Ο πρώην Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που
του τέθηκαν και τοποθετήθηκε για όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στην χώρα
μας τα τελευταία χρόνια.
-Πιστεύετε κύριε Καρχιμάκη, ότι η
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τις αντιμνημονιακές της εξαγγελίες και
χειρίζεται σωστά τα σημαντικά θέματα της χώρας με κορυφαίο αυτό της
οικονομίας;
«Kοιτάξτε. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διάγει την κυβερνητική της θητεία υπό το
βάρος, μιας υπερβολικής και κατά κύριο λόγο χωρίς αντίκρισμα
προεκλογικής υποσχεσιολογίας. Δεν έχω πρόθεση να μειώσω την προσπάθεια
που κάνει και να υποτιμήσω την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται σ” αυτό
το κρίσιμο σημείο της διαπραγμάτευσης, γι” αυτό άλλωστε και ο πρόεδρος
του Κινήματός μας, Γιώργος Παπανδρέου τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ, διαφοροποιήθηκε ευθέως με όσους ήταν απέναντι από την
κυβερνητική προσπάθεια.
Ωστόσο, ήδη, η παρούσα κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει στροφή 180 μοιρών σε βασικά σημεία του προεκλογικού της λόγου.
Δεν υπάρχει πια συζήτηση για μη βιωσιμότητα και κούρεμα του χρέους,
αφού ήδη ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών έχει διατρανώσει κατηγορηματικά
ότι «θέλουμε να αποπληρώσουμε το χρέος μας μέχρι τέλους». Δεν είδαμε να καταργείται το μνημόνιο σε ένα άρθρο, όπως «βροντόφωνα» είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση. Προσπαθεί
να διατηρήσει ένα ελάχιστο επίπεδο συνέπειας με τον προεκλογικό της
λόγο, αλλά επειδή αυτός ήταν τόσο, μα τόσο, πομπώδης και υπερβολικός, η
προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης, μπορεί να καταστεί δυσχερής για τη χώρα,
κάτι που απεύχομαι. Και πέρα από όλα αυτά, με την εκλογή του
Καραμανλικού προέδρου της Δημοκρατίας, έδωσε συγχωροχάρτι στην Δεξιά της
περιόδου 2004 – 2009, όπως αυτό εκφράστηκε και με την πρόταση για την
Εξεταστική Επιτροπή».
-Και η κατάσταση, όμως, πριν, δεν σας έβρισκε σύμφωνο. Τι θα “πρεπε, λοιπόν, να γίνει;
«Όχι μόνο δεν με έβρισκε σύμφωνο η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί από
την συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, αλλά ήμουν απ” αυτούς που ασκούσαν
δριμεία κριτική, πάντα, όταν έκρινα. Και όχι κριτική για την κριτική. Η αντιπολιτευτική μου στάση, τόσο η δική μου προσωπικά, όσο και συντρόφων μου από την Κίνηση των 75 αλλά και από το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, περιείχε προτάσεις. Ρεαλιστικές και μελετημένες. Μία απ” αυτές ήταν όταν πριν 2 χρόνια είχαμε θέσει ζήτημα για τον έλεγχο των εμβασμάτων Ελλήνων καταθετών στο εξωτερικό και συγκεκριμένα για το αν έχουν φορολογηθεί. Αυτή η πρόταση θα αφορούσε την περίοδο από το 2000 και μετά.
Μια έρευνα που αν η κυβέρνηση διενεργούσε, το πιο πιθανό ήταν να
απέφερε μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια στην χειμαζόμενη ελληνική
οικονομία. Δυστυχώς, Σαμαράς – Βενιζέλος δεν το έκαναν και σήμερα ο
ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει αποφασισμένος να το δρομολογήσει έστω και περιορισμένα.
Το ευχόμαστε.
