Φτάνει πια σε όλους όσοι
προσβάλουν τον πολιτισμό και την κουλτούρα μας - Οργή και αγανάκτιση
για τα θύματα – Χρειάζονται λύσεις εδώ και τώρα– Η ανοχή πλέον είναι εγκληματική
Ο άδικος χαμός του 25χρονου
Γιώργου Γυπαράκη, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα από μπαλωθιές στην
διάρκεια γλεντιού στα Μυριοκέφαλα, ανήμερα του Πάσχα, προκαλεί
κύματα οργής σε όλους τους κρητικούς, οι οποίοι απαιτούν πλέον να
σταματήσει αυτό το αιματοβαμμένο κακώς εννοούμενο έθιμο, το οποίο έχει
βυθίσει στο πένθος δεκάδες οικογένειες και διασύρει διεθνώς την
μεγαλόνησο.
Δεκάδες είναι τα θύματα των άσκοπων πυροβολισμών στην μεγαλόνησο την τελευταία 15ετία. Άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ενώ περπατούσαν αμέριμνοι ή κάθονταν στην αυλή του σπιτιού τους από «αδέσποτη» σφαίρα, ενώ δεκάδες άλλοι, ανάμεσα τους και μικρά παιδιά, σώθηκαν από θαύμα, με σοβαρά ωστόσο τραύματα. Αρκετοί από τα θύματα ήταν τουρίστες. Άνθρωποι που βρέθηκαν στην Κρήτη γιατί την αγάπησαν για τις ομορφιές και την φιλοξενία της, όμως μετά την τραυματική εμπειρία που βίωσαν, έριξαν πίσω τους μαύρη πέτρα. Τουρίστες που ήρθαν στο νησί ταξίδι του μέλιτος και άφησαν εδώ την τελευταία τους πνοή.
Κάθε φορά που συμβαίνει κάποιο τρανταχτό γεγονός, στο προσκήνιο
έρχονται πρωτοβουλίες με σκοπό τον «αφοπλισμό» των κρητικών, την
καταπολέμηση της οπλοχρησίας και των άσκοπων πυροβολισμών. Την τελευταία
20ετία, έχουμε δει να συγκροτούνται επιτροπές κατά της οπλοχρησίας, να
σχεδιάζονται «σταυροφορίες» με επικεφαλής ανθρώπους των τεχνών και του
πνεύματος, όπως για παράδειγμα η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από μία
10ετία με μπροστάρη τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, να αναγγέλλονται
«διακηρύξεις» κατά των όπλων...
Καμία προσπάθεια, καμία πρωτοβουλία δεν προχώρησε ουσιαστικά...
Κάποια βήματα έγιναν. Υπάρχουν κρητικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποχωρούν από εκδηλώσεις όπου «μιλούν» τα όπλα. Αρκετοί επίσης κρητικοί ζητούν να μην ρίχνονται μπαλωθιές σε γάμους, αρραβώνες και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, απαιτώντας από τους προσκεκλημένους να γίνει σεβαστή η επιθυμία τους.
Όμως τα βήματα αυτά δεν αρκούν για να αλλάξει η νοοτροπία εκείνων των κρητικών, οι οποίοι ζουν και ...αναπνέουν με το πιστόλι ως προέκταση του χεριού τους. Εκείνων των κρητικών που νιώθουν ότι ...κερδίζουν ανδρισμό με το σιδερικό στη μέση.
Από την στιγμή που έγινε γνωστή η τραγωδία με τον άτυχο Γιώργο Γυπαράκη, το Cretalive έγινε αποδέκτης δεκάδων μηνυμάτων πολιτών απ' όλη την Κρήτη που ζητούν να γίνει κάτι «εδώ και τώρα». Μηνύματα οργής για όσους επιπόλαια εξακολουθούν να σπείρουν τον θάνατο, τον τρόμο και τον διασυρμό.
