ρεθυμνιώτης βουλευτής Ανδρέας Ξανθός.
Διαρκώς δε ακούγεται το όνομα του Μιχάλη Κριτσωτάκη, ο
οποίος είναι και ο μόνος που με σαφήνεια μήνες πίσω, όχι μόνο έχει
δηλώσει αδιάφορος για το θέμα, αλλά δημόσια κατηγορεί τα μπρος πίσω σε
θέσεις και αξιώματα, ως πρακτική του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Η Αριστερή
Πλατφόρμα αρχικά διαρρέει ότι τον Μιχάλη τον πιέζουν με στόχο να τον
αποσπάσουν από την κεντρική σκηνή του κόμματος. Όταν όμως τα πράγματα
αλλάζουν άρδην από το συνέδριο και μετά, ο Μιχάλης πιέζεται και από τους
ίδιους.
Τελικά, για μήνες η Περιφέρεια εξελίσσεται σε εσωτερικό μπρα ντε
φερ μεταξύ Σταθάκη και Κριτσωτάκη, με τη μία πλευρά να θέλει να σπρώξει
την άλλη στην Περιφέρεια. Στην κοινωνία όμως χάνεται η αύρα των
κοινωνικών συμμαχιών και της πολιτικής ηγεμονίας. Κανείς δεν
ενδιαφέρεται για τις εσωτερικές κόντρες του ΣΥΡΙΖΑ.
Το όλο θέμα και εδώ θα κλείσει με μεγάλη καθυστέρηση 1,5 μήνα πριν
την ουσιαστική έναρξη της προεκλογικής περιόδου, κυριολεκτικά την
τελευταία στιγμή. Τα κεντρικά όργανα έμπαιναν για να επικυρώσουν την
υποψηφιότητα Σταθάκη, όμως λίγες ώρες πριν μία συνάντηση καθοριστική του
Χανιώτη βουλευτή θα αλλάξει τα δεδομένα και τελικά ο Μιχάλης
Κριτσωτάκης, που ήταν περίπου βέβαιος ότι το έχει αποφύγει,
ανακοινώνεται ως υποψήφιος περιφερειάρχης στην Κρήτη.
Το «δεν ενδιαφέρομαι για την Περιφέρεια» σε λίγους μήνες
μετατρέπεται στο «επιστρατεύομαι για την πολιτική μάχη νίκης του ΣΥΡΙΖΑ
σε όλα τα επίπεδα». Μόνο που η κοινωνία έχει πάρει άλλη ρότα πλέον,
αντιλαμβανόμενη και την απροθυμία του βουλευτή και τις προτεραιότητές
της τοπικά διαφορετικά από τους εσωτερικούς συσχετισμούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Παγιδεύτηκε
Ο Μιχάλης Κριτσωτάκης, έχοντας ουσιαστικά "παγιδευτεί" στο
εσωκομματικό παιχνίδι, ως ένας από τους βασικούς δίπλα στον Λαφαζάνη,
παρότι παίζει κεντρικά ιδίως στο κομμάτι του τουρισμού όσο κανένας άλλος
βουλευτής, με ό,τι συνεπάγεται αυτό μελλοντικά, αναγκάζεται ουσιαστικά
να δώσει μία μάχη που εξαρχής δεν επιθυμεί...
Προσωρινά...
Έτσι, ο Κριτσωτάκης θα επιχειρήσει αφενός να καταγράψει άνοδο των
δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια, ποντάροντας στην πολιτική του
κυριαρχία στο νησί, τόσο όσο όμως να οδηγεί τις εξελίξεις σε δεύτερο
γύρο, όπου όμως ακόμη και τυχόν νίκη δεν τον παθιάζει ή στην καλύτερη
περίπτωση θα είναι μία μεταβατική περίοδος και όχι μόνιμη κατάσταση για
τον ίδιο.
Η ΣΚΛΗΡΗ ΚΟΝΤΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ"
Η απαίτηση για το Δήμο και η αδράνεια στην Περιφέρεια
Μετά την "παγίδευσή" του, ο Κριτσωτάκης σχεδόν απαιτεί και
σιγοντάρει, μετά την επιστράτευσή του, τον Ηλία Λυγερό στο Δήμο
Ηρακλείου. Την "προσωρινότητά" του αυτή για την Περιφέρεια, όμως, την
εισπράττει όχι μόνο η κοινωνία, αλλά και οι αντίπαλοι υποψήφιοι. Είναι
χαρακτηριστικό ότι ένα μήνα μετά την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπό του
καμία ουσιαστική κίνηση στην κατεύθυνση του ψηφοδελτίου αλλά και των
θέσεων της παράταξής του δε γίνεται.
