Στροφή σε λύσεις βιομάζας για τους Κρητικούς
τα συμπεράσματα που καταθέτει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο υπεύθυνος του Εργαστηρίου Αιολικής Ενέργειας του ΤΕΙ Κρήτης, Δημήτρης Χρηστάκης, είναι κατηγορηματικά ως προς την ανάγκη να στραφούν οι Κρητικοί σε λύσεις βιομάζας, βλέποντας ως ορατή λύση αυτονομίας στη θέρμανση ακόμα και τη δημιουργία πέλετ από την αξιοποίηση και επεξεργασία των γεωργικών αποβλήτων.
Τα λιόκλαδα, δηλαδή, αποτελούν για το νησί μας τεράστιες ποσότητες γεωργικών αποβλήτων, που αντί να καίγονται κάθε χρόνο και να μολύνουν την ατμόσφαιρα, θα μπορούσαν να μας δώσουν μεγάλες ποσότητες πέλετ, κάτι όμως που χρειάζεται τη δημιουργία συνεταιρικών ομάδων στον χώρο των ελαιοπαραγωγών!
«Εάν η κλίμακα της επιχείρησης είναι αρκετά μεγάλη, οπωσδήποτε συμφέρει. Διότι αυτή η βιομάζα μπορεί να γίνει ανταγωνιστική απέναντι σε άλλα προϊόντα», είπε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο μηχανολόγος της ΣΤΕΓ στο ΤΕΙ Ηρακλείου: «Έναν άνθρωπο ο οποίος έχει μέχρι και 2.000 ρίζες ελιές δεν τον συμφέρει. Χρειάζεται δηλαδή μια μονάδα εκμετάλλευσης αυτών των αποβλήτων ανά 10.000, 15.000, 20.000 ρίζες ελιές κ.λπ. Αυτή η μονάδα μπορεί να βγάλει ένα προϊόν το οποίο μπορεί να πουληθεί»...
Όμως, από τη στιγμή που θα παραχθεί η βιομάζα, για να πάρει την οριστική της μορφή θα πρέπει να έχει μια επεξεργασία. Δηλαδή χρειαζόμαστε μια μονάδα επεξεργασίας, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Χρηστάκης.
«Αυτό δεν είναι καθόλου πολύπλοκο. Η τεχνολογία είναι πάρα πολύ απλή. Είναι πάρα πολύ διαδεδομένη. Τεχνολογίες υπάρχουν. Εδώ στο Ηράκλειο έχουν κατασκευαστεί από Ηρακλειώτες πάρα πολύ καλά μηχανήματα. Πραγματικά τεχνολογικά θαύματα, τα οποία όμως δε βρίσκουν τη σύγχρονη επιχειρηματική δομή που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Και είναι μηχανήματα που δε χρειάζονται ιδιαίτερα μεγάλες εγκαταστάσεις. Χρειάζονται σωστή διαχείριση», επισήμανε ο κ. Χρηστάκης και κάλεσε τους παραγωγούς να συνεργαστούν μεταξύ τους για να φτάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Στο ερώτημα «αν υποθέσουμε ότι έχουμε φτιάξει την ομάδα, έχουμε το μηχάνημα και έχουμε και αυτή την κτηριακή υποδομή, τότε υπάρχουν στην αγορά υποψήφιοι αγοραστές του πέλετ που θα παράγουμε;», ο Δημήτρης Χρηστάκης μάς απάντησε σχετικά: «Υπάρχουν πάντα τέτοιες επιχειρήσεις. Οι φούρνοι ζητάνε τέτοια καύσιμα. Ακόμα και σε σπίτια σήμερα μπορεί να χρησιμοποιηθεί η βιομάζα τύπου πέλετ ή σε άλλες παρόμοιες μορφές για τη θέρμανση. Έχουν προχωρήσει οι αυτόματοι καυστήρες που έχουν μηχανισμούς που ρυθμίζουν την καύση και μπορεί κανείς να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Η αποθήκευση σε τέτοιου είδους βιομάζες δε δημιουργεί καύσεις επικίνδυνες και έτσι η ζήτηση μιας τέτοιας βιομάζας θα είναι φοβερά ανταγωνιστική απέναντι στο πετρέλαιο ή σε άλλα καύσιμα»...
