Ράγισε καρδιές ο αποχαιρετισμός της Κατερίνας, από την δασκάλα της, Κατερίνα Γουλιέλμου.Απλά λόγια, λόγια αγάπης , λόγια που αγγίζουν βαθιά στην ψυχή.
Ο STYLE 100 FM ήταν εκεί….
“Αποχαιρετισμός” από τη δασκάλα της, Κατερίνα Γουλιέλμου.
Κατερίνα μου, τι είναι αυτό το αδιανόητο που συμβαίνει σήμερα εδώ;
Αυτή είναι, παιδί μου, η λογική σειρά; Η δασκάλα να κηδεύει τη μαθήτριά της; Όχι, κοριτσάκι μου, ανάποδα έπρεπε να γίνεται…
Θυμάσαι που μου έλεγες, «κυρία, δεν είσαι καλή στους αποχωρισμούς, γιατί κλαις κάθε φορά τον Ιούνη που κλείνουν τα σχολεία, ενώ είσαι καλή στο καλωσόρισμα, γιατί γελάς κάθε Σεπτέμβρη που επιστρέφουμε». Και τώρα σε μένα έλαχε, κοριτσάκι μου, ο κλήρος να σε αποχαιρετήσω.
Θυμάμαι που μας ήρθες στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο και η αγωνία σου ήταν αν θα μάθεις να γράφεις και να διαβάζεις. Έμαθες πολύ εύκολα, γιατί ήσουν έξυπνη, συνεπής και εργατική. Δεν έμαθες όμως να «διαβάζεις» τους ανθρώπους…
Είχες αγωνία αν θα μάθεις τις όλες τις πράξεις και να λύνεις σύνθετα προβλήματα στα Μαθηματικά. Έμαθες ταχύτατα, δεν έμαθες όμως να λύνεις τα προβλήματα της ζωής…
Θέλω να σε θυμάμαι μ’ αυτό το γελαστό όμορφο πρόσωπο, την καλοσύνη, τα σπινθηροβόλα μάτια που έλαμπαν σαν αστεράκια κάθε φορά που γελούσες!
Προχωρήσαμε μαζί και στην επόμενη βαθμίδα, στα ΕΕΕΕΚ. Άριστη σε όλα τα μαθήματα και στα εργαστήρια.
Θυμάμαι την πηγαία χαρά σου κάθε φορά που διακρινόμασταν σε κάποιο διαγωνισμό, που κάποιο πρόγραμμά μας ξεχώριζε. Θυμάμαι στα Special Olympics το 2007 που είχατε σαρώσει τα χρυσά μετάλλια, όλα τα παιδιά που είχατε λάβει μέρος και μας έμενε η σκυταλοδρομία. Και τότε είπες με πείσμα και πίστη στον εαυτό σου: «κυρία, θα τα καταφέρουμε, θα το πάρουμε κι εδώ το χρυσό!» Κι έφυγες σαν σίφουνας, κάλυψες την απόσταση και τερμάτισες πρώτη!!
Μα και τότε που, έχοντας κερδίσει το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό μαθητικών εντύπων με θέμα τη συμβίωση σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, ανεβήκαμε στην Αθήνα για την τελετή απονομής στο Ζάππειο, έλαμπες ολόκληρη!! Και όταν σας ανακοίνωσα μετά την απονομή την έκπληξη, ότι θα μέναμε Αθήνα άλλη μία μέρα για να πάμε Ακρόπολη, Μουσεία, Πλανητάριο, παιδικό θέατρο κ.α., ενθουσιασμένη με πήρες μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπες συγκινημένη: «κυρία, είμαι ευτυχισμένη, ζω μέσα σε ένα παραμύθι!!»
Μόνο που το παραμύθι της προσωπικής σου ζωής, κοριτσάκι μου, δεν είχε καλό τέλος… Δεν έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα… Έφυγες τόσο ξαφνικά και τόσο άδικα, αφήνοντας πίσω σου μωρά, γονείς, αδέρφια, συγγενείς, φίλους.
Κατερίνα μου, αύριο 6 Μαρτίου, είναι παγκόσμια ημέρα κατά της βίας με μια πληθώρα εκδηλώσεων σε όλα τα σχολεία. Κι εμείς θρηνούμε άλλο ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας στη μικρή μας κοινωνία…
Εύχομαι να είσαι το τελευταίο.
Καλό ταξίδι, κοριτσάκι μου.
Πηγή : Style 100Fm