Έτσι, ο αρχικός προβληματισμός ακόμη και στην παράταξη Αρναουτάκη,
ότι μία σκληρή αντιμνημονιακή κόντρα από τον Κριτσωτάκη, που θα έβαζε
στο ίδιο κάδρο τον περιφερειάρχη και τον Τσόκα, θα υποχρέωνε την
παράταξη της πλειοψηφίας να μιλήσει για θέματα που ήθελε να αποφύγει,
έγινε περίπου απόλυτη βεβαιότητα ηρεμίας. Όχι μόνο αυτό, αλλά σιγά-σιγά η
παράταξη Αρναουτάκη άρχισε να επενδύει προεκλογικά σε μία αμιγώς τοπική
ατζέντα περίπου αποστειρωμένη από τα κεντρικά πολιτικά, ενώ κάποια από
τα στελέχη της άρχισαν να υπενθυμίζουν είτε τις αριστερές καταβολές τους
και πολιτικές τους στάσεις, είτε τις προνομιακές τους συνομιλίες με την
Αριστερά.
Ταυτόχρονα, η καθυστέρηση συγκρότησης ψηφοδελτίου μείωνε περαιτέρω
την όποια δυναμική ανοίγματος στην κοινωνία με πρόσωπα με κοινωνική
αναφορά, ενώ "κολλούσε" και το ψηφοδέλτιο Λυγερού στο Δήμο, αφού κάποιοι
από αυτό θα πήγαιναν στης Περιφέρειας και αντιστρόφως. Ακόμη και το
θέμα του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη πήρε δύο εβδομάδες περίπου στον
Κριτσωτάκη για να το "κλειδώσει" οριστικά. Κατόπιν εορτής βέβαια, αλλά
το γεγονός ότι ο απόλυτα πρώτος σε ψήφους περιφερειακός σύμβουλος ήταν ο
ανένταχτος αλλά αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ καρδιολόγος Νίκος Ηγουμενίδης, με σαφέστατη κοινωνική αναφορά από την ιατρική του προσφορά, αποδεικνύει τι δε λειτούργησε τελικά στο ψηφοδέλτιο Κριτσωτάκη.
..........................................................
ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΟΥΡΑΚΗ
Εκλογική αποτυχία στην Αυτοδιοίκηση
Όμως, ό,τι δε λειτούργησε στην Περιφέρεια, πήγε πακέτο και στο Δήμο
Ηρακλείου με ελάχιστες μικροδιαφορές. Η πολιτική ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ
στην Κρήτη δε μεταφράστηκε αυτόματα, όπως πίστευαν κάποια στελέχη του ,
σε πρόκριμα δεύτερου γύρου σε Δήμο Ηρακλείου και Περιφέρεια για τις
παρατάξεις του κόμματος. Αντίθετα, η έλλειψη δυναμικής, η "επιστράτευση"
και η "κομματική καθαρότητα", παρά τις φιλότιμες προσπάθειες Λυγερού
και Κριτσωτάκη, περίπου ως συγκοινωνούντα δοχεία, παρέσυραν και τους δύο
εκτός δεύτερου γύρου και σε πλήρη αναντιστοιχία με την εκλογική δύναμη
του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, μόνο στο Δήμο Ηρακλείου μετρήθηκε στην
κάλπη στο 36,17%, όταν η παράταξη Λυγερού έλαβε στον πρώτο γύρο των
δημοτικών εκλογών 20,81%, ενώ σε επίπεδο Κρήτης ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το 31,79%
στις ευρωεκλογές, όταν ο Μιχάλης Κριτσωτάκης στον πρώτο γύρο των
περιφερειακών εκλογών έλαβε μόλις το 18,64%.
Η εκλογική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σε Δήμο και Περιφέρεια είχε όμως ως
αποτέλεσμα να συμπαρασύρει, έστω και ακούσια, την εκλογική τακτική και
του Γιάννη Κουράκη, ο οποίος εξαρχής φάνηκε να έχει σχεδιασμό πρώτου
γύρου ή οριακά δεύτερου. Έτσι, στο δεύτερο γύρο αυτός που ουσιαστικά δεν
είχε δεξαμενές άντλησης ψήφων ήταν ο απερχόμενος δήμαρχος και όχι ο
διεκδικητής του Βασίλης Λαμπρινός. Αποδείχθηκε η αρχική εκτίμηση,
δηλαδή, ότι οι ψηφοφόροι Λυγερού πιο εύκολα θα πήγαιναν στον Λαμπρινό,
σε αντίθεση με αυτούς του νέου δημάρχου, που, αν είχε μείνει εκτός
δεύτερου γύρου, οι περισσότεροι θα είχαν κατευθυνθεί στον Κουράκη. Εκ
των αποτελεσμάτων προκύπτει πλέον αβίαστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με διαφορετικές
επιλογές, το μεν Δήμο δύσκολα θα τον κέρδιζε, αλλά θα έδινε σκληρή μάχη
αν περνούσε στο δεύτερο γύρο, τη δε Περιφέρεια, αν την ταύτιζε πιο
σκληρά με πολιτικές επιλογές, εφόσον υπήρχε διάθεση να περάσει στο
δεύτερο γύρο και όχι να διεκδικεί αυτόν, με το κεκτημένο την εκλογικής
κυριαρχίας του κόμματος στην Κρήτη από τις βουλευτικές του 2012, θα
μπορούσε να την κερδίσει εφόσον οι ψηφοφόροι του ψήφιζαν με τα ίδια
κριτήρια, όπως στις ευρωεκλογές που συνέπιπταν με τη δεύτερη Κυριακή των
αυτοδιοικητικών εκλογών.