Πάμε, όμως, στη προ Σαμαρά και Παπαδήμου εποχή. Στη δική μας εποχή. Του
Γιώργου Παπανδρέου. Είναι ανάγκη να κάνουμε αυτόν τον διαχωρισμό, αν
θέλουμε να είμαστε ακριβείς, δίκαιοι και σωστοί στην πολιτική προσέγγιση
της τελευταίας καυτής πενταετίας. Θα σας πω μόνο τούτο. Πορτογαλία και Ιρλανδία, βγήκαν από το μνημόνιο, επιτυχώς. Θα μου πείτε, πιο εύκολες περιπτώσεις. Ωστόσο, υπήρξε και εκεί βαθιά λιτότητα. Υπήρξε, όμως και ομοθυμία. Οι πολιτικές δυνάμεις συνομολόγησαν και έδωσαν τη μάχη μαζί. Εδώ τι έγινε? Ο ένας έταζε λαγούς με πετραχήλια στην περιβόητη «Ζαππειάδα…» που όλοι θυμόμαστε και ο άλλος προκαλούσε πολεμική ατμόσφαιρα καθημερινώς στην Αθήνα και οργάνωνε αντισυγκεντρώσεις στις ομιλίες υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών, τότε. Ο
δε Βαγγέλης Βενιζέλος, με τη γνωστή παρέα του υπονόμευε τον εκλεγμένο
πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου, οδηγώντας τελικά και το ΠΑΣΟΚ και τον εαυτό
του, στην καταστροφή. Έτσι, ο μεν Σαμαράς, αναγκάστηκε να κάνει την
πιο ιστορική κωλοτούμπα της μεταπολεμικής περιόδου, ο δε Τσίπρας, ήδη
έχει απεμπολήσει κομβικά σημεία του αντιπολιτευτικού του λόγου, όπως
είπαμε παραπάνω.
Εάν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, συναινούσαν τότε, έστω στις μεταρρυθμιστικές τομές που εμείς τολμήσαμε μέσα στο μπαρουτοκαπνισμένο τοπίο της εποχής του ’10 και του ’11, όπως
η άρση του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων, η φορολόγηση και ο
έλεγχος των ανεξέλεγκτων υπεράκτιων εταιριών απ” όπου έρεε άφθονο μαύρο
χρήμα, η εφαρμογή του νόμου για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, η
στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών που ήταν σε κατάρρευση, ο έλεγχος
των τραπεζών μέσω των κοινών μετοχών για το πού θα πήγαιναν τα λεφτά του
Έλληνα φορολογούμενου και πολλά άλλα αντιπελατειακά μέτρα που θα έβαζαν
κανόνες στη λειτουργία της αγοράς και της κοινωνίας, σήμερα η χώρα θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη τροχιά απ” αυτήν που βρίσκεται.
Δυστυχώς, εμείς τότε βρεθήκαμε, ως κυβέρνηση, μόνοι μας να
αντιμετωπίζουμε μια σιδηρά Ευρώπη και όχι μόνο μια σιδηρά Γερμανία όπως
σήμερα. Σήμερα, όλη η Ευρώπη, μετά από 5 χρόνια λιτότητας, έχει
εμπεδώσει ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί πουθενά.
Τότε ο Παπανδρέου μιλούσε για ευρωπαϊκό πρόβλημα και ανάγκη θεσμικού
πλαισίου μέσα στην Ευρώπη για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της κάθε
χώρας. Δυστυχώς, τότε, τον κοιτούσαν όλοι αμήχανα, αλλά και με δόση
ειρωνείας… Σήμερα ο Τσίπρας, διαπραγματεύεται και ζητάει έχοντας
δικαιώματα. Διαπραγματεύεται μέσα σε ένα υπαρκτό, πλέον, θεσμικό πλαίσιο, το οποίο ο Παπανδρέου αγωνίστηκε ώστε να διαμορφωθεί. Ο τότε πρωθυπουργός διαπραγματευόταν, έχοντας στην πλάτη του ένα έλλειμμα 36 δισεκατομμυρίων που του φόρτωσε η διακυβέρνηση Καραμανλή 2004 -2009 και σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας έχει έστω και ένα οριακό πλεόνασμα».
