Φίλες και φίλοι αρχικά χρόνια πολλά, ο νέος χρόνος να φέρει στον καθένα σας μόνο χαρές. Μας βρίσκει στη νέα κανονικότητα που φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την προηγούμενη. Έχουμε αποχαιρετήσει οριστικά τα φθηνά προϊόντα, είτε καύσιμα είτε υπηρεσίες. Για την ηλεκτρική ενέργεια πιστεύω ότι όλοι έχετε αντιληφθεί ότι ζούμε ένα θέατρο λάθος επιλογών, που στην ουσία ελλείψει εναλλακτικών λύσεων το ρωσικό φυσικό αέριο μας χορεύει (για να ζεσταθούμε)…
Στο μικρό, δικό μας Γαλατικό χωριό τα προβλήματά μας τελείωσαν!
Λύθηκαν και τα ελάχιστα, οπότε… μπορούμε πλέον να μπαζώσουμε το κολυμβητήριο!
Δεν θα επεκταθούμε στα περί «συνέχειας του κράτους» και αξίας δημοτικών επενδύσεων, δημοσίου χρήματος, έννοιες που ίσως δεν κατανοεί ο δήμαρχος, αλλά θα υπενθυμίσουμε, την εικόνα της «αθλητικής» Σητείας στα τέλη του 1989-1990 (την οραματική εποχή δηλαδή).
Γήπεδα Τένις: Κανένα! Τότε τους χειμερινούς μήνες το άθλημα παιζόταν στα εγκαταλελειμμένα γήπεδα του Γαλλικού ξενοδοχείου με αυτοσχέδιους φιλέ και στύλους (σκουπόξυλα).
Ποδόσφαιρο: Στο δημοτικό στάδιο Σητείας υπήρχε χαλίκι 3Α και νταμαρίσια άμμος, είναι γνωστό πόσο αντρική υπόθεση ήταν το ποδόσφαιρο…
Στίβος: Στη Σητεία το Ταρτάν ήταν άγνωστη λέξη! Οι αθλητές του Σητειακού Α.Ο. έτρεχαν στον χωμάτινο διάδρομο του γυμνασίου και του γηπέδου
Κέντρο Νεότητας (νυν κολυμβητήριο): 1 γήπεδο μπάσκετ με άσφαλτο και έπειτα ταρτάν, ανοιχτό χωρίς καν στεγασμένο χώρο για τους αναπληρωματικούς και τη γραμματεία. 1 Γήπεδο βόλεϊ με την εξαιρετική επίστρωση απο πλακάκι και την βασική γραμμή να απέχει 20 εκατοστά απο τον ανατολικό τοίχο. Στους επίσημους αγώνες βόλεϊ, χρησιμοποιούνταν το μεγάλο γήπεδο του μπάσκετ…
3 τραπέζια Πινγκ πονγκ να σκοτώνουν την ώρα τους οι «μικροί» που ξερογλύφονταν να παίξουν λίγο μπάσκετ όταν πλέον οι «μεγάλοι» βαριόντουσαν…
Στο δήμο τότε έφταναν αλλεπάλληλα αιτηματα ακόμη και κάποιων που σήμερα νοσταλγούν εκείνες τις μέρες, με τι πάθος απαιτούσαν νέα γήπεδα και καλύτερους χώρους άθλησης σε συνδυασμό με τα σωματεία απο το Ηράκλειο (Άθλεση, ΓΕΗ…) την Ιεράπετρα (ΓΕΙ, ΟΦΙ…), Αγ. Νικόλαο (ΑΟΑΝ), τα οποία διαμαρτύρονταν μετά απο ΚΑΘΕ αγώνα εμφατικά για τις συνθήκες, χωρίς αποδυτήρια, ντους, κλπ κλπ.
Φτιάξαμε ένα εξαιρετικό κλειστό στο γυμνάσιο, 3 ολοκαίνουργια γήπεδα τένις, στρώσαμε με συνθετικό τάπητα το γήπεδο, φτιάξαμε γήπεδο μπάσκετ στο Πισκοκέφαλο και τον άγιο Κωνσταντίνο, στρώσαμε ταρτάν το στίβο του γυμνασίου… και πολλά πολλά άλλα σχετικά με τη συντήρηση των χώρων, αποδυτήρια, κερκίδες κλπ κλπ.
Το μόνο που έλειπε ήταν ένας χώρος που να συνδέεται με το υδάτινο στοιχείο, σύγχρονος, ανθρώπινος. Ένα κολυμβητήριο. Γνωρίζοντας απο χρόνια την πρόθεση του υπουργείου να κάνει υποχρεωτικά τα μαθήματα κολύμβησης για τους μαθητές του δημοτικού (όπως και έγινε το 2016), αποφασίσαμε να το φτιάξουμε εντός πόλης, προσβάσιμο απ όλα τα παιδιά και τα σχολεία. 250 παιδιά ήταν γραμμένα και έκαναν κολύμβηση την ημέρα που έκλεισε.
Έφτασε λοιπόν το σύντομο τέλος ενός έργου που παρ όλα τα προβλήματά του, τα παιδιά το χάρηκαν. Υπήρχαν θέματα; Υπήρχαν! Είχε πρόβλημα η θέρμανση, ήταν δαπανηρή λόγω του ότι το κολυμβητήριο ήταν ανοικτό. Είχε προβλεφθεί να λυθεί με στέγαστρα, πάνελ και προσωρινά η δεξαμενή καλυπτόταν με ειδική θερμοκουβέρτα.
Φευ! Οι οραματιστές της επόμενης δημοτικής αρχής, σε συνδυασμό με τους άριστους της σημερινής του Κου Ζερβάκη, αφού το εγκατέλειψαν στη μοίρα του, αποφάσισαν πως είναι ασύμφορο να επισκευαστεί μετά απο χρόνια εγκατάλειψης. «Πρώτα πήραν τα βιβλία και έπειτα μας είπαν αγράμματους» είχε πει ο Μπρεχτ.
Τι έχει σειρά τώρα; Μήπως να καθαιρεθεί ο δρόμος στις πάπιες; Το νέο Λιμάνι; Το Αεροδρόμιο; Αφού θα έχουμε γήπεδο μπάσκετ, μήπως να καθαιρεθεί και το κλειστό στο Γυμνάσιο; Τι θέλουμε το τένις; Η ανάπλαση στην πλατεία δεν είναι όμορφη, να την καθαιρέσουμε και να επαναφέρουμε τα σάπια αλμυρίκια, τις κατσαρίδες…
Μπορούμε να καταργήσουμε και τον βιολογικό για να ταιριάζει εκτός απο το «χρώμα» που θέλετε να δώσετε στη Σητεία και το «άρωμα» κύριε Ζερβάκη, της δημοτικής σας διαχείρισης…
Η παράταξη: Σητεία, «επιστροφή στο μέλλον».
