Ζούμε στη χώρα μας μία οικονομική εποχή που έχουν αλλάξει τα δεδομένα της επιχειρηματικότητας και της οικονομικής δραστηριότητας.
Διαβάσαμε στον τύπο (capital.gr 7.9.19) την οικονομική δραστηριότητα δύο νέων καλλιεργητών ελιάς που μας εξέπληξε ευχάριστα. Η φήμη τους έχει γίνει διεθνής. Το λάδι τους μπαίνει στις πιο γνωστές κουζίνες του κόσμου. Οι φαρμακευτικές του ιδιότητες το κατατάσσουν στην κορυφή των ελληνικών ελίτ προϊόντων
Ο εικοσιοκτάχρονος οικονομολόγος Σπύρος Δαφνής, που με τον αδερφό του Γιώργο, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους, επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη και ακολούθησαν το επάγγελμα του παππού τους και του πατέρα τους καταφέρνοντας μέχρι τώρα να αποσπάσουν εικοσιεπτά βραβεία για το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που παράγουν.
Ο Σπύρος και ο Γιώργος Δαφνής ξεκίνησαν το 2010, με 2500 και σήμερα καλλιεργούν πάνω από 7.500 ελαιόδεντρα. Είχαν ως βασικό στόχο να σπάσουν την αρνητική φήμη γύρω από το ελαιόλαδο της Κέρκυρας και στη θέση της να “χτίσουν” μία καινούργια φήμη με θετικό πρόσημο.
Τα πρώτα χρόνια προσπάθησαν να ταυτοποιήσουν ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από τη συγκεκριμένη ποικιλία της “λιανολιάς” και να το γνωρίσουν ως προϊόν πρεσβευτή της Κέρκυρας στη διεθνή αγορά. Απέδειξαν ότι η “λιανολιά” Κέρκυρας, που πήρε το όνομά της από το σχήμα του καρπού που παράγει, με τις κατάλληλες πρακτικές, μπορεί και επιφέρει θαυματουργά αποτελέσματα.
Οι λανθασμένες πρακτικές, όπως ήταν το μάζεμα της ελιάς με τα δίχτυα, ή το μάζεμα πολύ αργότερα από την εποχή που έπρεπε, με ένα αθρόο και αναιτιολόγητο πολλές φορές ψεκασμό της περιοχής που προξενούσε και άλλα προβλήματα εκτός από την παραγωγή, ήταν λάθη του παρελθόντος που ο Σπύρος και ο Γιώργος Δαφνής τα εξάλειψαν.
Εκσυγχρόνισαν το τρίτο κατά σειρά ελαιοτριβείο της οικογένειας. Μάζεψαν την ελιά από το δέντρο χωρίς να την “πληγώσουν” και πήραν το λάδι της την ίδια μέρα την αποκομιδής της. Έβαλαν το εξαιρετικό ελαιόλαδο σε ιδιαίτερες γυάλινες συσκευασίες, μεταξύ αυτών και συλλεκτικές σε άσπρο μπουκάλι, με εγχάρακτη τη μορφή του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια σαν ένα είδος σφραγίδας πάνω στο μπουκάλι. Σύμφωνα με το πλάνο τους μέχρι το τέλος του 2022 πρέπει να έχουν φτάσει στα δέκα χιλιάδες ελαιόδεντρα.
Τον περασμένο Απρίλιο το κερκυραϊκό ελαιόλαδο της οικογένειας Δαφνή από τον Άη Μαθιά, απέσπασε το χρυσό βραβείο στα Tourism awards που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του υπουργείου Τουρισμού, του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), της πρωτοβουλίας “Marketing Greece” και του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
Ένας από τους σταθερούς επισκέπτες του ελαιοτριβείου είναι και ο πρώην Εμίρης του Κατάρ, Χαμάντ μπιν Χαλιφά αλ Θανί, που αγαπά ιδιαίτερα την Κέρκυρα, αλλά κυρίως το συγκεκριμένο λάδι της.
Η ετήσια παραγωγή ελαιόλαδου, φτάνει τις περίπου 20.000 φιάλες με αυξητική τάση κάθε χρόνο, ενώ το συγκεκριμένο λάδι πωλείται από 35 με 40 ευρώ τη φιάλη. Κάθε φιάλη θυμίζει περισσότερο ένα ακριβό μπουκάλι σπάνιου “μύρου” παρά λαδιού. Ο συνδυασμός παράδοσης, τεχνολογικής καινοτομίας και επιστημονικής έρευνας έχουν αναδείξει το συγκεκριμένο ελαιόλαδο ως κορυφαίο ποιοτικό προϊόν.
Ας κατανοήσουμε ότι οι παθογένειες της παραγωγής ελαιόλαδου στην Κρήτη δεν είναι τυχαίες. Ο αγροτοσυνδικαλισμός με τους σοβιετικού τύπου συνεταιρισμούς με επικεφαλής κυρίως συνταξιούχους του δημοσίου δεν έφεραν κανένα θετικό αποτέλεσμα. Η εμπορία, η καλλιέργεια, η καινοτομία και η έρευνα για το ελαιόλαδο δεν υπάρχουν. Μεμονωμένες περιπτώσεις είναι καθαρά ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Συνηθίσαμε να καλλιεργούμε χωρίς προσωπική εργασία περιμένοντας από τις επιδοτήσεις και τους οικονομικούς μετανάστες αγροτικά εισοδήματα. Συνηθίσαμε σε πρακτική καλλιέργειας που δε συνάδει με σύγχρονη επιστημονική έρευνα. Από το χωράφι ως το εμπόριο του λαδιού όλα γίνονται τυχαία χωρίς επιστημονική καθοδήγηση. Αναποτελεσματικοί ψεκασμοί, ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων, καλλιέργεια και εμπορία χύμα ελαιόλαδου χωρίς πρόγραμμα. Είναι αδιανόητο ΠΟΠ λάδι να πωλείται χύμα. Η ευθύνη βαραίνει όλους: κράτος , παραγωγό και την αγροτική επιστημονική κοινότητα.
Τα φωτεινά αυτά παραδείγματα επιχειρηματικότητας στον αγροτικό τομέα ας γίνουν κατανοητά και ας βρουν μιμητές. Η περιρρέουσα κυβερνητική πολιτική βοηθά την επιχειρηματικότητα. Χρειαζόμαστε νέες αντιλήψεις και νέα πρακτική. Κάποιοι έχουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Ωστόσο, όλοι τη μοιράζονται. Ας μην κατανέμονται οι ευθύνες ανάμεσα στο κράτος, στην επιστημονική κοινότητα και στον παραγωγό. Ας κατανοήσουμε ότι τα περιθώρια της αγροτικής παραγωγής του ελαιόλαδου σε αυτά τα πλαίσια δεν μας αφήνουν αισιοδοξία. Οι καιροί ου μενετοί…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΙΦΑΣ
Πηγή : Style 100Fm