-Τι συμπέρασμα βγάζουν και τι μήνυμα δίνουν προς τα έξω οι συνεχείς αντιδράσεις στελεχών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ;
«Μα λίγο – πολύ, αυτό που συμπυκνώνεται στις προηγούμενες απαντήσεις
μου. Στελέχη με λογικές μετωπικής σύγκρουσης, έρχονται να απαιτήσουν από
την κυβέρνηση και από το οικονομικό επιτελείο, τα όσα είχαν συμφωνηθεί
μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και είχαν διαμορφώσει τις βασικές πολιτικές του ράγες,
οι οποίες όμως, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα δεν θεωρούνται από
τους έχοντες την κυβερνητική ευθύνη, τόσο ρεαλιστικές πολλώ δε μάλλον
αποτελεσματικές, παρά τα όσα εκφέρουν στο δημόσιο λόγο τους».
-Πιστεύετε ότι σταδιακά αλλάζει το
πολιτικό τοπίο στην χώρα μας μέσα από νέες συμμαχίες και την δημιουργία
νέων κομμάτων; Και ακόμα, νομίζετε ότι μπορεί να έχουν βάση τα πρόσφατα
δημοσιεύματα περί οικουμενικής κυβέρνησης. Και αυτή η οικουμενική
κυβέρνηση τί στοιχεία μπορεί να περιλαμβάνει; Όπως για παράδειγμα μπορεί
να αποτελέσει την μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη με την παρουσία στελεχών
από εσάς, από τη Ν.Δ. και από το ΠΑΣΟΚ ή και από κάποια άλλα κόμματα;
«Κοιτάξτε. Αυτή είναι μία προοπτική που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,
είναι πλέον πραγματικότητα έστω και στον ελάχιστο βαθμό. Συγκυβέρνηση
είχαμε και πριν, συγκυβέρνηση έχουμε και τώρα. Κάπως αταίριαστη, βέβαια,
αλλά είναι μια συμμαχία. Το ίδιο και η προηγούμενη συγκυβέρνηση. Ο
κόσμος, φαίνεται να έχει αφήσει πίσω του το «καθεστώς» των
μονοκομματικών κυβερνήσεων και να έχει αποβάλει τον οπαδισμό και την
προσκόλληση στο ένα και μεγάλο κόμμα που θα τον κυβερνήσει και που τον
εξέφρασε για δεκαετίες. Άλλαξαν οι εποχές. Σήμερα, τα προβλήματά του
έχουν επισκιάσει την ανάγκη του για ταύτιση με το ένα κόμμα, αυτό της
καρδιάς του και στρέφονται σε λύσεις πιο ρεαλιστικές και λιγότερο
συναισθηματικές. Επιζητά συμμαχίες.
Γι” αυτό και βλέπουμε χαμηλά ποσοστά σε άλλοτε κραταιά κόμματα, αλλά και αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, το 36% είναι πολύ χαμηλό ποσοστό για κυβερνών κόμμα και για τα ελληνικά δεδομένα, όπως
ξέρουμε όλοι. Αυτό, λοιπόν, πρέπει να το καταλάβουν τα κόμματα.
Φαίνεται ότι δειλά – δειλά και αναγκαστικά, το καταλαβαίνουν. Κάτι,
βέβαια, που ο Γιώργος Παπανδρέου το είχε θέσει πριν 5 χρόνια όταν ήταν πρωθυπουργός και ενώ είχε ακόμα την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις.
Τότε, όμως, έβγαζαν όλοι την ουρά τους απέξω από το πρόβλημα και πετροβολούσαν αυτόν που είχε την εθνική ευθύνη στα χέρια του».
-Τι λέτε για την σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για το μνημόνιο που δρομολόγησε η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός;
«Είναι ευπρόσδεκτη. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ο
πρωθυπουργός επιθυμεί να εξαιρέσει τον και κατά δική του ομολογία, κύριο
υπεύθυνο της οικονομικής κρίσης και της καταφυγής μας στο μνημόνιο.
Και εξηγούμαι: Ο κ. Τσίπρας απευθυνόμενος το 2011 στον τότε
πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου ομολογεί εν τη ρύμη του λόγου του ότι η
κυβέρνηση Καραμανλή έφερε το μνημόνιο, αναφέροντας επί λέξει ότι το
παραδέχεται κι εκείνος…». Το βίντεο κυκλοφορεί, ευρέως, αυτές τις
μέρες στο διαδίκτυο, θα το έχετε υπόψη σας. Όμως, αλήθεια, περιμέναμε να
το ομολογήσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας; Δεν μας φτάνει που το Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο στην περσινή έκθεσή του για την τρόικα, χαρακτηρίζει
στατιστική λαθροχειρία το μαγείρεμα από τη Ν.Δ. του δημοσιονομικού
μεγέθους που αφορούσε στο έλλειμμα του 2009 με «αντίκτυπο» όπως
σημειώνει χαρακτηριστικά, »στην ανάγκη αναπροσαρμογής των
πολλαπλασιαστών, των προγνώσεων, και των προτεινόμενων μέτρων του
προγράμματος (μνημονίου);”.
