Ο κουφός, μύωπας, αλκοολικός και πάσχων από χρόνια δυσκοιλιότητα
Κραπ γιορτάζει τα εξηκοστά ένατα γενέθλιά του ηχογραφώντας σε ένα
μαγνητόφωνο τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, μια συνήθεια που
διατηρεί σε όλη του τη ζωή. Παρόν και παρελθόν διασταυρώνονται μπροστά στα μάτια του κοινού που παρακολουθεί τον Κραπ να συνδιαλλέγεται με ηχογραφήσεις από παλιότερα γενέθλια καταναλώνοντας ταυτόχρονα μεγάλες ποσότητες από μπανάνες και αλκοόλ.
Το Θέατρο της Σητείας παρουσιάζει στις 16 και 17 Φεβρουαρίου, στο θέατρο «Εμπρός» (Ρήγα - Παλαμήδη 2, Ψυρρή) το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Η Τελευταία Μαγνητοταινία του Κραπ», σε σκηνοθεσία Νάσου Ζαγκότη και με τον Θεόδουλο Λαγουδάκη να ερμηνεύει τον ρόλο του Κραπ.
«Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με τον εκπληκτικό αυτό μονόλογο (ή μήπως δεν είναι μονόλογος;) ήταν στη γνωστή παράσταση του Μπομπ Ουίλσον με τον ίδιο μάλιστα επί σκηνής, μετά από πολλά χρόνια. Το γεγονός πως αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο μεγάλος Αμερικανός σκηνοθέτης να γιορτάσει τα 69 χρόνια του πρόσθετε έναν ιδιαίτερο, προσωπικό τόνο σε ένα έργο που ήδη θεωρείται από τα πιο "προσωπικά" του Μπέκετ», σημειώνει ο σκηνοθέτης.
«O Κραπ, με τον θλιβερό εαυτό του κατακερματισμένο σε μπομπίνες, όντας παρών (;) σε ένα αμφίβολο τώρα, προκαλούσε το γέλιο και τη θλίψη της απώλειας, κολυμπώντας στο εσωτερικό μιας φωτεινά ακουστικής βροχής που βρήκε τον δρόμο της μέχρι τη νέον βιβλιοθήκη του. Εντυπωσιασμένος από την αισθητική πανδαισία... παραλήρημα του Ουίλσον, βρέθηκα στο τέλος να αναρωτιέμαι: Κι αν υπήρχε μόνο ένα γραφείο με μια λάμπα από πάνω; Για να δούμε...».
Η μετάφραση είναι του Γιώργου Βιτσεντζάκη, τα σκηνικά και οι φωτισμοί των Νάσου Ζαγκότη, Θάνου Μαραγκάκη, η μουσική επιμέλεια του Γιώργου Παπαδάκη. Ηχογράφηση: Στέλιος Πετράκης. Βοηθός Σκηνοθέτη: Γ. Βιτσεντζάκης.
Πηγή : Έθνος