Η αντιμετώπιση του φαινομένου δεν είναι μόνο αρμοδιότητα της Πολιτείας. Ούτε και των πολιτικών, οι οποίοι φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Οι εικόνες του πρόσφατου παρελθόντος είναι ακόμα νωπές στη μνήμη μας. Πολιτικοί, ακόμα και της κεντρικής πολιτικής σκηνής, απολάμβαναν με χαμόγελο ικανοποίησης τις ριπές των υποπολυβόλων σε προεκλογικές συγκεντρώσεις και κομματικές ομιλίες ή σε εκδηλώσεις ...συντεκνιάς. Οι σφαίρες έπεφταν «βροχή», γινόταν «χαλασμός» από τα καλάσνικοφ, όμως κανείς δεν τολμούσε να πει το παραμικρό, πόσο μάλλον να ακολουθήσει αστυνομική έρευνα και σύλληψη.
Η καταπολέμηση του φαινομένου είναι ευθύνη του καθενός χωριστά και όλων μαζί. Είναι ευθύνη των πολιτιστικών συλλόγων που διαθέτουν όλα τα χωριά της Κρήτης, των ποδοσφαιρικών ομάδων που έχουν στενούς δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες, του ίδιου του εαυτού μας. Είναι δική μας υποχρέωση να αντιδράσουμε στα όπλα, να πούμε όχι σε εκείνον που θα θελήσει να πυροβολήσει απερίσκεπτα και να αποχωρήσουμε μαζικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Μία στιγμή αρκεί για να γίνει το κακό. Το έχει αποδείξει αμέτρητες φορές η ίδια η ζωή. Και το κακό δεν απέχει μακρυά από την πόρτα μας. Αντιθέτως, μπορεί να μας βρει στο σπίτι μας, όπως έχει συμβεί άπειρες φορές όταν σφαίρες έπληξαν τα τζάμια σπιτιών, βρήκαν ανθρώπινους στόχους σε μπαλκόνια και αυλές...
Και για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, θα πρέπει να αλλάξει και η ...χαλαρότητα που επιδεικνύουν κάποιοι όταν θρηνούμε θύματα από «μπαλωθιές». «Ήταν ατύχημα, κακή στιγμή, δεν έγινε με πρόθεση» είναι οι συνήθεις εκφράσεις που ακούγονται. Αυτός που σηκώνει όπλο και πυροβολεί, γνωρίζει ότι μπορεί να προκαλέσει κακό, να τραυματίσει ή και να σκοτώσει. Η ανοχή πλέον είναι εγκληματική. Και εμείς όλοι από την πλευρά μας θα πρέπει επιτέλους να πάψουμε να δίνουμε «ελαφρυντικά».
Πηγή : Creta live
Δεκάδες είναι τα θύματα των άσκοπων πυροβολισμών στην μεγαλόνησο την τελευταία 15ετία. Άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ενώ περπατούσαν αμέριμνοι ή κάθονταν στην αυλή του σπιτιού τους από «αδέσποτη» σφαίρα, ενώ δεκάδες άλλοι, ανάμεσα τους και μικρά παιδιά, σώθηκαν από θαύμα, με σοβαρά ωστόσο τραύματα. Αρκετοί από τα θύματα ήταν τουρίστες. Άνθρωποι που βρέθηκαν στην Κρήτη γιατί την αγάπησαν για τις ομορφιές και την φιλοξενία της, όμως μετά την τραυματική εμπειρία που βίωσαν, έριξαν πίσω τους μαύρη πέτρα. Τουρίστες που ήρθαν στο νησί ταξίδι του μέλιτος και άφησαν εδώ την τελευταία τους πνοή.
Κάθε φορά που συμβαίνει κάποιο τρανταχτό γεγονός, στο προσκήνιο
έρχονται πρωτοβουλίες με σκοπό τον «αφοπλισμό» των κρητικών, την
καταπολέμηση της οπλοχρησίας και των άσκοπων πυροβολισμών. Την τελευταία
20ετία, έχουμε δει να συγκροτούνται επιτροπές κατά της οπλοχρησίας, να
σχεδιάζονται «σταυροφορίες» με επικεφαλής ανθρώπους των τεχνών και του
πνεύματος, όπως για παράδειγμα η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από μία
10ετία με μπροστάρη τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, να αναγγέλλονται
«διακηρύξεις» κατά των όπλων...Καμία προσπάθεια, καμία πρωτοβουλία δεν προχώρησε ουσιαστικά...