Δεν μας φτάνει που στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι «συνεπεία των 6
τριμήνων αρνητικού ρυθμού ανάπτυξης που άρχισε το 2008, ενεργοποιήθηκε
κατά το έβδομο συνεχές τρίμηνο (άνοιξη του ’10), το «πρόγραμμα
συνδρομής…(μνημόνιο)». Τι άλλο θέλει ο κ. Τσίπρας για να πειστεί ότι και ο «προστατευόμενος» κ. Καραμανλής φέρει ακέραια την ευθύνη, ή εν πάση περιπτώσει το κύριο μέρος ευθύνης για το μνημόνιο; Επίσης, δεν είναι παράδοξο που ενώ στην εν
λόγω έκθεση αναγνωρίζεται ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου επέδειξε
αποφασιστικότητα τον Μάιο του ’10 και γλύτωσε τη χώρα από τα χειρότερα, ο
πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, τον θεωρεί σαν τον μοναδικό υπεύθυνο
για το μνημόνιο; Ο κ. Τσίπρας είπε πως φτάσαμε στο μνημόνιο και στον
αναγκαστικό δανεισμό. Άρα, με όσα λέει η Έκθεση, επιβεβαιώνει αυτό που
κατ” επανάληψη λέω, ότι η Ιστορία δεν ξεκίνησε να γράφεται το ’09 και ότι ούτε ο Γ. Παπανδρέου θα μπορούσε να καταστρέψει τη χώρα σε 4 μήνες.
Παραδόξως, όμως, για ένα κόμμα της αριστεράς, φαίνεται να δίνει πολιτική ασυλία στη Δεξιά, τσαλαπατώντας τις πολιτικές διαχωριστικές γραμμές, γεγονός που όπως έχει δείξει η Ιστορία, όποτε αυτό έγινε, διαχρονικά, επικράτησε η συντήρηση».
-Πως σχολιάζετε τα δρώμενα στο
ΠΑΣΟΚ με την πρόσφατη διαγραφή κάποιων στελεχών του; Πιστεύετε ότι μέσα
από το ευρύτερο ΠΑΣΟΚ θα προκύψει ένα νέο Σοσιαλιστικό Κίνημα με άλλη
προοπτική; Το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει μέλλον;
«Με πολύ θλίψη, έχω προ πολλού διαπιστώσει, ότι το κόμμα που γέννησε
και γιγάντωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου με την μεγαλύτερη κοινωνική προσφορά
κατά τη μεταπολεμική περίοδο, δεν έχει μέλλον. Και αυτοί που το διαφεντεύουν μαζί με την «παρέα τους», έκαναν και κάνουν ότι μπορούν γι” αυτό.
Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, θέλοντας να εκφράσει όλον αυτόν
τον κόσμο που όλοι εμείς αναγκαστήκαμε πληρώνοντας γραμμάτια του
Καραμανλή, να πληγώσουμε το ’10, θα αγωνιστεί για την προώθηση
πραγματικών μεταρρυθμίσεων που θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την
παραγωγή νέου πλούτου και θα κάνουν δίκαιη την διανομή του, αλλά και να
καταδείξει με την αφήγησή του όλη την αλήθεια και για τη χώρα και για τη
διακυβέρνηση Παπανδρέου ’09 – ’11.
Ελπίζουμε και προσδοκάμε, ότι το Κίνημά μας με τον Γιώργο Παπανδρέου θα αγκαλιάσει και θα ενώσει με ένα διαρκές προσκλητήριο την μεγάλη αυτή μερίδα του δημοκρατικού κόσμου που πίστεψε στο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και στηρίχτηκε από αυτό για πολλά χρόνια».