Σε επίπεδο προσώπων ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, σε Περιφέρεια και Δήμο
επέλεξε να μην προχωρήσει σε ανοίγματα στην κοινωνία και συμμαχίες για
τις τοπικές προτεραιότητες και έτσι τη δεύτερη Κυριακή βρέθηκε εκτός
διεκδικήσεων. Σύρθηκε έτσι ιδίως στο Δήμο Ηρακλείου, να ψηφίσει και
μάλιστα σχεδόν «μονοκούκκι» τον Βασίλη Λαμπρινό, αυτόν δηλαδή που από το
Μάιο του 2013 είχε απορρίψει με πολύ σκληρό πολιτικό σκεπτικό στο να
ηγηθεί σχήματος, στο οποίο θα πρωτοστατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο και με
ακόμη χειρότερο τρόπο συνέβη άλλωστε στα Χανιά, όπου ο νέος δήμαρχος
Τάσος Βάμβουκας το 2010 ήταν ο δικός του υποψήφιος και σε αυτές τις
εκλογές απορρίφθηκε έναντι του πιο κομματικού Σαρρή, ο οποίος ήρθε
τέταρτος την πρώτη Κυριακή, υποχρεώνοντας το ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει το νέο
δήμαρχο Χανίων τη δεύτερη Κυριακή, ενώ στις προκριματικές του είχε
απορρίψει την ιδέα να τεθεί επικεφαλής, χαρίζοντας τον έτσι στο πάνελ
των "ανεξάρτητων" δημάρχων.
Η "βελούδινη" αλλαγή
Σε όλο αυτό το σκηνικό εισέβαλε και η δημοτική παράταξη «ΔΥΝΑΜΗ
ΠΟΛΙΤΩΝ», που έμελε τελικά να εξελιχθεί στη νέα δημοτική Αρχή του
Ηρακλείου τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών, μετατρεπόμενη στο «όχημα» της
μεγάλης εκλογικής ανατροπής, για την οποία η συζήτηση όχι μόνο στην
Κρήτη αλλά και στο πανελλήνιο ακόμη, συνεχίζεται με βασικό ερώτημα: Πώς
το νικηφόρο για τον Κουράκη 41% της πρώτης Κυριακής, έναντι του 28,2%
του Βασίλη Λαμπρινού, ηττήθηκε μετά από τόσο επιτυχημένο συντονισμό
τόσων ετερόκλιτων δυνάμεων, μπαίνοντας πάνω στο κύμα μίας τάσης
γενικευμένης ανατροπής στο Ηράκλειο, άσχετα αν για πολλούς την επομένη
κιόλας των εκλογών ήταν δίχως νόημα;
Όμως σήμερα, γυρνώντας το χρόνο πίσω, αποδεικνύεται ότι η «ΔΥΝΑΜΗ
ΠΟΛΙΤΩΝ», ως συνισταμένη πολλών παραγόντων συγκρότησής της, ούτε τόσο
αυθόρμητη κίνηση ήταν, ούτε ερασιτεχνικό εγχείρημα, που στην πορεία
απόκτησε βάσεις υπήρξε και κυρίως για κάποιους από τους ισχυρούς παίχτες
στο εσωτερικό της δεν ήταν παρά το «όχημα» υλοποίησης των προσωπικών
τους στόχων και στρατηγικών, που έστω και συγκυριακά τη δεύτερη Κυριακή
συντονίστηκαν με το αίτημα για αλλαγή σελίδας στο Ηράκλειο, που πήρε
πλειοψηφικά χαρακτηριστικά.
Στην πράξη, αν η «ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ» ήταν πλειοψηφικό ρεύμα, αυτό θα
φαίνονταν από την πρώτη κιόλας Κυριακή. Έχοντας απέναντί της ένα δήμαρχο
12 ετών, με φθορά, κόπωση και ανοιχτά μέτωπα, αν ήταν το πλειοψηφικό
ρεύμα, η διαφορά τους στον πρώτο γύρο δε θα ήταν σχεδόν 13 μονάδες αλλά
οριακή, όσο κι αν ένας δήμαρχος διαθέτει μηχανισμό εξουσίας. Η άθροιση
των ποσοστών και των άλλων παρατάξεων, ιδίως στην πρώτη Κυριακή, δεν
μπορεί να ομογενοποιείται σε πλειοψηφικό ρεύμα, όταν όλοι μεταξύ τους
είχαν πολύ σκληρές διακριτές διαφορές και πολιτικά.
