(του Γιώργου Αλεβίζου)
Μεσάνυχτα Παρασκευής (23-2-24). Έχοντας διακόψει τα γραφικά. Με το βλέμμα προς την TV. Το κεφάλι ακουμπισμένο στην κορυφή της καρέκλας. Στην παραζάλη μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.
Έρχεται στην πόρτα η Στέλλα. Με καρφωτό βλέμμα στην πόρτα με ρωτά. Ξέρεις ποιος πέθανε; Με μισάνοιχτα μάτια την κυττάζω απορημένα. Ο Ερρίκος, μου λέει. Ποιος Ερρίκος; Ο Ερρίκος που ερχότανε σπίτι. Που σούφερνε γλυκά. Που σε ρώταγε για το μικρασιατικά. Θολωμένο το μυαλό. Πάει σ’ έναν άλλο Ερρίκο. Τον μαράγκο από τη Μυρσίνη. Αλλού ντ’ αλλού.Ο νους δεν μπορούσε να καταγράψει την απρόσμενη είδηση. Αφού, έστω και ψιθυριστά. Τίποτε δεν προμήνυε το φευγιό του φίλου Ερρίκου Σκουλούδη.
Πριν λίγες μέρες, τηλεφωνικά κουβεντιάζαμε για τον μελλοντοεκδότη. Που του σύστησα. Για την έκδοση του ογκώδους Λεξικού Κρητικών Λέξεων. Που επί χρόνια επιμελήθηκε. Το ακούραστο μυρμήγκι. Ο Ερρίκος.
Το χειμώνα στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Το καλοκαίρι στην περιοχή Σητείας. Με έδρα του τη Νέα Πραισό. Να ψάχνει. Να ρωτά. Να διαγουμίζει. Με τη δημοσιογραφική σκαπάνη του να στριφογυρίζει την κάθε πέτρα εύρημα. Να καταγράψει όλες τις όψεις της. Να διαλύσει κάθε σβώλο χώματος. Να του είναι ορατός ο κάθε κόκκος.
Πολυγραφότατος ο Ερρίκος. Πολυποίκιλη η θεματογραφία του. Χλωροπανίδα. Φαρμακευτικά βότανα. Τοπωνύμια. Ανιστορήματα. Στειακή, Κρητική, Μικρασιατική Ιστορία και παράδοση. Για όλα είχε κάτι ενδιαφέρον για όλους μας.
Επί σειρά ετών τις δημοσιεύσεις του Ερρίκου. Ανεπιτήδευτα φιλοξενούσε η τοπική μας εφημερίδα ΝΕΑ ΕΠΑΡΧΙΑ. Επιβεβαιώνοντας η εφημερίδα για μυριοστή φορά την διακονία του Επαρχιακού-Περιφερειακού Τύπου. Και τη συμβολή του. Στην ανάδειξη της τοπικής ιστορίας και παράδοσης. Για την οποία, δυστυχώς, η αρμόδια Πολιτεία. Κατά καιρούς επιχειρεί να απαξιώσει. Λάθος. Λάθος. Λάθος.
Τρίτης γενιάς Μικρασιάτης ο Ερρίκος Σκουλούδης. Από μικρασιατικό και κρητικό μπόλι. Ότι καλύτερο. Όταν σμίγει το μικρασιατικό φιλότιμο με την κρητική εργατικότητα. Χόχλαζε μέσα του το μικρασιατικό αίμα. Περισσότερο από το κρητικό.
Το καλοκαίρι του 2022. Στα 100χρονα από την Μικρασιατική Καταστροφή. Στο χωριό του. Στη Νέα Πραισό (Κανένε-Βαβέλους). Ο Ερρίκος εξέθεσε, υπαίθρια και καλαίσθητα, φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα. Για τους πολεμήσαντες ή πεσόντες κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία στρατιωτικούς από την περιοχή Σητείας. Την επισκέφθηκαν πάρα πολλοί. Όσα και τα μπράβο. Την ηθική ικανοποίηση που εισέπραξε ο συμπαθέστατος Ερρίκος. Εμάς της Ιωνικής φύτρας ικανοποίησε ιδιαίτερα.
Στη Σητεία. Στην καλοκαιρινή βεράντα. Συζητούσαμε τις τελευταίες διορθώσεις. Στον καταρτιζόμενο από τον Ερρίκο Κατάλογο των Αφιχθέντων στην περιοχή Σητείας Μικρασιατών.
Παράλληλα έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο ογκώδες Λεξικό του. Ώστε να εκδοθεί τον παρόντα χειμώνα.
Όπως αναφέραμε. Ο Ερρίκος και η ΝΕΑ ΕΠΑΡΧΙΑ τακτικοί στις εβδομαδιαίες δημοσιεύσεις των γραφτών του Ερρίκου. Πάντα ενδιαφέρουσες και χρήσιμες για τους αναγνώστες.
Στην τελευταία του Ερρίκου δημοσίευση στη ΝΕΑ ΕΠΑΡΧΙΑ της… Τρίτης και 13 Φεβρουαρίου (Ναι Τρίτη και 13εις) με τίτλο «Δίστιχα Αγάπης». Αφιερωμένα στον Αγ. Βαλεντίνο. Από τις 47 μαντινάδες αλίευσα την 17η.
«Έχεις με μα δε με πονείς, μα όντε θα με χάσεις
με τα ματάκια σου τα δυο δα κάτσεις να με κλάψεις».
Την Τρίτη 27 Φεβρουαρίου στις 15.00. από το Κοιμητήριο Χαλανδρίου. Κατευοδόθηκε ο Ερρίκος.
Άμοιρε Ερρίκο. Όλους μας ξάφνιασες. Με το απρόσμενο φευγιό σου. Εκεί που θα είσαι, κράτησε μια θέση δίπλα σου. Να ολοκληρώσουμε τα όσα… επί γης δεν προλάβαμε.
Τα συλλυπητήριά μας στους συγγενείς. Στα αδέλφια του. Στην αδελφή του, που πάντα είχε την έγνοια της. Νωρίς το βράδυ μούλεγε… Πάω τώρα γιατί στο χωριό είναι μοναχή η αδερφή μου.
Η ανάμνηση ενός προσώπου καθορίζεται από το έργο. Το οποίο εν ζωή άφησε πίσω του. Και ο Ερρίκος ΔΕΝ θα ξεχαστεί.
Γιώργος Αλεβίζος
27-2-2024 (βράδυ)
