Φώτης Κόκοτος - ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ‏

Οι εκλογές της αγανάκτησης δίνουν τη σκυτάλη στις εκλογές του προβληματισμού κι αυτό έχει πολλά καλά. Ένα είναι πως εκτονώθηκε η οργή του λαού και τώρα θα μπορέσουμε να συζητήσουμε πιο σοβαρά για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα. Άλλο  είναι πως αναγκαστήκαμε όλοι να αναζητήσουμε λύσεις έξω από το παλιό δίπτυχο του δικομματισμού, τον οποίο και επιτέλους ξεπεράσαμε.

Τρίτο είναι πως αποκαλύφθηκε η πραγματική ισορροπία των απόψεων: το 35% δε θέλησε ή δε μπόρεσε να εκφραστεί, το 35% ψήφισε ναι στην Ευρώπη, και το 30% όχι στην Ευρώπη. Τέλος, τώρα που συνειδητοποιήσαμε πως οι Ευρωπαίοι δεν κάνουν πίσω από το μνημόνιο, νομίζω ότι πλέον θα αρχίσω να συναντώ ανθρώπους στο «αντι-μνημονιακό» μέτωπο που θα το έχουν διαβάσει: ούτε έναν δεν έχω γνωρίσει ακόμη, ακόμη και από υποψήφιους βουλευτές, άρα – προφανώς – αντιτίθενται σε κάτι που δεν μπορούν καν να εξηγήσουν. Πάντως, υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μας, οπότε ας δούμε τι μέλλει γενέσθαι.

Με τις εκλογές της 6^ης Μαΐου δόθηκε η ευκαιρία στην «Αριστερά» (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ) να κυβερνήσει τη χώρα και τώρα έχουμε – επιτέλους – ένα δείγμα γραφής των πραγματικών διαθέσεών της. Το βέβαιο είναι πως το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει, παρά μένει πιστό στο σταλινισμό του: μόνο απόλυτη κυριαρχία, όχι στη δημοκρατία, όχι στην Ευρώπη.  Η ΔΗΜΑΡ θέλει να βοηθήσει στην αριστερή διακυβέρνηση εντός της Ευρώπης και θα συνεχίσει να προσπαθεί προς αυτή την κατεύθυνση, με τις συνήθεις αμφιταλαντεύσεις της. Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ, φοβούμαι πως μας απογοήτευσε και τώρα θα μας προδώσει: εκτός της παράλογης απαίτησης να πάρουν όλοι πίσω τις υπογραφές τους προς την Ευρώπη (δηλαδή, «για να είστε μαζί μου πρέπει να είστε και εσείς αφερέγγυοι») θα κάνει το ίδιο λάθος με τον κ.Σαμαρά και θα ζητάει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Δεν πήρε το μήνυμα πως απαιτείται συναίνεση και τώρα θα μοιάσει όλο και περισσότερο στο ΚΚΕ.

Περαιτέρω, δόθηκε και στη «Δεξιά» η ευκαιρία να συμβάλει στη διακυβέρνηση του τόπου (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή, και ΛΑΟΣ - ο τελευταίος χωρίς βουλευτές) και βλέπουμε τ’ αποτελέσματα. Για τη Χρυσή Αυγή, βλέπουμε το πραγματικό της πρόσωπο, καθώς έχουν ήδη βγει στους δρόμους ενδυναμωμένοι και τρομοκρατούν με τις φασιστικές μεθόδους τους. Όσον αφορά στις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία, αυτές μπορούμε να τις ξεχάσουμε τελείως τώρα που βάλαμε τους ναζί στη βουλή. Για τον κ.Καμμένο, ο λαός που τον ψήφισε περιμένει τώρα να προσφύγει εναντίον του μνημονίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά δε θα το κάνει γιατί θα φανεί πόσο μεγάλο ψέμα ήταν. Περιμένουμε επίσης και τα πετροδολάρια που υποσχέθηκε πως θα μας δώσουν αφειδώς οι Ρώσοι, αλλά και αυτό δε θα γίνει, καθώς είναι τελείως ανεδαφικό. Για τον κ.Καμμένο προβλέπω με αρκετή σιγουριά πως θα ακολουθήσει τους κκ.Σαμαρά και Τσίπρα ζητώντας αυτοδυναμία, ενώ για τη Χρυσή Αυγή προβλέπω συρρίκνωση και έξοδο από τη βουλή, πιστεύοντας πως ο κόσμος δε θα ψηφίσει πάλι τυφλωμένος από οργή.