Για παράδειγμα, το 7,89% του Μανόλη Συντυχάκη από το ΚΚΕ συνιστούσε
απόρριψη της πολιτικής Κουράκη, αλλά απόρριψη και της πολιτικής
Λαμπρινού. Δε φαίνεται, λοιπόν, να είναι τόσο απλή η ερμηνεία περί νίκης
πλειοψηφικού ρεύματος έναντι του Κουράκη, πέραν από το γενικότερο κλίμα
ανατροπής των πάντων που υπήρχε στην κοινωνία παντού, ακόμη και χωρίς
νόημα πολιτικό σε πολλές περιπτώσεις ή ανατροπών μέσα από πολιτικές
«αιμομειξίες» που ακόμη και με όρους τοπικής κοινωνίας δύσκολα
ερμηνεύονται.
Το πιθανότερο ειδικά για το Ηράκλειο είναι η ανάγνωση «ηττήθηκε ο
Κουράκης», ανεξάρτητα του ποιος ήταν απέναντί του ή, για την ακρίβεια,
επειδή αυτός που ήταν απέναντί του εξυπηρετούσε όλους για να συντελεστεί
η ανατροπή. Δεν είναι βέβαιο, για παράδειγμα, πως αν απέναντι στον
Κουράκη τη δεύτερη Κυριακή ήταν ο Λυγερός, το αστικό Ηράκλειο θα ψήφιζε
την ανατροπή Κουράκη ή αν θα ψήφιζε Κουράκη, με το φόβο να μην
ανατραπούν χρόνια δεδομένα συμφερόντων της πόλης.
Η αλλαγή ιδίως για τους αστούς της πόλης στο πρόσωπο του Λαμπρινού
ήταν πιο «βελούδινη» και απλά συνέπεσε με τη γενικότερη αίσθηση λαϊκών
στρωμάτων για ανατροπή των πάντων, που στην ευρωκάλπη συντονίστηκε
διαφορετικά. Αν ο λαός έβλεπε στο πρόσωπο Κουράκη το δήμαρχο ΠΑΣΟΚ, τότε
το 9,36% της «ΕΛΙΑΣ» στις ευρωεκλογές στο Δήμο Ηρακλείου πώς ταυτίζεται
με το 41% του Κουράκη στις δημοτικές;
ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΣΕ ΥΨΗΛΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ
Η Ν.Δ. και η "Δύναμη Πολιτών"...
H «ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ», ήρθε, ως φαίνεται, ως επιστέγασμα διαφορετικών
διαδρομών προσώπων, πολιτικών αλλά και τακτικισμών κάποιων κομμάτων, σε
συνδυασμό με τη βούληση νέων προσώπων για ένα σχήμα δημοτικό που θα
τινάξει από πάνω του την αίσθηση του «από χέρι χαμένου» στο παραδοσιακά
«κάστρο» Ηράκλειο από το 1974 μέχρι σήμερα, με τη στήριξη, χρίσμα και
συμβολή του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Απλά τέτοιο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει
πλέον, το όποιο «κάστρο» ήταν προσωπικά «κάστρο Κουράκη 12ετίας», ενώ
ό,τι απέμεινε ως ΠΑΣΟΚ, εκτός της οργανωτικής διάλυσης, είχε και
παράγοντες που διαμόρφωναν μία προσωπική στρατηγική ευθέως αντίθετη προς
τον Κουράκη, παρότι, υποτίθεται, πολιτικά συνοδοιπόροι.
Πρώτα-πρώτα, ο χώρος της Ν.Δ., το ένα δηλαδή από τα δύο κόμματα που
και επισήμως στήριξαν τη «ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ» και μάλιστα οργανωτικά και σε
επίπεδο ψηφοδελτίου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συγκρότησή του. Αφενός
με δημοτικούς συμβούλους από προηγούμενες αναμετρήσεις, αφετέρου με
στελέχη παλιά και νέα της γαλάζιας παράταξης που επιστρατεύτηκαν ή
αυτόβουλα μπήκαν στη μάχη με ένα σχήμα που εμφανιζόταν αυτοδιοικητικό
και ολιγότερο πολιτικό, παρότι τελικά και κομματικές στηρίξεις είχε
(Ν.Δ-ΔΗΜ.ΑΡ.-τμήμα Ανεξάρτητων Ελλήνων, με το βουλευτή Κώστα Δαμαβολίτη,
παρ' ολίγο υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, που στο παρά ένα κλήθηκε να
αντικαταστήσει τον Μαριά στο Κοινοβούλιο, τμήμα του ΠΑΣΟΚ και της ΕΛΙΑΣ
και μάλιστα αυτό που είχε υποτυπώδη οργανωτική δομή) και πρόσωπα του
σκληρού πυρήνα της συγκυβέρνησης μετείχαν ή στήριζαν το σχήμα: Γρηγόρης
Πασπάτης προσωπικός φίλος του Αντώνη Σαμαρά, θείος του Κώστα Βαρδαβά,
από τα κορυφαία στελέχη της ΝΟΔΕ Ηρακλείου ο Γιάννης Βαρδαβάς, θείος
επίσης του Πέτρου Ινιωτάκη είναι ο Χρόνης Ινιωτάκης, από τα επιτελικά
στελέχη του Οργανωτικού στα κεντρικά της Ν.Δ. στη Συγγρού, στενά
συνδεδεμένος με τον Κώστα Μπούρα, διευθυντή του γραφείου του
πρωθυπουργού, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη στήριξη της Ν.Δ. στο
εγχείρημα Λαμπρινού.
