Την παράσταση ανέβασε η θεατρική ομάδα του 1ου και 2ου
Γυμνασίου Σητείας.
Πολύ καλές ερμηνείες, ωραία σκηνικά και κοστούμια, κωμικές «ατάκες» , ήταν κάποια από τα
χαρακτηριστικά της παράστασης.
Λίγα λόγια για το έργο…
Σε μια καστροπολιτεία κάπου μακριά, τότε που οι Δράκοι
και οι ιππότες ζούσαν ανάμεσα στους
ανθρώπους χωρίς αυτό να φαίνεται παράξενο σε κανέναν…ένας Δράκος ήταν
εγκατεστημένος μόνιμα εκεί και όριζε τις τύχες όλων των κατοίκων της. Ήταν ο
αδιαμφισβήτητος αφέντης της. Και σιγά σιγά οι άνθρωποι της πολιτείας τον
συνήθισαν.
Δεν τους τρόμαζε όπως στην αρχή.
Άλλωστε δεν απαιτούσε και πολλά….μόνο κάθε τόσο να τρώει μια κοπέλα που οι
κάτοικοι του πρόσφεραν σε αντάλλαγμα για την ασφάλεια και την προστασία που
τους παρείχε από τα υπόλοιπα δεινά που μπορεί να τους απειλούσαν. Όταν αρχίζει
η ιστορία μας, είναι η σειρά της Έλσας να θυσιαστεί, κόρη του Καρλομάγνου, η
οποία νιώθει σχεδόν περήφανη που θα θυσιαστεί για το καλό των συμπολιτών της. Την
παραμονή όμως, φτάνει στην πόλη ο γενναίος ιππότης Λανσελότος, ο οποίος δεν
υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει να συμβεί αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, αυτή η
κατάφωρη αδικία. Άλλωστε, αν δεν είναι καθήκον ενός γενναίου ιππότη να σκοτώνει
δράκους, τι στο καλό είναι;
Το έργο ανήκει στην
κατηγορία της «χρυσής εποχής του θεάτρου» της Σοβιετικής Ένωσης, 20 χρόνια μετά
την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Γράφτηκε το 1943, σαν μια αλληλογραφία
εναντίον του φασισμού και του ολοκληρωτισμού, χρησιμοποιώντας τη φόρμα του
παραμυθιού.
Μια σάτιρα για τα
τρομαχτικά όσο και γελοία πρόσωπα της εξουσίας και τις μεταμφιέσεις της, τις
κοινωνικές φυλετικές και λοιπές διακρίσεις, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα,
τον κομφορμισμό και τη χειραγώγηση της σκέψης.
Η σάτιρα του συγγραφέα
σχολιάζει τη χιτλερική εξουσία, καταδικάζοντας
με τον Δράκο κάθε ολοκληρωτική
ιδεολογία που δεν επιτρέπει την ελεύθερη και δημοκρατική σκέψη. Όμως όσο
απειλητικός και τυραννικός είναι ένας δράκος που βλέπουμε, άλλο τόσο μπορεί να
γίνει και ο δράκος που εμφανίζεται με το πρόσχημα του ελευθερωτή. Οι πραγματικοί
ιππότες μπορούν να μας βοηθήσουν μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι η σωτηρία και η
ελευθερία πηγάζουν πρώτα από όλα από μέσα μας, από τη δύναμη της σκέψης και από
την πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη που δεν αλλοτριώνονται από τις υποσχέσεις της
εξουσίας.
Ο Γεβγκένι
Σβάρτς προτείνει μια βαθιά ψυχολογική ανάλυση της καταπίεσης και της υποταγής
λόγω φόβου και δεν είναι καθόλου μοιρολάτρης. Πιστεύει ότι ο φόβος και η
καταπίεση μας εκφυλίζουν ως ανθρώπους, μας κάνουν ανίσχυρους να αντιδράσουμε
και μας καθιστούν ευάλωτους σε κάθε εξουσία, όσο παράλογη κι αν είναι. Και αυτό
γιατί βρίσκουν μέσα μας υποδοχείς, «δυνάμει δράκους», που αν δεν ξεριζωθούν θα
μας οδηγούν ατέρμονα σε ένα φαύλο κύκλο υποταγής, που αναπαράγεται με άλλοθι το
στενά προσωπικό μας συμφέρον ή αυτό που
εμείς νομίζουμε σαν τέτοιο.
Έτσι η Επανάσταση παίρνει νόημα σαν μια διαρκής προσπάθεια απελευθέρωσης από το φόβο αλλά και από τον στενό ατομισμό.
Έτσι η Επανάσταση παίρνει νόημα σαν μια διαρκής προσπάθεια απελευθέρωσης από το φόβο αλλά και από τον στενό ατομισμό.
Την παραγωγή υπογράφει η
Τούλα Τσιφετάκη (τέως καθηγήτρια 1ου
Γυμνασίου Σητείας), τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Γαρεφαλάκης Θεοδόσης
και η Βίκυ Χατζοπούλου, την επιμέλεια η Χαννς Άντζελα και Παξιμάδακη Χριστίνα,
τη μουσική ο Γαρεφαλάκης Θεοδόσης.
Ευχαριστούμε όλους τους μαθητές – ηθοποιούς και τους συντελεστές για την
πολύ όμορφη παράσταση.
Γραφείο 1ου Γυμνασίου Σητείας
