Παρασκευή 22 Μαρτίου. Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στο MEGA. Στη συνέχεια των ειδήσεων, βλέπουμε τον Πρόεδρο του Ολυμπιακού και ιδιοκτήτη της ποδοσφαιρικής Νόττιγχαμ Φόρεστ (Λονδίνο) Βαγγέλη Μαρινάκη.
Με τον βρετανό Πρωθυπουργός Σούνακ. Χαρωποί να βαδίζουν στο γήπεδο των Ακαδημιών της Νόττιγχαμ. Όπου γελαστά παιδιά. Κορίτσια, αγόρια. Ξανθά, μελαψά. Τους περίμεναν. Να αρχίσουν το δίτερμα. Με διαιτητή τον Σούνακ.Ο λόγος της οργανωμένης από τον Μαρινάκη παρουσίας του Σούνακ, ήταν να προσελκύσουν τα γειτονόπουλα της Νόττιγχαμ στις αθλοπαιδίες. Στο ποδόσφαιρο. Απ’ όπου Πολιτεία, επενδυτές. Γονείς, παιδιά. Οι τοπικές κοινωνίες. Όλοι ωφελημένοι είναι.
Πριν λίγους μήνες. Για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Για δικούς του πολιτικούς λόγους ο Βρετανός Πρωθυπουργός απόφυγε τη συνάντηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Ακόμη και τα βρετανικά ΜΜΕ στηλίτευσαν την απαράδεκτη συμπεριφορά του Σούνακ.
Ο οποίος, αυτή τη φορά δεν αρνήθηκε τη συνάντηση με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Τον επιτυχημένο, διεθνώς, έξυπνο επιχειρηματία.
Και γύρισε πάλι. Ο σκληρός δίσκος της μνήμης. Τέσσερις δεκαετίες πίσω. Στο εξ Ηρακλείου Μιλτιάδη Μαρινάκη. Πατέρα του Ευάγγελου.
Όταν δραστηριοποιείτο στις ναυπηγοεπισκευαστικές προβλήτες Δραπετσώνας, Περάματος. Κυρίως για μηχανουργικές επισκευές. Και όχι μόνον.
Κατά την μεγάλης διάρκειας ναυτιλιακή κρίση του ΄80 (Ιρανική Επανάσταση – Χομεϊνιν – Α΄ φάση πολέμου ΙΡΑΝ-ΙΡΑΚ). Ο ευπατρίδης πλοιοκτήτης Ευγένιος Ευγενίδης, στριμωγμένος οικονομιά. Δυσκολευόταν να αποπληρώσει το από επισκευές πλοίων του χρέος προς το Μηχανουργείο του Μιλτιάδη Μαρινάκη. Και πρότεινε για την αποπληρωμή να το δώσει το φορτηγοποστάλι πλοίο του. Το «Κυκλάδες». Και το υπόλοιπο οφειλής Μαρινάκη προς Ευγενίδη θα αποπληρωνόταν αργότερα.
Σταράτες κουβέντες κυρίων. Ο Μιλτιάδης είχε χτίσει ένα φερέγγυο. Μπεσαλίδικο όνομα στην εφοπλιστική πιάτσα του Πειραιά. Του Πειραία. Που ας φαίνεται μεγάλη. Είναι τόσο μικρή. Όπως λέει ο συνάδελφός μου Καπετάν Μάκης. «…το πρωί κατουράς στην Ακτή Μιαούλη, …το βράδυ το ξέρουν στη ράδα (αγκυροβόλιο) του Λάγος. Στη Νικγηρία…».
Κι έτσι ο ευπατρίδης Ευγενίδης έχρισε πλοιοκτήτη τον νεοανερχόμενο Μιλτιάδη Μαρινάκη. Τον μετέπειτα βουλευτή Ηρακλείου (Ν.Δ. _ Κων. Μητσοτάκης).
Σήμερα το Ίδρυμα Ευγενίδου διαχειρίζεται ο εξ αίματος συγγενής, γνωστός μας Λεωνίδας Δημητριάδης. Με τον οποίο, όπως γράφουμε στο «Η ΛΑΝΕ όπως την έζησα». Προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε. Με τη ΛΑΝΕ να έχει το πάνω χέρι. Ας όψονται οι αίτιοι (2006). Οσάκις μου δίνεται η ευκαιρία προσθέτω τα παράπονά μου. Σε κείνα των συμπατριωτών μου.
Στου εφοπλιστικούς ποδοσφαιρόκυκλους Πειραιά. Ο Μιλτιάδης ήταν φανατικός Ολυμπιακός. Δεδηλωμένο «γαύρος».
Θυμηθείτε οι «γαύροι». Πόσοι μεγαλοεφοπλιστές έχουν περάσει από τα Διοικητικά του Ολυμπιακού. Γουλανδρής, Νταϊφάς, Ευθυμόυ. Και άλλοι μικρότεροι… Έπαιρνες εργολαβία στο Πέραμα μόνο με… διαβατήριο του Ολυμπιακού (αστειεύομαι).