Στη Ν.Δ. τα 12 χρόνια Κουράκη επί της ουσίας είχαν εξαφανίσει τα
όποια δημοτικά σχήματά της, αφού και οι ψηφοφόροι της προτιμούσαν την
επιλογή Κουράκη. Τελευταίο και εντελώς διακριτικά σχήμα που πλαισίωσε η
Ν.Δ. με στήριξη και υποψηφίους συμβούλους ήταν του Τάσου Ηλιαδάκη το
2010, σχήμα που συγκέντρωσε 9,55%, ερχόμενο τρίτο τότε και αναγορεύοντας
τον Μανόλη Συντυχάκη του ΚΚΕ σε αξιωματική αντιπολίτευση του Δήμου με
12,13%, με τον Κουράκη στο 71,82%. Το 2006 το αντίστοιχο ποσοστό του
υποψηφίου της Ν.Δ Μανόλη Βελγάκη ήταν 18,29% έναντι 72,76% του Κουράκη.
Αυτή τη φορά όμως τα δεδομένα ήταν διαφορετικά. Με το ΠΑΣΟΚ
συγκυβερνούσαν κεντρικά και το ΠΑΣΟΚ όδευε προς εξαφάνιση οργανωτικά,
ενώ στο Ηράκλειο, την άλλοτε απόρθητη έδρα του, το ΠΑΣΟΚ όχι απλά είχε
εξαφανιστεί από την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για πρώτη φορά ήταν
κάτω και από τη Ν.Δ., η οποία πάντως στην Κρήτη εξακολουθούσε να έχει
ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά και πτωτικά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η
Ν.Δ σε αυτή τη συγκυρία γνώριζε ότι ευθέως το μετωπικό σχήμα της
κινδύνευε να βυθιστεί αύτανδρο, αφού και πολιτική σκληρά χροιά θα έδινε
στις δημοτικές εκλογές του Ηρακλείου, στην καλύτερη δε περίπτωση μπρος
στο ενδεχόμενο μιας ευθείας αναμέτρησης με το ΣΥΡΙΖΑ οι ψηφοφόροι της
μπορεί και πάλι να επέλεγαν Κουράκη. Όμως στη Ν.Δ, ταυτόχρονα
παρακολουθούσαν όλες τις πτυχές που ήδη έχουμε περιγράψει, αφενός της
αποδυνάμωσης για διάφορους λόγους της δυναμικής Κουράκη, όπως και την
αναποφασιστικότητα του ίδιου. Κατέγραφαν επίσης την ευθεία διαφοροποίησή
του από μνημονιακές επιλογές της συγκυβέρνησης στην αυτοδιοίκηση,
κόντρες με υπουργούς και αντιπαραθέσεις, χωρίς όμως να είναι οξύς και
εκτός συστημικού πολιτικά τόξου. Έβλεπαν επίσης ότι και στο ΠΑΣΟΚ τοπικά
και κεντρικά στελέχη του κλίματος Βενιζέλου έπαιρναν αποστάσεις και
κυρίως γνώριζαν το σενάριο περί πολιτικής συμφωνίας Σαμαρά-Βενιζέλου
κεντρικά για τις περιφέρειες, που ανέκοπτε τις όποιες βλέψεις Κουράκη
για την Περιφέρεια υπέρ Αρναουτάκη. Αφετέρου κατέγραφαν τις διαρκείς
παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ, που άνοιγε διαρκώς μέτωπα αναμέτρησης, αντί να
επικεντρωθεί σε βασικές πόλεις, περιφέρειες και ευρωκάλπη, κυρίως δε τη
δυστοκία του για δυνατές επιλογές προσώπων και σχημάτων στις τοπικές
κοινωνίες που θα έκαναν τη διαφορά και θα δημιουργούσαν ένα συνολικότερο
κλίμα ανατροπής υπέρ του.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ
Αλλαγή «γαλάζιων» εσωκομματικών ισορροπιών
Στη Ν.Δ. ταυτόχρονα, τοπικά, για πρώτη φορά, η εσωκομματική
ισορροπία άλλαζε άρδην, κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι μία από τις
σταθερές πολιτικά του κόμματος, ο Μανόλης Κεφαλογιάννης, από τη Βουλή
μετακινούνταν πλέον, ως επικεφαλής τότε του επιτελείου των ευρωεκλογών
και υποψήφιος στην Ευρωβουλή, μετά την κάλπη ευρωβουλευτής για μία
πενταετία, με ό,τι σήμαινε αυτό για τη δομή και την οργάνωση του
κόμματος στο Ηράκλειο, αλλά και το κενό και τις προοπτικές που άνοιγε
για το εθνικό Κοινοβούλιο στο μέλλον η μετακίνησή του αυτή.
