«Το μετέωρο βήμα της δακοκτονίας». Αυτός είναι ο τίτλος κειμένου που διαβάσαμε στο Agricola της «Καθημερινής» και έγραψε ο Δοκιμαστής και Σύμβουλος Ποιότητας Ελαιολάδου Βασίλης Φραντζολάς, ο συγγραφέας του βιβλίου «Σύγχρονες Τεχνικές Ελαιοκομίας και Παραγωγής Ποιοτικού Ελαιολάδου».
Ο κ. Φραντζολάς κάνει αναφορά στον… αραμπά με τον οποίο κινείται επί 30 χρόνια η κρατική δολωματική δακοκτονία και συγκρίνει με ό,τι γίνεται σε άλλες χώρες… «συγκρίσεις που φέρουν θλίψη, αλλά και ισχυρό κίνητρο να αλλάξουμε κάποια πράγματα», όπως αναφέρει. Επιλέγουμε κάποιες επισημάνσεις του που θεωρούμε ότι ξεχωρίζουν και αξίζει να διαβαστούν:
«Η κρατική δακοκτονία στη χώρα μας γίνεται κάθε χρόνο θέμα αντιπαραθέσεων και έντονων παραπόνων από τους ελαιοπαραγωγούς. Συχνά μάλιστα αναφέρεται ως η αιτία για την απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών. Οι μόνες χρονιές όπου δεν ακούγονται παράπονα είναι οι χρονιές που επικράτησαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες για την ανάπτυξη του δάκου, όπως π.χ. η περασμένη χρονιά 2020-2021, σε αντίθεση με την “καταστρεπτική” προηγούμενη χρονιά 2019-2020.
Ενδεικτικό της απογοητευτικής κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί είναι ότι όλη η κριτική αρχίζει και τελειώνει σε ζητήματα του επιπέδου όπως “πήραμε δεν πήραμε έγκαιρα τα φάρμακα” ή στο “ακόμα δεν έχουν γίνει οι προσλήψεις του εποχικού προσωπικού” ή «ακόμα δεν έχουν έρθει τα χρήματα». Αυτά όλα μαρτυρούν ότι στη δακοκτονία πορευόμαστε ακόμα με τον αραμπά, όταν οι ανταγωνίστριες χώρες έχουν αρχίσει και κάνουν σπριντ εδώ και 15 χρόνια, βασιζόμενοι στην τεχνολογία, επενδύοντας στην εκπαίδευση προσωπικού και την αγορά εξοπλισμού.
«Οι αγρότες στους ψεκασμούς,
το κράτος στις προγνώσεις και προειδοποιήσεις»
Όλα τα χρόνια, συνεχίζει ο Βασίλης Φραντζολάς, η δακοκτονία εκτελείται χωρίς καμία απολύτως βελτίωση ενώ ποτέ δεν έχει διατυπωθεί δημόσια έστω μια συγκεκριμένη πρόταση αλλαγής του συστήματος.
¡ Το πρώτο και προφανές που πρέπει να κάνουμε σαν χώρα είναι να μελετήσουμε και ακολουθήσουμε τις μεθοδολογίες και πρακτικές που εφαρμόζουν όλα τα υπόλοιπα ελαιοπαραγωγικά κράτη. Βέβαια αυτό θα σήμαινε αυτόματα ότι το κράτος θα έχανε τη διαχείριση των πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού που προσλαμβάνεται σε εποχική, πελατειακή βάση. Σε καμία ελαιοπαραγωγό χώρα το κράτος δεν έχει αναλάβει την τεράστια ευθύνη εφαρμογής (υλοποίησης) μέτρων φυτοπροστασίας. Μόνο στην Ελλάδα! Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία την οποία πληρώνουμε πάρα πολύ ακριβά.
¡ Παντού αλλού, όλη η εφαρμογή της φυτοπροστασίας γίνεται με έξοδα και ευθύνη των αγροτών (π.χ. εδώ οι ψεκασμοί). Το κράτος παρέχει όμως το πλέον σημαντικό: τις απαραίτητες προγνώσεις και προειδοποιήσεις ώστε να γίνονται οι σωστές επιλογές και επεμβάσεις την κατάλληλη χρονική στιγμή.
«Η θερμοκρασία και η υγρασία περιβάλλοντος
από δίκτυο μετεωρολογικών σταθμών»
Πιο συγκεκριμένα για το ρόλο του κράτους και των συνεταιρισμών ο κ. Βασίλης Φραντζολάς αναφέρει:
Το κράτος (περιφέρεια) ή οι συνεταιρισμοί, μεριμνούν για την δημιουργία ενός δικτύου απλών μετεωρολογικών σταθμών (ενδεικτικού κόστους 200 ευρώ ο ένας) οι οποίοι καταγράφουν και μεταδίδουν σε ένα κεντρικό H/Y, ανά μία ώρα δύο βασικά στοιχεία: θερμοκρασία και υγρασία περιβάλλοντος. Με τα δύο αυτά απολύτως απαραίτητα στοιχεία και μετά από συνεχείς καταγραφές μιας σειράς ετών, είναι δυνατή η παρακολούθηση και η πρόβλεψη της ανάπτυξης των φυτών, αλλά και της εξέλιξης των εντόμων, μυκήτων και βακτηρίων, υπεύθυνων για τις περισσότερες ασθένειες του φυτικού βασιλείου.
«Ποια Περιφέρεια άραγε θα κάνει πρώτη το βήμα να
προχωρήσει σε μια πρώτη πειραματική εγκατάσταση ενός από τα προγνωστικά
συστήματα που ήδη υπάρχουν; Τελικά, πώς θα δώσουμε ένα τέλος σε όλα
αυτά που γίνονται στην κρατική δακοκτονία;» καταλήγει ο Σύμβουλος Ποιότητας Ελαιολάδου Βασίλης Φραντζολάς.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
Πηγή : Ανατολή
