Βίντεο: Γιάννης Πάγκαλος (Foto Pagalos)Αυτή κι αν ήταν εμπειρία... για τους πεζοπόρους της Ορειβατικής Ομάδας του Αγίου Νικολάου! Την περασμένη Κυριακή 5 Απριλίου διαβήκαμε το φαράγγι του Ορεινού ή των κόκκινων πεταλούδων
γιατί, στα παλαιότερα χρόνια, κατά την άνοιξη ξεπετάγονταν μέσα από τους θάμνους πολλές πανέμορφες πεταλούδες, όμοιες με αυτές που υπάρχουν στην Ρόδο, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα! Δυστυχώς, μετά την μεγάλη οικολογική καταστροφή που σημειώθηκε πριν από 22 χρόνια (το 1993)... όταν μια τεράστια πολυήμερη πυρκαγιά κατέκαψε όλες τις πλάγιες πάνω από το φαράγγι, οι πεταλούδες σχεδόν εξαφανίστηκαν. Και πάνω που η βλάστηση είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά, μια νέα μικρότερη πυρκαγιά, πριν από ένα χρόνο, κατέστρεψε ξανά ένα μεγάλο μέρος της, κοντά στην έξοδο, στον Κουτσουρά. Μεγάλο κρίμα!
Αυτό που ξεχωρίζει φέτος στο φαράγγι του Ορεινού είναι, τι άλλο;… τα πολλά νερά. Μετά από χρόνια κατεβαίνουν ξανά πολλά νερά μέχρι το Λιβυκό Πέλαγος (ή Νότιο Κρητικό Πέλαγος) και δημιουργούν εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς. Ιδίως ο μεγάλος καταρράκτης που βρίσκεται, μεταξύ του Ορεινού και της τοιχογραφημένης εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου (του 12ου αιώνα) προσφέρει, φέτος, ένα μοναδικό θέαμα.
Αξιοσημείωτη είναι και η στάση μας στον παλαιοχριστιανικό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εδώ υπήρχε η επιγραφή «Αφίχθη ενταύθα στρατηγός Βυζαντίου» και θεωρείται ότι ο στρατηγός αυτός ήταν ο Νικηφόρος Φωκάς που απελευθέρωσε τη Κρήτη από τους Άραβες, το 961 μ. Χ. και επανέφερε το νησί μας στους κόλπους της βυζαντινής αυτοκρατορίας για τα επόμενα 250 χρόνια. Είναι και αυτός ο ναός τοιχογραφημένος αλλά δυστυχώς η συντήρησή του έγινε αργά και οι περισσότερες τοιχογραφίες είναι μισοκατεστραμμένες.
Το φαράγγι θα μπορούσαμε να το χωρίσουμε σε τρία τμήματα, καθώς το κατεβαίνουμε:
το πρώτο που ξεκινά λίγο μετά το χωριό και μεγάλο τμήμα του, πριν τη μεγάλη φωτιά, βρισκόταν μέσα σε πευκόδασος, το δεύτερο είναι κυρίως βραχώδες με περάσματα και ανεβοκατεβάσματα στην κοίτη του ποταμού και το τελευταίο ξεκινά από καλλιεργημένη ορεινή περιοχή που στο τελευταίο τμήμα της μετατρέπεται σε πευκοδάσος και καταλήγει στο δασάκι του Κουτσουρά.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
Πηγή : Ανατολή