Τοπικά, άλλωστε, πολλά κομματικά στελέχη και πρόσωπα του κοινωνικού
χώρου της κεντροδεξιάς παρέμεναν απλά ιμάντες αυτοτροφοδότησης μιας
κλειστής επετηρίδας που δύσκολα άνοιγε, με μικρές εξαιρέσεις και μόνο σε
περιόδους που η Ν.Δ. πανελλαδικά ανέβαινε, ανεβάζοντας απλά το μέτρο
εκλογής βουλευτών της στο Ηράκλειο, που πάντα τα ποσοστά, άρα και η
αυτοεκτίμηση του κόμματος, παρέμεναν εξαιρετικά χαμηλά.
Έτσι, ιδίως στο Ηράκλειο, τα περισσότερα από αυτά τα στελέχη
έβλεπαν τους συναγωνιστές και συνοδοιπόρους τους σε όλη την Ελλάδα αλλά
και την Κρήτη, είτε με ενιαία την παράταξη, είτε με διασπάσεις και
επανασυγκολλήσεις να ανανεώνονται και να αναβαθμίζονται, να γίνονται
βουλευτές, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και περιφερειάρχες, ενώ αυτή, παρά την
επαγγελματική τους και κοινωνική καταξίωση, δεν υπήρχε η δυνατότητα να
την κεφαλαιοποιήσουν σε πολιτική σερμαγιά για κάτι παραπάνω. Για χρόνια
ολόκληρα ήταν οι υποχρεωτικοί νεροκουβαλητές στο μύλο άλλων και μάλιστα
σε μία εντελώς σισύφεια κατάσταση. Έδιναν στη Ν.Δ. τη στήριξή τους, τις
υποψηφιότητές τους περίπου ως υποχρεωτική κατάταξη σε στράτευμα, χωρίς
να προσβλέπουν κάπου, αφού τα τείχη του πράσινου κάστρου, που είχε
εξελιχθεί στο απόλυτο σύστημα από το 1974 μέχρι και πριν 3 χρόνια,
έσβηνε την όποια φιλοδοξία τους για ανάδειξη μέσα από τα κοινά.
Ταυτόχρονα το ίδιο το κόμμα τοπικά κινούνταν με εξαιρετικά αυστηρή
επετηρίδα και χαμηλή εκτίμηση στις δυνατότητες για μετωπική διάταξη
μάχης.
ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΣΑΜΑΡΑ
Πώς κινήθηκε ο Γρηγόρης Πασπάτης
Σε αυτό το πεδίο, λοιπόν, ο πρώτος που κινήθηκε άμεσα, έχοντας πάρει από καιρό τις αποφάσεις του, ήταν ο Γρηγόρης Πασπάτης.
Στέλεχος κομβικό για τη Ν.Δ. στα χρόνια του μνημονίου, επί χρόνια
πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου, κυρίως όμως ένα κομματικό
στέλεχος με απευθείας σχέση με τον Αντώνη Σαμαρά. Σχέση από την περίοδο
των εσωκομματικών εκλογών, με τις οποίες ο Σαμαράς ήρθε στην ηγεσία του
κόμματος. Τότε που η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών και στελεχών
της Κρήτης ήταν στο πλευρό της Ντόρας για την αρχηγία, ο Πασπάτης ήταν
από τα λίγα επιφανή στελέχη που όχι μόνο στάθηκε στο πλευρό του Σαμαρά,
αλλά έδωσε και μάχη για την εκλογή του στην προεδρία του κόμματος.
Η σχέση αυτή χτίστηκε ακόμη πιο γερά με το πέρασμα των χρόνων, σε
σημείο που ο Γρηγόρης να είναι από τους ελάχιστους που μπορούσε ιδίως σε
ζητήματα υγείας να στέλνει απευθείας προτάσεις στον πρωθυπουργό. Στις
δημοτικές του 2002 ήταν σύμβουλος με το συνδυασμό Ροκαδάκη, ενώ δεν
αναμίχθηκε το 2006. Το 2010 στις περιφερειακές εκλογές και ενώ στην
κεντροδεξιά υπάρχει η ρήξη με την Ντόρα, με το κόμμα της Δημοκρατική
Συμμαχία, τότε, να κατεβάζει στη περιφέρεια σχήμα με τον Δ. Γιαννουλάκη,
ο Γρηγόρης είναι υποψήφιος στο σχήμα της Ν.Δ. υπό τον Γιάννη
Πλακιωτάκη, που έρχεται τρίτο μεν, αλλά ο Πασπάτης εκλέγεται
περιφερειακός σύμβουλος.
