Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε για το ωριαίο κόστος εργασίας το Eurostat είναι ενδεικτικά. Συγκεκριμένα σύμφωνα με την καταγραφή αυτή στα 14,5 ευρώ διαμορφώθηκε το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα το 2017 έναντι 30,3 ευρώ στην ευρωζώνη.
Ας δούμε όμως τα δεδομένα. Στην ευρωζώνη το ωριαίο εργασιακό κόστος ήταν κατά μέσο όρο στα 30,3 ευρώ, ενώ μεταξύ των κρατών της ΕΕ το μικρότερο εργατικό κόστος είχαν η Βουλγαρία με 4,9 ευρώ, η Ρουμανία με 6,3 ευρώ, η Λιθουανία με 8 ευρώ, η Λετονία με 8,1 ευρώ, και η Ουγγαρία με 9,1 ευρώ.
Στον αντίποδα, το μεγαλύτερο ανά ώρα κόστος εργασίας στην ΕΕ εμφάνισαν για το 2017 η Δανία με 42,5 ευρώ, το Βέλγιο με 39,6 ευρώ, το Λουξεμβούργο με 37,6 ευρώ, η Σουηδία με 36,6 ευρώ και η Γαλλία με 36 ευρώ.
Το 2008 το ωριαίο κόστος της εργασίας στην Ελλάδα ήταν, όπως αναφέρεται, στα 16,8 ευρώ. Το 2015 είχε πέσει στα 14,1 ευρώ ενώ το 2016 ήταν στα 14,2 ευρώ. Το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας (κυρίως για ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα) ήταν το 2017 στην Ελλάδα στο 25,7% του συνολικού κόστους, δηλαδή περίπου όσο ήταν κατά μέσο όρο και στο σύνολο της ευρωζώνης (25,9%).
Στην Ελλάδα, τέλος το μεγαλύτερο ωριαίο κόστος εργασίας ήταν στον βιομηχανικό τομέα με 15,3 ευρώ. Στον τομέα των υπηρεσιών ήταν στα 14,3 ευρώ, ενώ στον τομέα των κατασκευών ήταν στα 10,2 ευρώ.
Καταθλιπτική εικόνα
«Η εικόνα που παρουσιάζει η καταγεγραμμένη πραγματικότητα από τους επίσημους ευρωπαϊκούς φορείς που δεν αμφισβητούνται εύκολα, είναι καταθλιπτική. Όλοι θυμόμαστε τις προσδοκίες που είχαμε όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ, τις προσδοκίες που είχαμε όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τις προσδοκίες όταν μπήκαμε στη νομισματική Ένωση. Όλοι περιμέναμε πως ήταν η στιγμή που αν μη τι άλλο, θα είχαμε αντίστοιχους μισθούς και συντάξεις με την Ευρώπη και η ζωή μας θα ήταν πολύ καλύτερη. Δυστυχώς, φτάσαμε στον 21 αιώνα να έχουμε αυτές τις συγκρίσεις, που κάθε άλλο από αισιοδοξία δίνουν, αλλά μας κάνουν να ευχόμαστε να μείνουν σε αυτά τα επίπεδα», επισημαίνει το μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ Μανόλης Πεπόνης με αφορμή την ανακοίνωση των στοιχείων.
Να σημειωθεί πως το ανά ώρα κόστος της εργασίας, μισθολογικό και μη μισθολογικό, αφορά μια σειρά δεδομένων που λαμβάνονται υπόψη και δεν αφορά μόνο τα στοιχεία του κόστους στην καθαρή αμοιβή και τις υποχρεώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία αλλά το σύνολο των δαπανών. Ωστόσο, η σύγκριση που φέρνει την Ελλάδα κάτω από το μισό του μέσου όρου της ευρωζώνης είναι δραματική, διότι από την καθημερινότητα γνωρίζουμε πως πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη για χιλιάδες εργαζομένους για τους οποίους δεν ισχύουν οι όροι αυτοί. Όπως αναφέρει η Eurostat οι εν λόγω εκτιμήσεις προέρχονται από επιχειρήσεις που απασχολούσαν κατ’ ελάχιστον 10 εργαζόμενους, ενώ δεν λαμβάνονται υπόψη οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Διοίκηση.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί
Ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου υπενθυμίζει πως η αποτυχία του μοντέλου που εφαρμόστηκε στη χώρα είναι πανθομολογούμενη αφού όλοι μιλούν για μισθούς και συντάξεις που δεν επαρκούν για να υπάρξει ανάπτυξη. «Από την άλλη πλευρά πρέπει να πούμε ότι όλοι κατανοούν πλέον πως δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Ειδικά όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη που βρισκόμαστε, δεν μπορεί να δεχθούν μισθούς και συντάξεις αυτού του επιπέδου να μιλάμε για ανάπτυξη. Δεν έγινε σε καμία χώρα και δεν θα γίνει και σε εμάς. Δεν μπορεί ταυτόχρονα να ακριβαίνουν υπηρεσίες και είδη πρώτης ανάγκης και να μειώνονται οι μισθοί και να προσδοκούμε ανάπτυξη. Απλά δεν γίνεται», σημειώνει ο κ. Πεπόνης.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΤΣΑΛΑΚΗΣ
Πηγή : Ανατολή
