Πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων οι μαθητές όλων των τμημάτων της Α΄ τάξης του 1ου Γυμνασίου Σητείας επισκέφτηκαν το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Η επίσκεψη έγινε στα πλαίσια του μαθήματος της Αρχαίας Ιστορίας και της δράσης της Τοπικής Ιστορίας. Τα παιδιά συνόδευσαν οι καθηγητές Μαρία Μετζογιαννάκη, Μαρία Χατζηλάμπρου,
Κυριάκος Διβανίδης. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το προσωπικό του Μουσείου για την φιλοξενία του!
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σητείας, αν και μικρό, έχει ενδιαφέροντα εκθέματα με πιο σημαντικό τον Κούρο του Παλαικάστρου! Είναι ανοικτό καθημερινά 8-3, εκτός Τρίτης. Ας δούμε κάποιες λεπτομέρειες της επίσκεψης με τα μάτια των παιδιών, που ίσως σας παρακινήσουν να το επισκεφτείτε:
– «Εγώ προσωπικά πέρασα καλά σ’ αυτήν την εκπαιδευτική εκδρομή, καθώς έμαθα περισσότερα για την ιστορία της περιοχής, όπου ζω. Στον κεντρικό χώρο του Μουσείου βρισκόταν ένα αγαλματίδιο, ο Κούρος απ’ το Παλαίκαστρο, που χρονολογείται στα 1.450 π.Χ., φτιαγμένο με φύλλα χρυσού, δόντια ιπποπόταμου και τα μάτια του από κρύσταλλο, αν και είχε καεί, και πάλι είναι ωραίος. Άλλα ενδιαφέροντα εκθέματα ήταν τα μεγάλα πιθάρια, που τα χρησιμοποιούσαν ως ψυγείο εκείνη την εποχή, διάφορα αγγεία και σφραγίδες. Επίσης είδα λυχνάρια, πέτρινα και πήλινα αγγεία, πινακίδες γραμμικής Α΄ γραφής, κοσμήματα και περόνες, που ήταν σαν παραμάνες για τα ρούχα, είδη νοικοκυριού, μαγειρικά σκεύη, ειδώλια, είδη αλιείας και τόσα άλλα».
– «Όταν μπήκαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο ακούσαμε μια μικρή παρουσίαση για τον Κούρο, ένα ειδώλιο. Αυτό ήταν και το πιο ενδιαφέρον εύρημα για ‘ μένα, επειδή παρά το ότι είχε διαλυθεί, κατάφερε κι επιβίωσε ώστε να μπορέσει να υπάρχει ως εμάς και για ‘μας, για να το βλέπουμε σήμερα. Κάτι άλλο, που μου έκανε εντύπωση, ήταν ένα μεγάλο χάλκινο πριόνι, που το κρατούσαν δύο άτομα, ένα απ’ τ’ αριστερά κι ένα απ’ τα δεξιά. Ήταν μια ωραία εμπειρία -καλύτερη απ’ ό,τι φανταζόμουν».
– Μου έκαναν περισσότερη εντύπωση: «Οι σφραγιδόλιθοι, οι οποίοι στο βιβλίο φαίνονταν τόσο μεγάλοι, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι», «τα αγγεία, που ήταν σε κομμάτια, τα οποία μάζεψαν και ξανασυναρμολόγησαν», «τα σκεύη μαγειρικής κι ο τρόπος που ζέσταιναν το φαγητό, τα μικρά αγγεία για τα βότανα, τ’ αγγεία για το κρασί και το πατητήρι από πηλό. Επίσης τα κοσμήματα που είναι εντυπωσιακά και μικροσκοπικά. Ο τρόπος που τα έφτιαχναν και οι λεπτομέρειες τους ήταν υπέροχες», «οι σαρκοφάγοι, γιατί μέσα σ’ αυτές θάβονταν οι νεκροί μαζί με μερικά αντικείμενα, που τους ανήκαν. Ήταν φτιαγμένες από πηλό και οι περισσότερες είχαν ορθογώνιο σχήμα. Είχαν ένα καπάκι και χερούλια, που βοηθούσαν στο κουβάλημα κατά τη διάρκεια της ταφής».
Πηγή : Ανατολή