Επιλέγει, όμως, όχι μετωπική με την πλειοψηφία των στελεχών της
Ντόρας και προτιμά να περιοριστεί στα ιατρικά καθήκοντά του στο
Βενιζέλειο, μετατρέποντας το τμήμα του ουσιαστικά σε κέντρο αναφοράς για
τη νότια Ελλάδα. Κάπως έτσι εξήγησε προεκλογικά το Μάιο φέτος και τη
μομφή που του αποδόθηκε, ως ο περιφερειακός σύμβουλος με τις λιγότερες
παρουσίες στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Πιέζεται
Στις εκλογές του 2012 πιέζεται να είναι υποψήφιος βουλευτής, το
σκέφτεται αλλά, διαπιστώνοντας το κλίμα κρίσης λόγω μνημονίων που ήδη
έχει μετατοπίσει τη Ν.Δ. στο μνημονιακό μπλοκ και σε ιδιότυπη αρχικά
συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ μέσω Παπαδήμου, αρνείται τελικά να εμπλακεί.
Όμως από το φθινόπωρο του 2012, εν μέσω τρικομματικής κυβέρνησης
Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ., με τον Σαμαρά πρωθυπουργό, ο Γρηγόρης Πασπάτης
αρχίζει να αλλάζει οπτική για την προσωπική του πορεία.
Χωρίς ρίσκο
Θέλει πλέον να αναμιχθεί πιο ενεργά, αλλά, όπως τον κριτικάρουν
ακόμη και οι άσπονδοι εσωκομματικά φίλοι του, οι κινήσεις του είναι
πάντα μέσα στη σιγουριά και την ασφάλεια, χωρίς το ρίσκο της απευθείας
έκθεσης, ώστε να μη χρεώνεται προσωπικά τυχόν αποτυχίες. Ο ίδιος
γνωρίζει αυτή την κριτική, που συνάμα γίνεται και πίεση από την αρχή του
2013, ώστε να αναμιχθεί στα αυτοδιοικητικά με πρώτο ρόλο. Όμως, ο ίδιος
έχει επιλέξει ότι η επόμενη κίνησή του πλέον θα είναι η διεκδίκηση
βουλευτικής έδρας, όποτε προκύψει τέτοιο θέμα. Από την άλλη, αναγνωρίζει
ότι σε ένα δύσκολο κομματικά τοπίο για τη Ν.Δ., όπως το Ηράκλειο,
χρειάζεται έναν μηχανισμό και μάλιστα ετοιμοπόλεμο, μπροστά στην
προοπτική που ο ίδιος γνωρίζει έγκαιρα, της μετακίνησης Κεφαλογιάννη
στην Ευρωβουλή. Σταδιακά και τις ελεύθερες ώρες του, το Βενιζέλειο
μετατρέπεται σε στρατηγείο του και όλες οι επαφές του, ακόμη και μέχρι
τη μάχη των δημοτικών εκλογών, θα γίνουν μέσα από το νοσοκομείο, που
μετατρέπεται στο προσωπικό του επιτελικό σημείο.
Αποσάθρωση
Ο Γρηγόρης Πασπάτης αντιλαμβάνεται εγκαίρως ότι τα νέα δεδομένα με
την αποσάθρωση του ΠΑΣΟΚ, την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, τη φθορά και την
κόπωση του εκλογικού σώματος από την 12ετία Κουράκη δημιουργούν ένα
«ευκαιριακό παράθυρο», όχι βέβαια όπως αρχικά εκτιμά για θεαματικές
ανατροπές, αλλά για μία σοβαρή πορεία ενός δημοτικού σχήματος, για το
οποίο ούτε η Ν.Δ. θα ντρέπεται για τη στήριξή του και μάλιστα στο
Ηράκλειο, με όλες τις συγκυρίες πολιτικά εξαιτίας κρίσης, αρνητικά για
το κόμμα του, αλλά με το οποίο και ο ίδιος θα μπορεί να συγκροτήσει ένα
μηχανισμό που μελλοντικά θα μπορεί να τον στηρίξει προσωπικά στην
επιδίωξή του για τη Βουλή, που σιγά-σιγά αρχίζει να μην την κρύβει.
Διακριτικά
Όμως ο Γρηγόρης Πασπάτης, επιβεβαιώνοντας εν μέρει και την κριτική
που του ασκείται, όλα αυτά θέλει να προχωρήσουν χωρίς πολιτικό κόστος
ευθέως για τον ίδιο, που θα ακυρώνει τις μελλοντικές του επιδιώξεις.