Όσον αφορά στα δύο κόμματα που μας έφτασαν ως εδώ, οι διεργασίες στο εσωτερικό τους είναι μία δημοκρατικά υγιής διαδικασία, αλλά φοβούμαι πως δε θα επιφέρει την αναγέννησή τους. Κανείς σοβαρός ψηφοφόρος της κεντροδεξιάς δεν έχει ξεχάσει πως ο κ.Σαμαράς ήταν εκείνος που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όσο επιμένει να ηγείται της ΝΔ και στις επόμενες εκλογές, πλαισιωμένος από μία ομάδα που δεν ανήκει στη ΝΔ αλλά στην Πολιτική Άνοιξη, αποτελεί αρχηγό με ημερομηνία λήξης. Η ΝΔ χωρίς τον κ.Σαμαρά θα μπορούσε να κάνει την αναγκαία κάθαρση από τα βαρίδια του παρελθόντος και να διεκδικήσει σοβαρά την ηγεσία του χώρου και της χώρας, αλλά αυτό θα πρέπει να περιμένει για μετά τις επόμενες εκλογές. Όσο για τον κ.Βενιζέλο στο ΠΑΣΟΚ, έχει μία εξαιρετική ευκαιρία να κάνει την αναγκαία κάθαρση του ψηφοδελτίου του στις λίστες των επόμενων εκλογών. Οποιοσδήποτε εμπλέκεται με υποθέσεις διαφθοράς, διασπάθισης δημόσιου χρήματος, και εν γένει με το πελατειακό κράτος, θα χρειαστεί να φύγει από το ΠΑΣΟΚ για να μπορεί ο κόσμος να το εμπιστευθεί ξανά. Πολλοί λένε πως αυτό είναι αδύνατον όσο παραμένει ο ίδιος ο κ.Βενιζέλος στην αρχηγία, όντας ο ίδιος μέρος του προβλήματος. Έτσι, όσο το ΠΑΣΟΚ παραμένει δέσμιο του παρελθόντος του, δε θα μπορέσει να πείσει για το μέλλον.

Αυτό που μένει τώρα να διαφανεί είναι το τι θα κάνουν οι «κεντρώοι». Η Δράση του κ.Μάνου τίμησε την υπόσχεσή της να συνεργαστεί μετά τις εκλογές και ήδη ετοιμάζεται να πορευτεί μαζί με τη Δημοκρατική Συμμαχία της κας.Μπακογιάννη, αφήνοντας κατά μέρος τις διαφορές τους προς όφελος της χώρας και σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ψηφοφόρων τους. Στο δρόμο αυτό ακολουθεί και η Φιλελεύθερη Συμμαχία, αλλά όχι η Δημιουργία Ξανά (ΔηΞα), καθώς ο κ.Τζήμερος επιμένει να κάνει τη δική του «πολιτική χωρίς πολιτικούς». Προεκλογικά, βέβαια, είχε προσπαθήσει να προσεγγίσει τη Δράση, απαιτώντας – ατυχώς – να αποσυρθεί ο κ.Μάνος, ενώ μετεκλογικά του πρότεινε να ηγηθεί στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΔηΞα, αλλά εν τέλει ακολουθεί το δρόμο της αδιαλλαξίας χωρίς διάθεση συνεργασίας. Προβλέπω ότι η στάση αυτή, όντας αντίθετη στις επιθυμίες του κόσμου για συνεργασία, δε θα ενισχύσει το κίνημά του, αλλά εξακολουθώ να ελπίζω πως εν τέλει θα πρυτανεύσουν πιο μετριοπαθείς φωνές, για το καλό της χώρας. Είναι κρίμα ένα τέτοιο λαμπρό μυαλό, πλαισιωμένο από νέους και ιδεαλιστές, να μην έχει πραγματικά τη δυνατότητα να βοηθήσει. Με τη λογική ότι «πολιτική είναι η τέχνη του συμβιβασμού», θα ήταν ιδανικό να συμφωνούσαν τα τρία αυτά μεταρρυθμιστικά κόμματα στο πρόσωπο ενός κοινού υποψήφιου πρωθυπουργού, προτείνοντας σε θέσεις-κλειδιά συγκεκριμένα πρόσωπα από το χώρο τους. Ίδωμεν… και οψόμεθα.