Το 1979 εργαζόμουν (8-16) στην εταιρεία Βαρδινογιάννη στο Σύνταγμα. Και το απόγευμα (17-20) στον Πειραιά. Στην G. ROUSSOS SONS. Δημοσθένους 1 – 3ος όρ. Δίπλα στον Πύργο Πειραιά. Όπου εκτός από Εφοπλιστικό Γραφείο, σχεδόν κάθε απόγευμα γινόταν «γιάφκα των γαύρων». Πριν απλωθεί εφοπλιστικά, ερχόταν και ο Μιλτιάδης. Όπως και ο καραβοξυλουργός εργολάβος Πολίτης. Ο μετέπειτα πεθερός του Καπετάνιου. Του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Όμως, όταν οι Βαρδινογιάννηδες πήραν ΠΑΕ-ΠΑΟ. Ο Πολίτης, ο πατέρας της πανέμορφης Αγάπης. Σταδιακά, με πόνο ψυχής διέκοψε την παρουσία του στη γιάφκα. Για λόγους δεοντολογίας.
Ο Νταϊφάς, Πρόεδρος του Ολυμπιακού, είχε παντρέψει τον Γιώργο Βαρδινογιάννη του Παναθηναϊκού. Η ποδοσφαιρική μου συνείδηση και ηθικής, δεν μου επέτρεπαν να ρουφιανεύω ποδοσφαιρικά.
Τέλος δεκαετίας ΄80. Τον Νταϊφά ακολούθησαν οι Σαλιαρέλη, Κοσκωτάς. Μέχρι που ήρθε ο «σωτήρας» Σωκράτης Κόκκαλης. Από τον οποίο ο Βαγγέλης, ο γιος του Μιλτιάδης, αγόρασε την ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Δεν έτυχε να δω, αλλά μου έλεγαν συνάδελφοι. Ότι ο πατέρας Μιλτιάδης ανέβαινε τη σκάλα του πλοίου, κρατώντας απ’ το χέρι τον μικρό Βαγγέλη. Να μαθαίνει. Να εκπαιδεύεται. Να μυρίζεται την ατμόσφαιρα. Στο πρυμνοδετημένο. Στο επισκευαζόμενο στην προβλήματα της Δραπετσώνας. Του Περάματος, πλοίου.
Ήταν μια συνήθης τακτική των Ελλήνων. Των απραδοσιακών πλοιοκτητών. Εκείνων που είχαν ξεκινήσει από την «κούτσα». Από τον πάτο του καραβιού.
Εκεί στον εξώστη του Διοικητηρίου της Σχολής Εμποροπλοιάρχων Ύδρας. Υπάρχει ανεξίτηλη η διαχρονική ρήση «Ερέτην χρήναι πρώτα γενέσθαι, πριν πηδαλίοις επιχειρείν»… Πρώτα κωπηλάτης και μετά καπετάνιος.
Και ο διάδοχος Βαγγέλης. Σωστά γαλουχημένος από τον πατέρα Μιλτιάδη. Πορεύεται με ούρια ρότα που ο πατέρας του χάραξε. Που ο Θεός δεν τον αξίωσε να αγναντεύει το γιος του στο πετυχημένο αρμένισμα.
Ποντιακής καταγωγής η μητέρα του Βαγγέλη. Το γένος της φτάνει στους Υψηλάντηδες. Κι έτσι το ποντιακό (μικρασιατικό) μπόλι, σμίγοντας με το κρητικό, παράγει λεβεντιά, φιλότιμο, εργατικότητα, πολιτισμό, φιλαλληλία. Σμίγει η κρητική με την ποντιακή λύρα. Ο πεντοζάλης με τον πυρίχιο. Και η παράδοση συνεχίζεται.
Αγοράζοντας ο Βαγγέλης την ΠΑΕ Ολυμπιακός. Χολώθηκαν τα αντίπαλα σωματεία. Κι άρχισαν από τα χαμηλά να τον πριονίζουν. Να βγάζουν τη χολή τους. να τον κατεβάσουν στο ύψος τους.
Σε μεταμεσονύκτια ποδοσφαιρική εκπομπή. Ο τηλεπαρουσιαστής, δίκην αθλητοδικαστού, σε συνέχεια εκπομπών. Επέμενε για την εμπλοκή του Προέδρου του Ολυμπιακού με την υπόθεση του «ναρκοβάπορου» Νουρ Ουάν. Γιατί, έλεγαν, ένας εκ των φερόμενων ως πλοιοκτητών, συμμετείχε στο Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Και η βρωμολογία δεν είχε τέλος.
Να επιμένω στο επιχείρημά μου: Ρε παιδιά 2 ναυτιλιακές του Μαρινάκη είναι εισηγμένες στο NASDAQ (Χρηματιστήριο) Ν. Υόρκης. Η αμερικανική D.I.A. αστυνομεύει παγκοσμίως τη διακίνηση των ναρκωτικών. Αν ήταν μπλεγμένος ο Μαρινάκης, σίγουρα θα τον είχαν αποβάλει από το NASDAQ.