Εξαρχής λοιπόν, ενώ συζητά με κομματικά στελέχη και δημοτικούς
συμβούλους του χώρου, αλλά και καταξιωμένα κοινωνικά και επαγγελματικά
στελέχη του χώρου για ένα σχήμα που θα διεμβολίζει οριζόντια το εκλογικό
σώμα χωρίς στενά κομματικά πλαίσια, αλλά με τη διακριτική στήριξη της
Ν.Δ. και με πρόσωπα από το χώρο της εντός του, δηλώνει ότι ο ίδιος σε
καμία περίπτωση δε θα τεθεί επικεφαλής ενός τέτοιου εγχειρήματος. Την
ίδια ώρα βλέπει βουλευτές και πολιτευτές του κόμματος είτε να
εμφανίζονται περίπου χαλαροί και αδιάφοροι για το θέμα ή να
ενδιαφέρονται περισσότερο για το περιφερειακό εγχείρημα.
ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Το "προξενιό" με τον Ινιωτάκη
Αντιλαμβάνεται λοιπόν ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, μπορεί να
παίξει καθοριστικό ρόλο στα δημοτικά για το χώρο του, χωρίς να είναι
επικεφαλής μεν, αλλά κρατώντας την μπαγκέτα των εξελίξεων όσο αφορά τα
προσδοκώμενα στο χώρο του. Με άλλα λόγια, χωρίς προσωπικό άμεσο κόστος
και με είσπραξη πολιτικά των όποιων θετικών. Οι πρώτες διερευνητικές
επαφές του στη Αθήνα με κεντρικά κομματικά στελέχη ανάβουν το «γαλάζιο
φως» να προχωρήσει, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, εκεί πάνω ο διευθυντής
του γραφείου του πρωθυπουργού Κώστας Μπούρας του αναφέρει τις
πληροφορίες από το στέλεχος του Οργανωτικού του κόμματος Χρόνη Ινιωτάκη
ότι και ο ανιψιός του ο Πέτρος Ινιωτάκης από άλλη αφετηρία κινείται
πλέον στο ίδιο μήκος κύματος. Κάπου εκεί προκύπτει και η άμεση επαφή με
τη βοήθεια τριών προσώπων από το χώρο του ΤΕΕ-ΤΑΚ, όπου ήδη υπήρχε
συνδιοίκηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., και του Ιατρικού Συλλόγου μεταξύ τους.
Ο Πέτρος Ινιωτάκης ήδη έχει εισπράξει στο μεταξύ το αρνητικό κλίμα
από το ΣΥΡΙΖΑ, έχει κάνει ένα πέρασμα από τα κεντρικά της Συγγρού και
ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται ότι η πίεση στον Κουράκη να μεταπηδήσει στην
Περιφέρεια όχι μόνο δεν αποδίδει, αλλά σιγά-σιγά ο Κουράκης κόβει και
τους διαύλους επικοινωνίας. Ο Ινιωτάκης με έναν ετοιμοπόλεμο μηχανισμό
νέων ανθρώπων, κυρίως από το χώρο των μηχανικών, εισπράττει άμεσα το
κλίμα, ότι ναι μεν ο Κουράκης έχει κουράσει, αλλά από την άλλη και ότι
οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανοίγουν ένα μέτωπο ανατροπής στο Δήμο. Οι
συναντήσεις προχωρούν, αλλά γρήγορα ο μεν Πασπάτης δηλώνει ότι δεν
πρόκειται να ηγηθεί ενός τέτοιου σχήματος με αυστηρά αυτοδιοικητικά
χαρακτηριστικά και διακριτικές στηρίξεις κομμάτων και μόνο, από την άλλη
όμως πείθει και τον Πέτρο Ινιωτάκη ότι δεν πρέπει να ηγηθεί ενός
τέτοιου σχήματος, γιατί στη Ν.Δ. δεν έχει ακόμη εύκολα αποδοχή.
Επιπλέον όμως και ο Ινιωτάκης δε θέλει να ρισκάρει την προσωπική
του εμπλοκή στην ηγεσία του εγχειρήματος, θεωρώντας αρχικά ότι ο
Κουράκης δεν ανατρέπεται αλλά μπορούν να τεθούν οι βάσεις της επόμενης
μέρας είτε για τη διαδοχή στο Δήμο, είτε μέσα από ένα καλό αποτέλεσμα
για πολιτικά κέρδη σε μελλοντικές του βλέψεις, πλαγιοκοπώντας με
κοινωνικό προφίλ αποδοχής και χωρίς κόστος χώρους όπως του ΣΥΡΙΖΑ για
μελλοντικό ρόλο βουλευτή. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι
προεκλογικά, το Μάιο, ο θείος του Χρόνης Ινιωτάκης και το στέλεχος της
ΝΟΔΕ Γιάννης Λυρώνης καλούσαν τους φίλους της Ν.Δ. να ψηφίσουν τον
Πέτρο, ώστε ένα καλό πλασάρισμά του να ανοίξει το δρόμο για μελλοντική
αξιοποίησή του στο εθνικό ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.!
