Έφυγε
από τη ζωή ένας εξαίρετος Άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο αφήνοντας πίσω του
αξιόλογο έργο ! Κατά την εκδήλωση της παρουσίασης των συγγραφέων του
Δήμου Σητείας είχα την τιμή και την χαρά να αναφερθώ στην προσωπικότητα
και το έργο του.Παραθέτω αντί άλλων λόγων ,ως ελάχιστο φόρο τιμής, τη
σχετική εισήγησή μου όπου αναφέρομαι στο χαρακτήρα και την
προσωπικότητα του Γεωργίου Σγουράκη και το συγγραφικό του έργο…. Θερμά
συλλυπητήρια στους δικούς του.Η απώλειά του μεγάλη….Γεώργιος Σγουράκης
Γεννήθηκε το 1923 στα Επάνω Κρυά Σητείας .Το επάγγελμά του είναι αγρότης. Είναι παντρεμένος και παππούς .
Έχει γράψει πολλούς στίχους σε γλώσσα απλή για ποικίλα θέματα : μαντινάδες με αφορμή διάφορες εκδηλώσεις , γιορτές συγγενικών προσώπων και φίλων του ,γιορτές Αγίων , για τη φύση και το περιβάλλον , τη φιλοξενία και τον πολιτισμό , τη φιλία , τα γηρατειά ,τη ζωή και το θάνατο , τον τόπο του την Κρήτη , τη Σητεία , το χωριό του τα Κρυγιά , ερωτικές μαντινάδες , μαντινάδες με χιούμορ , για τη μοναξιά , για τη μάνα και πολλά άλλα .
Ευαίσθητος με αρχές και αξίες , όπως φαίνεται μέσα από τα γραφόμενά του , γράφει στίχους για κάθε τι που του έκανε εντύπωση , που άγγιξε την ψυχή του. Γράφει στίχους όχι απλώς για να γράψει παρά μόνο όταν πλημμυρίζει συναισθήματα και αισθάνεται την ανάγκη να αποτυπώσει τις σκέψεις του στο χαρτί.
Αρκετές από τις μαντινάδες του είναι πολύ όμορφες και βαθύτατα φιλοσοφημένες. Συχνά φιλοσοφεί τη ζωή και το θάνατο χωρίς να παραλείψει να μιλήσει για τα γηρατειά πάντα με στίχους περιγράφοντάς τα με πολύ συναίσθημα και ρεαλισμό .
Διαβάζοντάς τις κανείς προσεκτικά μπορεί να αντλήσει αρκετά στοιχεία για το ήθος και το χαρακτήρα του καθώς και για την ίδια τη ζωή του .Πιστός στις αρχές και τις αξίες του δε διστάζει να δώσει συχνά τις συμβουλές του μέσα από τις μαντινάδες του:
Πολλά με δίδαξε η ζωή , τα χρόνια τα δικά μου ,
και τα τυπώνω συμβουλές , δώρο για τα παιδιά μου.
Δούλευγε να ’σαι τίμιος σε όλες τσι δουλειές σου ,
και συνεπής στα λόγια σου και στσι συναλλαγές σου.
Βοήθα τους ανάπηρους , δώσε στοργή στους ξένους ,
τους άρρωστους να συμπονείς τους ταλαιπωρημένους.
Να μην παινιέσαι στους φτωχούς να λες για τα λεφτά σου ,
γιατί τους ξύνεις την πληγή χάνεις την ανθρωπιά σου.
Μερικές από τις πιο όμορφες μαντινάδες του είναι και οι παρακάτω :
Είναι πολλά τα χρόνια μου , στο ζύγι δεν τα βάνω ,
τρώγω και πίνω ,τραγουδώ και μαντινιάδες βγάνω.
Το χώμα με τα χέρια μου το διπλοκοσκινίζω ,
φυτεύγω ρόδα γιασεμιά και την αυλή στολίζω.
