Μικρά χελωνάκια αναδύονται μέσα από την άμμο κάνοντας μικρά, ασταθή βήματα αρχικά, «σκανάροντας», «φωτογραφίζοντας», καταγράφοντας δηλαδή με την κοιλιά τους την παραλία ώστε να την θυμηθούν την περιοχή και θα επιστρέψουν όταν θα ενηλικιωθούν, έπειτα περίπου από 25 χρόνια, για να κάνουν τις δικές τους φωλιές και να γεννήσουν τα αυγά τους, διαιωνίζοντας έτσι αυτό το θαυμάσιο είδος.
Οι κίνδυνοι
Φυσικά αυτό θα γίνει από τις χελώνες που θα καταφέρουν να επιβιώσουν, κάτι που δυστυχώς δεν είναι εύκολο. Το αντίθετο, δεδομένου ότι μόλις ένα στα 1000 χελωνάκια καταφέρνει να επιζήσει και να επιστρέψει στον τόπο που γεννήθηκε για να γεννήσει… Διότι από την ώρα που βγαίνει ένα χελωνάκι από την φωλιά του, αρχίζει ο αγώνας επιβίωσης… Και οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Καταρχήν τα φώτα του δρόμου, οι φωτεινές πηγές κοντά στο σημείο της φωλιάς που «έλκουν» τα χελωνάκια – είναι φωτοτροπικά είδη – αποπροσανατολίζοντας τα και έτσι αντί να κατευθυνθούν προς τη θάλασσα πηγαίνουν προς αντίθετες κατευθύνσεις με αποτέλεσμα να χάνουν την ζωή τους.
Πρόβλημα με τα έντονα φώτα των στύλων στον δρόμο εντοπίζεται στην περιοχή της Καραβόπετρας. Τα σκουπίδια στην παραλία (έντονο το πρόβλημα στον Ανάλουκα), τα «βουνά» στην άμμο ή οι λακκούβες που δημιουργούνται, αποτελούν τεράστιο κίνδυνο επίσης για τα μικρά χελωνάκια τα οποία μόλις βγουν από τη φωλιά τους, μικρά και αδύναμα, προσπαθούν να υπερπηδήσουν αυτά τα εμπόδια για να οδηγηθούν στη θάλασσα. Τις περισσότερες αν όχι όλες τις φορές είναι δύσκολο να καταφέρουν. Άρα και πάλι ο κίνδυνος να πεθάνουν είναι ορατός. Και βέβαια η παρουσία του ανθρώπου είναι καθοριστική κατά την έξοδο τους. Διότι αν κάποιος είναι τυχερός και δει τα χελωνάκια την ώρα που βγαίνουν από τη φωλιά τους δεν θα πρέπει να τα ενοχλήσει και να τα ακουμπήσει.
Και όταν πια καταφέρουν τα χελωνάκια να φτάσουν στη θάλασσα, αρχίζει ένας επόμενος κύκλος προσπαθειών για να επιβιώσουν έχοντας να αντιμετωπίσουν πολλούς εχθρούς, θαλάσσιους και ανθρώπινους…
Απειλούμενο είδος
Για όλα αυτά η καρέτα καρέτα είναι απειλούμενο είδος. Για να εξακολουθήσει να υπάρχει θα πρέπει να προστατευτεί κάτι που κάνουν στην Σητεία με θαυμάσιο τρόπο οι εθελοντές της Ομάδας έχοντας πλέον βοήθεια και στήριξη και από άλλους πολίτες. Έπειτα από 10 και πλέον χρόνια με την δράση της η Ομάδα Εθελοντών έχει καταφέρει να ενημερώσει αλλά και ευαισθητοποιήσει πολλούς πολίτες κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Επιφέρει δε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σε όλη την Ομάδα όπως ανέφερε το μέλος της, ο κ. Νίκος Μαράκης.
Η δράση της Ομάδας και φυσικά το αποτέλεσμα αυτής σε ότι αφορά την προστασία της θαλάσσιας χελώνας έχει κερδίσει τις εντυπώσεις και εκτός των τειχών της Σητείας και ως εκ τούτου η σελίδα της Ομάδας δέχεται επισκέψεις από εθελοντές άλλων περιοχών της χώρας που θέτουν ερωτήματα, ζητούν βοήθεια και καθοδήγηση. Και βέβαια τα τελευταία χρόνια η περιοχή της Σητείας έχει αναδειχθεί – και προβληθεί – ως περιοχή που η καρέτα καρέτα φωλιάζει και γεννάει, κάτι που είναι σαφώς θετικό.
Και για του λόγου το αληθές, τις τελευταίες ημέρες όπως προαναφέρθηκε, ξεκίνησαν να βγαίνουν τα χελωνάκια από τις φωλιές τους, στην παραλία της Σητείας (από τη μία φωλιά και αναμένεται τις επόμενες ημέρες και από την δεύτερη) στην Καραβόπετρα. Επίσης στον Ξερόκαμπο όπου μάλιστα όπως ανέφερε ο κ. Μαράκης συνέβαλαν πολίτες, σε συνεννόηση με την Ομάδα, βοηθώντας προσεκτικά στην όλη διαδικασία. Και βέβαια αναμένονται και τις επόμενες ημέρες έξοδοι από τις φωλιές που υπάρχουν και σε άλλα σημεία όπως στην Κάτω Ζάκρο, στις Καρούμες, στον Ανάλουκα, στο Διασκάρι… «Η φετινή είναι μία καλή χρονιά, έχουμε αρκετές φωλιές στην περιοχή και ελπίζουμε να εξελιχθούν όλα ομαλά», τόνισε ο κ. Μαράκης.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η προσπάθεια το αποτέλεσμα της οποίας φαίνεται τώρα με την έξοδο από τις φωλιές, ξεκίνησε πριν αρκετούς μήνες από τους εθελοντές της Ομάδας οι οποίοι καθημερινά περπατούν τις παραλίες – απομακρύνοντας κάθε μέρα σκουπίδια – μέχρι να εντοπίσουν ίχνη της χελώνας. Να οριοθετήσουν τα σημεία των φωλιών στην συνέχεια, να δημιουργήσουν στην πορεία διαδρόμους και να τοποθετήσουν σκίαστρα ώστε να βοηθήσουν όσο μπορούν στην μοναδική αυτή διαδικασία και στην προστασία του ιδιαίτερου αυτού είδους.
Πηγή : Ανατολή