Με βάση όμως όσα ισχύουν φέτος στον τομέα της θέρμανσης στην Κρήτη, ποια μπορεί να είναι η πιο συμφέρουσα θέρμανση; Ο Δημήτρης Χρηστάκης προτείνει:
«Το πετρέλαιο δεν είναι συμφέρουσα λύση, γιατί ως λύση ανάγκης γίνεται και εργαλείο ανακατανομής του πλούτου, σπρώχνοντας τους ανθρώπους να πάνε σε πολιτικές που συμφέρουν λίγους. Οπότε το πετρέλαιο και τα κοιτάσματα του υγραερίου και των υδρογονανθράκων γίνονται εργαλείο επιβολής βιοπολιτικών επιδιώξεων. Μέσα σε αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να βλέπει κανείς και όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε ότι, όσο προχωρούν οι αντλίες, φοράμε κελεμπίες και μοιράζουμε χρυσά ρολόγια... Αυτά τα πράγματα φτάνουν στο επίπεδο της γελοιότητας για τον ελληνικό λαό. Και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με αυτά τα οποία έχουμε σε τεράστια ποικιλία και πλούτο. Διότι αναπαράγονται κάθε χρόνο και δε χάνονται ποτέ»...
Σύμφωνα με τον ίδιο, «η πιο συμφέρουσα μέθοδος για να θερμάνουμε έναν χώρο είναι η αντλία θερμότητας. Έχει ένα κόστος εγκατάστασης λίγο μεγαλύτερο από το να βάλει κανείς κλιματισμό. Όμως η αντλία θερμότητας δεν παύει να είναι η πιο φιλική και στο περιβάλλον και στην τσέπη μας. Φτάνει να μπορεί κανείς να την εγκαταστήσει διαθέτοντας ένα ποσό 4-7 χιλιάδων ευρώ για ένα σπίτι των 100 έως 120 τ.μ. Γίνεται όμως απόσβεση σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από ’κει κι ύστερα, να βοηθήσει την ισχύ της αντλίας θερμότητας βάζοντας έναν καυστήρα βιομάζας που λειτουργεί με γεωργικά απόβλητα - οπωσδήποτε το μείγμα για μια κατοικία γίνεται πολύ πιο φτηνό σε ό,τι αφορά το αρχικό κόστος.
Επίσης, θα έλεγα ότι θα ήταν πάρα πολύ ωραίο να περάσουμε στη χρήση της βιομάζας και στη μαγειρική. Αυτές οι πανέμορφες σόμπες, στις οποίες μέσα μπορείς να βάλεις και το φαγητό σου, χρησιμοποιώντας τις σαν φούρνο, δεν είναι καθόλου περιβαλλοντικά επιζήμιες. Απλά, μέσα σε έναν αστικό ιστό θα χρειαστούν και κάποια φίλτρα, τα οποία δεν είναι καθόλου ακριβά»...
Το πετρέλαιο δεν είναι για... κάψιμο
Όσον αφορά στο πετρέλαιο, ο Δημήτρης Χρηστάκης δηλώνει κατηγορηματικά:
«Είναι μια πολύ κακή συνήθεια. Ξεκίνησε από τα χρόνια που οι εταιρείες στην αγορά έριξαν την τιμή του πετρελαίου. Και το κάνανε είδος πρώτης ανάγκης. Το πετρέλαιο δεν μπορεί κανείς να το ξεχνάει, καθώς είναι τα ίχνη της ζωής πάνω στον πλανήτη. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια καταπλακώθηκαν δάση και πληθυσμοί διαφόρων οργανισμών στη θάλασσα, πεταλίδες κ.λπ. Όλα αυτά τα “ζωντανά” σάπισαν και έφτιαξαν πετρέλαια. Μέσα σε αυτό το πετρέλαιο είναι γραμμένη η ιστορία της ζωής επάνω στον πλανήτη. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να καταστρέφουμε με καύση το πετρέλαιο. Γιατί η καύση είναι μια χημική αντίδραση, η οποία καταστρέφει ολοσχερώς τη δομή αυτού του “μνημείου” της φύσης. Τι πιο πλήρεις πληροφορίες για τον πλανήτη μας από τα ίχνη της ζωής επάνω στον πλανήτη; Ποιοι είναι αυτοί που με κρύα καρδιά βλέπουν όλους αυτούς τους “λιγούρηδες” να θέλουν να εξορύξουν τα ίχνη της ζωής από τα έγκατα της γης και να τα καίνε; Και να τα καίμε κι εμείς που έχουμε τα αυτοκίνητα και που γενικά χρησιμοποιούμε αυτά τα καύσιμα»...
Όπως λέει ο κ. Χρηστάκης, «κάποια στιγμή πρέπει να τα δούμε όλα αυτά πάρα πολύ σοβαρά και να σταματήσουν κάποιοι να πολεμούν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους δολοφόνους τού περιβάλλοντος. Το πετρέλαιο θα πρέπει άμεσα και διά ροπάλου να σταματήσει να εξορύσσεται»...
Πηγή : Νέα Κρήτη
