Αυτή η πληροφορία θα πρέπει να μας προβληματίσει. Το ερώτημα είναι… γιατί για 3η συνεχή χρονιά ο παραγωγός στην Κρήτη παίρνει χαμηλότερη τιμή ανά κιλό έξτρα παρθένου ελαιολάδου (περίπου 3 €) και από τον Τυνήσιο παραγωγό (3,26 €); Τη 10ετία του 90 το τυνησιακό ελαιόλαδο ήταν υποβαθμισμένης ποιότητας, από τα χειρότερα στην αγορά. Η τιμή του κρητικού έφτασε τις 1.200 δραχμές, όταν το τυνησιακό δεν ξεπέρασε τις 400 δραχμές!
Ζητήσαμε από την Τεχνολόγο Τροφίμων Σόφη Αμαριωτάκη να μας δώσει μια εξήγηση του φαινομένου: «Η ποιότητα του ελαιολάδου μας, φυσικο-χημικά, είναι πολύ καλή και φτάνει πολύ εύκολα τα όρια του έξτρα παρθένου σε όλες τις αναλύσεις. Το θέμα μας είναι ότι ένα ελαιόλαδο για να ονομαστεί ΕΠΕ πρέπει να πληροί υποχρεωτικά δύο προϋποθέσεις: φυσικοχημικές αναλύσεις στα όρια του ΕΠΕ, αλλά και πιστοποιητικό οργανοληπτικής αξιολόγησης (από πιστοποιημένο πάνελ ή εργαστήριο) για ΕΠΕ.
Τα κριτήρια ήταν τα ίδια πριν μια δεκαετία, αλλά το πιστοποιητικό της οργανοληπτικής ήταν διακοσμητικό και καθόλου έγκυρο. Οι καιροί άλλαξαν και ο ορισμός της ποιότητας έγινε πιο σαφής όσον αφορά το οργανοληπτικό κομμάτι.
Από φέτος η Τυνησία προεδρεύει στο Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου και προσπαθούν να “βοηθήσουν” το τυνησιακό ελαιόλαδο. Συμπέρασμα για την Ελλάδα… πρέπει να εκσυγχρονιστούμε».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
Πηγή : Ανατολή
