H μόνη ημέρα ελπίδας την εβδομάδα που πέρασε ήταν αυτή η Δευτέρα του
Αγίου Πνεύματος. Εκεί μία ηλιαχτίδα μπήκε για λίγο στη ζωή μας. Ακόμα και στα social media έγινε ένα break στην καταστροφολογία και την αναμονή των Dark Ages και όλοι μαζί tweetάραμε παραλίες, αμμουδιές και άλλες σταθερές ελληνικές αξίες της εποχής.
Eκείνη την ημέρα την πέρασα στο πλέον αγαπημένο μου νησί -και ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας μου- τηνΚρήτη. Στους Πεύκους της Σητείας, παρέα με τους καλούς μου φίλους, οργώσαμε την περιοχή στο περπάτημα. Ανακαλύψαμε πως είναι η εποχή του βερίκοκου που μαζέψαμε, υπερήφανα παιδιά της πόλης, και τα απολαύσαμε στην ταβέρνα «Κληματαριά». Εκεί ξεκινήσαμε με βερίκοκα και καταλήξαμε σε κρίθινους ντάκους, ομελέτες με κολοκύθια, ελιές και πολύ ρακί. Ρακί παντού και με τους πάντες. Οι Κρητικοί είναι οι πιο αγαπημένοι, οι πιο φιλόξενοι και οι πιο γλεντζέδες Έλληνες. Κατεβήκαμε στο Σπήλαιο Βρέικο -γελάσαμε πολύ γιατί θέλει κότσια και γερά πόδια. Ήταν εκπληκτικό και ανεκμετάλλευτο -όπως τα περισσότερα μέρη στη Σητεία. Φωτογραφηθήκαμε στο σκοτάδι με φόντο τους σταλακτίτες. Ανεβήκαμε στον Εσταυρωμένο δίπλα δίπλα με τα κατσικάκια. Guide μας ο Γιάννης με το γιο του το Μανώλη- που έτρεχε στα βουνά επίσης σαν κατσίκι.
Ο Γιάννης είναι ο άντρας της εποχής της κρίσης. Το πα και στη γυναίκα του την Ντίνα που μας έφερνε κάθε μέρα λουκουμάδες. Κυνηγάει, βοσκάει πρόβατα, παράγει μέλι, οργώνει τη γη και ρίχνει και καμιά κουτουλιά σε όποιον σε πειράξει - αχρείαστη να' ναι. Μας έκοψε άγριες αγκινάρες που απολαύσαμε στο Μετόχι του Φάνη με μία ρακή με εκλεπτυσμένη γεύση σαν κονιάκ. Εκεί καζανεύουν το Σεπτέμβριο.
Φυσικά συζητούσαμε για την κρίση. Έχει διχαστεί η χώρα και στην περιοχή υπάρχει μένος εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων -των βολεμένων για να μην τους πάρει όλους το μένος μπάλα. Ο άλλος Φάνης ο Εικοσιπεντάκης που έχει την ταβέρνα «Πιπεριά» στους Πεύκους κατεβαίνει με τον Τζήμερο. Τον περιέφερε στην περιοχή. Την ίδια ώρα στη Νοτιοανατολική Κρήτη περιφερόταν και ο Γιώργος Μαζωνάκης, που μένει αυτή την εβδομάδα στο Διασκάρι κάτω στο Μακρύ Γυαλό και που τραγούδησε στην Ιεράπετρα. Οι ουρές των αυτοκινήτων έφταναν έξω από την πόλη την ημέρα της συναυλίας. Κολυμπήσαμε στην Αγία Φωτιά.Συγκλονιστικά νερά. Στην περιοχή του Κουτσουρά υπάρχει μία από τις καλύτερες ταβέρνες στην Ελλάδα, η «Καλλιοτζίνα». Μαγειρεύει η μαμά Καλλιοτζή παραδοσιακά που έχει δύο κουκλάρες κόρες. Πάνω στο κύμα όλα αυτά από ψάρι μέχρι παστίτσιο -για το οποίο σκοτώνεις.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω τις ομορφιές και την ποιότητα αυτού του τόπου. Ποιότητα στα πάντα και προπάντων στην ανθρωπιά. Σε έναν ιδανικό κόσμο τα μικρά χωριά θα ξαναγέμιζαν νέο κόσμο και τα σχολεία θα επαναλειτουργούσαν... Δυστυχώς είμαστε εκ διαμέτρου αντίθετα από οτιδήποτε ιδανικό Queen.gr
