Κι ενώ πίναμε αμέριμνα τον καφέ μας, ακούσαμε τον σερβιτόρο να μας
φωνάζει έντρομος από απόσταση να φυλαχθούμε από την… σφήκα που είδε
εκείνος να προσγειώνεται πάνω μας, αλλά εμείς δεν είχαμε πάρει χαμπάρι…
Γιατί ούτε βόμβο ούτε και το απειλητικό πέταγμα σφήκας ή σβούρου
ακούσαμε…Γιατί απλούστατα δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Ήταν ένα καλοθρεμμένο κόκκινο σκαθάρι με την χαρακτηριστική προβοσκίδα του – ρυγχοφόρο γαρ…
Ψύχραιμοι καθησυχάσαμε τον σερβιτόρο ότι δεν απειλούμεθα εμείς. Επιστήσαμε, όμως, την προσοχή του διευθυντή της ξενοδοχειακής μονάδας, ότι μάλλον απειλούνται επικινδύνως τα φοινικόδεντρα τα οποία κοσμούν τους χώρους του ξενοδοχείου…
Όπως είχαμε γράψει, έπαψε από την 1η Οκτωβρίου να θεωρείται το κόκκινο σκαθάρι (Rhynchophorus ferrugineus) «εχθρός καραντίνας» και με σχετική Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαιρείται ως τέτοιο. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης παύουν στο εξής να κάνουν τους λεπτομερείς ελέγχους και να λαμβάνουν τα μέτρα που εφάρμοζαν έως σήμερα, στο πλαίσιο προστασίας των φοινικοειδών με την καταπολέμηση του κόκκινου σκαθαριού.
Από 1η Οκτωβρίου σταμάτησε η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας Λασιθίου να κάνει λεπτομερείς ελέγχους, που συνήθιζε να κάνει άνοιξη και φθινόπωρο, οπότε παρατηρείται έξαρση της δράσης του σκαθαριού, εξετάζοντας μακροσκοπικά έναν – ένας τους φοίνικες και ειδοποιώντας τους ιδιοκτήτες τους να λάβουν μέτρα κλπ. Η ευθύνη παρακολούθησης και καταπολέμησης του σκαθαριού για την προστασία κάθε φοίνικα εναπόκειται στο εξής στους ιδιώτες εφόσον αυτός είναι μέσα σε ιδιωτική έκταση. Για όσους βρίσκονται σε δημοτικούς ή δημόσιους χώρους, η ευθύνη μετατίθεται στους Δήμους.
Διανύουμε φθινοπωρινή περίοδο, με σχετικά υψηλές θερμοκρασίες, που ευνοούν την ανάπτυξη των κόκκινων σκαθαριών. Προφανώς είναι η νέα γενιά και έχει ξαμοληθεί για νέες κατακτήσεις… Ένα απ’ αυτά μας παρέδωσε και το μήνυμα!
ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΤΑΣ
Πηγή : Ανατολή
