Στις αγροτικές περιοχές και της Κρήτης, η αγωνία για το πώς θα μαζέψουν τις ελιές τους οι παραγωγοί είναι μόνιμη, με κάποιους να φοβούνται ότι στο τέλος για ένα χέρι βοηθείας, οι παραγωγοί θα τσακώνονται μεταξύ τους
Πλησιάζει η έναρξη της περιόδου ελαιοσυλλογής και στα χωριά της Κρήτης, η αγωνία επικεντρώνεται στο πρόβλημα με την έλλειψη εργατών γης. Παραγωγοί αναζητούν λύσεις σε άλλες πόλεις αλλά και χώρες, ενώ δεν λείπουν οι εντάσεις μεταξύ παραγωγών για το ποιος θα απασχολήσει ποιον εργάτη και με τι μεροκάματο. Την ώρα που το Εργατικό Κέντρο κάνει και φέτος το κάλεσμα σε εργαζόμενους ακόμη και εποχικούς να ενισχύσουν το εισόδημά τους δουλεύοντας για την ελαιοσυλλογή, μια από τις ερμηνείες που δίδονται για την μαζική αποχώρηση εργατών από την Κρήτη και την Ελλάδα, ταυτίζεται με την ανάγκη για λήψη μέτρων, ακόμη και για την ασφάλεια των μεταναστών από ανθρώπους που τους εκμεταλλεύονταν και πολλές φορές απειλούσαν και για τις ζωές τους.
Σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, όπως την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ή νησιά που έχουν κίνηση μόνο τους θερινούς μήνες, ακόμη και την Αλβανία ή και άλλες χώρες έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους παραγωγοί, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με την έλλειψη εργατικών χεριών ενόψει της περιόδου ελαιοσυλλογής.
Στις αγροτικές περιοχές και της Κρήτης, η αγωνία για το πώς θα μαζέψουν τις ελιές τους οι παραγωγοί είναι μόνιμη, με κάποιους να φοβούνται ότι στο τέλος για ένα χέρι βοηθείας, οι παραγωγοί θα τσακώνονται μεταξύ τους.
Στο Τεφέλι του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων οι παραγωγοί εκτιμούν ότι πολλές ελιές δεν θα μαζευτούν, ως συνέπεια της έλλειψης εργατών, σε μια χρονιά με βεντέμα που θα μπορούσε να βοηθήσει στο να καλυφθούν κάποια από τα τεράστια έξοδα που έχει δημιουργήσει και η ανατίμηση των προϊόντων με δεδομένη την ενεργειακή κρίση.
Ο Ιμτιάζ Βάλα είναι 37 ετών και ήρθε από το Πακιστάν στην Ελλάδα πριν από 12 χρόνια. Στο Τεφέλι του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων ζει την τελευταία δεκαετία. Πλέον όμως είναι από τους ελάχιστους που έχουν παραμείνει . Οι περισσότεροι συμπατριώτες του όπως λέει έφυγαν για καλύτερα μεροκάματα στην Ιταλία ή τη Γερμανία.
Ο 37χρονος πακιστανικής καταγωγής εργαζόμενος στο Τεφέλι, λέει ότι του είναι δύσκολο να βρεθεί σε άλλη χώρα λόγω της γλώσσας. Παραμένει στην περιοχή και εργάζεται όλο το χρόνο, σε χωράφια και ένα μηχανουργείο. Όσο για το αν φέτος υπάρχει πρόβλημα με τους εργάτες και ο ίδιος μοιράζεται την ίδια ανησυχία, καθώς το βάρος των εργασιών που θα πέσει σε λιγότερους ανθρώπους, μάλλον τον προβληματίζει.
Μιλώντας στην «ΚΡΗΤΗ TV» ο πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού θραψανού εξηγεί ότι για να βρει λύση στη λειτουργία του ελαιουργείου, χρειάστηκε να ψάξει στην Αθήνα. Αρχικά μια πρώτη οικογένεια τριών ατόμων και σε δεύτερο χρόνο μία ακόμη οικογένεια, είναι έτοιμες να μετακινηθούν για να εργαστούν στην περιοχή, με τον όρο ότι θα τους παρέχεται εκτός από το μισθό και την ασφάλιση και στέγη. Πολυδάπανη επιλογή όπως και ο ίδιος τόνισε, χωρίς όμως να μπορεί να πράξει διαφορετικά λόγω της έλλειψης εργατών.
Σε μια προσπάθεια να αποτελέσει συνδετικό κρίκο σε αυτή την αλυσίδα που θα βοηθήσει και τους ανέργους ή εποχικά εργαζόμενους να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, το Εργατικό Κέντρο και φέτος φέρνει σε επαφή ενδιαφερόμενους να εργαστούν και παραγωγούς, εξηγώντας για μία ακόμη φορά ότι δεν απειλείται με κάποια μεροκάματα στην ελαιοσυλλογή, το επίδομα ανεργίας.
Πάντως το ενδιαφέρον και τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρξε θερμό, με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου να διευκρινίζει ότι για να παραμείνουν εργάτες από τρίτες χώρες στη χώρα μας απαιτείται συνολικά δέσμη μέτρων που θα εκτείνεται από τα μεροκάματα, την ασφάλιση αλλά και την ασφάλειά τους, καθώς όχι σπάνια πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης.
(φωτογραφία αρχείου ΙΝΤΙΜΕ)
Πηγή : Nέα Κρήτη