Από τη Στεία στα Χανιά , Κρήτη σε καμαρώνω
σαν Μάνα στην αγκάλη σου μ’ έχεις και μεγαλώνω.
Σητεία , η ανεδιάδα σου μου αρέσει να καθίζω ,
να καμαρώνω τα χωριά και να τα σεργιανίζω.
Στεία ,το χώμα σου πατώ και πίνω το νερό σου ,
στον ήλιο σου ζεσταίνομαι δροσίζω στ’ ασκιανό σου.
Η Στεία για την ποίηση στον κόσμο ξακουσμένη ,
κάθε γενιά , ρίζα , βλαστός απ’ τον Κορνάρο βγαίνει.
Κρυγιά το λένε το χωριό που είδα την πρώτη μέρα
και έζησα τα χρόνια μου στον καθαρόν αέρα.
Όμορφο είναι το χωριό , στο πράσινο χτισμένο ,
ο τελευταίος κάτοικος είμαι εγώ που μένω.
Αρκετές πολύ όμορφες μαντινάδες του υπάρχουν στο βιβλίο Κρήτες Στιχουργοί από τις εκδόσεις Όμορφος Κόσμος. Αναφορά στο όνομά του γίνεται επίσης στο βιβλίο του Εμμανουήλ Κουτσαντωνάκη « Τα Κρυ(γ)ιά » καθώς και στο βιβλίο της Δέσποινας Δασκαλάκη « Παλιά Νεστορισίδια - Ποιήματα και Μαντινάδες ». Δημοσίευσε πολλές φορές και στίχους του στον τοπικό τύπο και έχουν γραφτεί αρκετά άρθρα γι’ αυτόν. Συμμετείχε πολλές φορές και σε ραδιοφωνικές εκπομπές και είναι ενεργό μέλος του Κ.Α.Π.Η Σητείας.
Ο Γεώργιος Σγουράκης όντας ο ίδιος πολύ κοινωνικός ήταν φίλος με πολλούς στιχουργούς της Σητείας και όχι μόνο και συνήθιζαν κάποιες φορές να συνομιλούν με στίχους και να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις.
Κλείνοντας την αναφορά μου στο Γεώργιο Σγουράκη αξίζει να σας διαβάσω ένα μικρό πολύ ωραίο απόσπασμα από τις μαντινάδες που έγραψε απευθυνόμενος στον Πολιτιστικό Σύλλογο Δάφνης , όπου με στίχους εξιστορεί πως φυτεύτηκαν επτά πλατάνια στην επαρχία Σητείας επί τουρκοκρατίας.
Πολιτιστικός Σύλλογος Δάφνης Οκτώβριος 2012
…………………………………………………..
Πλάτανε ποιος σε φύτεψε να μάθω τ’ όνομά του
ξένος αν ήταν , χωριανός πού είν’ τα κόκαλά του.
Με απαντά ο πλάτανος στο όνειρό μου λέει,
ένας ρωμιός με φύτεψε όνομα δε γατέει.
Εφύτεψέ με χριστιανός επί τουρκοκρατίας ,
που τον καταδικάσανε ασήμαντης αιτίας.
Μες στο μπουντρούμι ήτανε ο άτυχος κλεισμένος
να γίνει η εκτέλεση ο καταδικασμένος.
Μα το φιρμάνι ο δικαστής εσκέφτηκε ν’ αλλάξει
για το ρωμιό να αθωωθεί έργο καλό αν πράξει.
Μια μέρα δίδει του ρωμιού μονάχα διορία
για να φυτέψει τους εφτά πλατάνους στη Σητεία.
Δάφνη , Μαλάβρα και Κρυγιά , Λιθίνες και Ρουκάκα
Ρούσσα Εκκλησσά και Πέπονα , για να γλυτώσει εγλάκα.
…………………………………………………………….
Τα φύτεψε ως όριζε όλα σε μία μέρα και τη
ζωή του εγλύτωσε , πήρε η καρδιά του αέρα.
……………………………………………………………..
Νάντια Χατζηδάκη