Κάποια βήματα έγιναν. Υπάρχουν κρητικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποχωρούν από εκδηλώσεις όπου «μιλούν» τα όπλα. Αρκετοί επίσης κρητικοί ζητούν να μην ρίχνονται μπαλωθιές σε γάμους, αρραβώνες και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, απαιτώντας από τους προσκεκλημένους να γίνει σεβαστή η επιθυμία τους.
Όμως τα βήματα αυτά δεν αρκούν για να αλλάξει η νοοτροπία εκείνων των κρητικών, οι οποίοι ζουν και ...αναπνέουν με το πιστόλι ως προέκταση του χεριού τους. Εκείνων των κρητικών που νιώθουν ότι ...κερδίζουν ανδρισμό με το σιδερικό στη μέση.
Από την στιγμή που έγινε γνωστή η τραγωδία με τον άτυχο Γιώργο Γυπαράκη, το Cretalive έγινε αποδέκτης δεκάδων μηνυμάτων πολιτών απ' όλη την Κρήτη που ζητούν να γίνει κάτι «εδώ και τώρα». Μηνύματα οργής για όσους επιπόλαια εξακολουθούν να σπείρουν τον θάνατο, τον τρόμο και τον διασυρμό.
Η αντιμετώπιση του φαινομένου δεν είναι μόνο αρμοδιότητα της Πολιτείας. Ούτε και των πολιτικών, οι οποίοι φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Οι εικόνες του πρόσφατου παρελθόντος είναι ακόμα νωπές στη μνήμη μας. Πολιτικοί, ακόμα και της κεντρικής πολιτικής σκηνής, απολάμβαναν με χαμόγελο ικανοποίησης τις ριπές των υποπολυβόλων σε προεκλογικές συγκεντρώσεις και κομματικές ομιλίες ή σε εκδηλώσεις ...συντεκνιάς. Οι σφαίρες έπεφταν «βροχή», γινόταν «χαλασμός» από τα καλάσνικοφ, όμως κανείς δεν τολμούσε να πει το παραμικρό, πόσο μάλλον να ακολουθήσει αστυνομική έρευνα και σύλληψη.
Η καταπολέμηση του φαινομένου είναι ευθύνη του καθενός χωριστά και όλων μαζί. Είναι ευθύνη των πολιτιστικών συλλόγων που διαθέτουν όλα τα χωριά της Κρήτης, των ποδοσφαιρικών ομάδων που έχουν στενούς δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες, του ίδιου του εαυτού μας. Είναι δική μας υποχρέωση να αντιδράσουμε στα όπλα, να πούμε όχι σε εκείνον που θα θελήσει να πυροβολήσει απερίσκεπτα και να αποχωρήσουμε μαζικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Μία στιγμή αρκεί για να γίνει το κακό. Το έχει αποδείξει αμέτρητες φορές η ίδια η ζωή. Και το κακό δεν απέχει μακρυά από την πόρτα μας. Αντιθέτως, μπορεί να μας βρει στο σπίτι μας, όπως έχει συμβεί άπειρες φορές όταν σφαίρες έπληξαν τα τζάμια σπιτιών, βρήκαν ανθρώπινους στόχους σε μπαλκόνια και αυλές...
Και για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, θα πρέπει να αλλάξει και η ...χαλαρότητα που επιδεικνύουν κάποιοι όταν θρηνούμε θύματα από «μπαλωθιές». «Ήταν ατύχημα, κακή στιγμή, δεν έγινε με πρόθεση» είναι οι συνήθεις εκφράσεις που ακούγονται. Αυτός που σηκώνει όπλο και πυροβολεί, γνωρίζει ότι μπορεί να προκαλέσει κακό, να τραυματίσει ή και να σκοτώσει. Η ανοχή πλέον είναι εγκληματική. Και εμείς όλοι από την πλευρά μας θα πρέπει επιτέλους να πάψουμε να δίνουμε «ελαφρυντικά».
Πηγή : Creta live