Δεν αντιδρούσαν οι συνομιλητές. Όμως την επομένη συνέχιζαν την ίδια «κασέτα». Ήθελα να ξέρω τώρα τι λένε. Βλέποντας στο γήπεδο της Νόττιγχαμ τον Σούνακ με τον Μαρινάκη.
Στον επιχειρηματικό κόσμο ο Βαγγέλης Μαρινάκης χαίρει άκρας εκτίμησης. Και αξιοπιστίας. Διάπλατα, ανοιγμένες γι’ αυτόν όλες οι δανειοδότριες Τράπεζες. Με διαχρονικά κερδοφόρα ναυλοσύμφωνα. Όταν οι άλλοι είχαν ζημιές. Οι εταιρείες του Μαρινάκη στο NSDAQ έδιναν μέρισμα.
Τεράστιο το κοινωφελές του έργο. Συνεχές. Άλλοτε ως ΠΑΕ Ολυμπιακός. Άλλοτε ως Εταιρεία. Αλλά πάντοτε από την ίδια τσέπη. Του Μαρινάκη.
Καθημερινός χορηγός στη Μητρόπολη Πειραιά. Κάθε μεσημέρι 300 μερίδες φρεσκομαγειρεμένου φαγητού. Από το εστιατόριο του προσωπικού της Εταιρείας στον Πειραιά. Μέσω της Μητροπόλεως σιτίζουν οικονομικά αδύναμους Πειραιώτες.
Σε ενορίες, Πειραιά. Με μισθοδοτικό έλλειμμα ιερέων, οι εκτός οργανισμού διορισμένοι, μισθοδοτούνται από τον Μαρινάκη. Δεν έχει παράπονο ο Μητροπολίτης κ.κ. Σεραφείμ. Αλλοίμονο.
Στο Πειραϊκό Δήμο. Το δίδυμο Μώραλη-Δήμαρχος, Μαρινάκης Δ. Σύμβουλος. Γράφουν στο λιμάνι. Στο Porto Leone. Τη δική τους αυτοδιοικητική ιστορία. Και το λιμάνι από «Πειραιά» ξαναγίνεται Πειραιεύς. Καταλαμβάνοντας εξέχουσα θέση στην κατάταξη των Μεσογειακών λιμένων.
Ο από εποχής δημαρχίας χουντικού Σκυλίτση (επιτυχημένου) ανεγερμένος Πύργος Πειραιά, ύστερα από 50 χρόνια. Με πρωτομάστορες τους Μώραλη-Μαρινάκη. Απαγκιστρώθηκε από τα τεχνικά εμπόδια αποπεράτωσής του. Αξιοποιήθηκε με σημαντικό για το Δήμο Πειραιά ετήσιο έσοδο.
Στην επικράτεια του Δήμου Πειραιά. Οι άλλοτε εγκαταλειμμένοι κοινωφελείς δημοτικοί χώροι, έχουν νοικοκυρευτεί, χρηστικά για όποιο σκοπό προορίζονται. Με κονδύλια δημοτικά ή Μαρινάκικα. Τυχερός ο Πειραιάς. Μακάρι κι άλλες πόλεις μας. Να έχουν τέτοιους χορηγούς.
Το επιχειρηματικό άνοιγμα του Μαρινάκη στα Μ.Μ.Ε. TV, Ρ/Σ. Εφημερίδες. Δεν εκτιμούμε αποσκοπούν σε επιχειρηματικό κέρδος. Περισσότερο ως αυτοάμ,υνα θα το θεωρούσαμε. Και ο νοών νοείτο. Η θετική πλευρά του εγχειρήματος λέει, ότι εκατοντάδες απολυμένοι. Από καταχρεωμένα ΜΜΕ. Ξαναβρήκαν δουλειά. Επαρκώς και τακτικώς αμειβόμενοι. Εξ όσων ακούγονται, χωρίς εκ των άνωθεν παρεμβάσεις στο πολιτικοδημοσιογραφικό τους λειτούργημα.
Στην κεφαλίδα του σημερινού μας γραφτού συμπληρώνουμε «…και έπεται η συνέχεια». Φυσικά με τον διάδοχο Μιλτιάδη. Γιο του Βαγγέλη και εγγονό του πατριάρχη Μιλτιάδη. Του οποίου το νεαρό βιογραφικό μας είναι άγνωστο. Όμως… από τούτο το κηπούλι είναι κι αυτό το μαρούλι… Νάχει ζωή το παλληκάρι. Και όλα τα παιδιά του κόσμου.
Δεν λιβανίζω από επαγγελματική σκοπιμότητα. Αλλά από ελληνική συνείδηση.
Γιώργος Αλεβίζος
25 Μαρτίου 2024
του Ευαγγελισμού
