Ούτε να πουλήσουν δεν μπορούν οι παραγωγοί
Σε κατάσταση απελπισίας βρίσκονται τώρα χιλιάδες ελαιοπαραγωγοί του Ηρακλείου και όλης της Κρήτης, καθώς όχι μόνο «βούλιαξαν» οι τιμές του λαδιού σε εξευτελιστικά για τον κόπο τους και το προϊόν επίπεδα (1,80-1,90 για τις 3 γραμμές) αλλά και διότι οι περισσότερες επιχειρήσεις του κλάδου δεν έχουν ρευστότητα να το αγοράσουν. Πάρα πολλοί είναι οι παραγωγοί που θέλουν να πουλήσουν το προϊόν τους και δεν μπορούν έστω και σε αυτές τις χαμηλές τιμές που κινούνται σε επίπεδα των αρχών της δεκαετίας του ΄90.
Χιλιάδες αγροτικές οικογένειες αν δεν εισέπρατταν έστω και κουτσουρεμένη την επιδότηση θα περνούσαν «μαύρα» Χριστούγεννα… Αλλά τα χρήματα της επιδότησης δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσουν το εμπόριο του ίδιου του προϊόντος, ιδιαιτέρως των παραγωγών που δεν λαμβάνουν «παχυλές» επιδοτήσεις.
Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους καλεί τους ελαιοπαραγωγούς με χθεσινή ανακοίνωση της η Άξιον Αγροτική (Ελιά & Ελαιόλαδο) ο εκπρόσωπος της οποίας Βασίλης Ζαμπούνης υπογραμμίζει ότι «δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην οικονομική κρίση και σε αυτούς που τη διαχειρίζονται να αφήσουν αποκαΐδια, όπως ο Ιμπραήμ που έκαιγε τις ελιές στην Πελοπόννησο. Χωρίς παραγωγική βάση και εργασία, μέλλον δεν θα υπάρχει!»
Εξευτελιστικές τιμές
«Οι τιμές του λαδιού έχουν κατρακυλήσει με πρωτοφανή ταχύτητα σε επίπεδα που μας γυρίζουν πολλές δεκαετίες πίσω. Σε ονομαστικές τιμές, βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Εάν όμως υπολογίσουμε και τον πληθωρισμό, τότε η πτώση φθάνει στο 80% (από τα 10 ευρώ, στο 1,80), παρά το γεγονός πως, όλα αυτά τα χρόνια η ποιότητα του ελληνικού ελαιολάδου έχει βελτιωθεί σημαντικά, τονίζει ο κ. Ζαμπούνης και επισημαίνει:
Το φετινό πατατράκ είναι συνδυασμός λαθών και αμαρτιών των τελευταίων δεκαετιών, σε συνάρτηση με την οικονομική κρίση και την έλλειψη ρευστότητας των Τραπεζών, (πραγματική ή τεχνητή), σε Ελλάδα, αλλά και Ιταλία.
Δεν είναι η ώρα ούτε να καταλογιστούν ευθύνες για το παρελθόν -οι ένοχοι είναι γνωστοί, με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, ενώ και πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να διαφεντεύουν το προϊόν - ούτε και για μεγάλα λόγια. Είναι η ώρα συγκεκριμένων αποφάσεων, με άμεσα, εφαρμόσιμα και αποτελεσματικά μέτρα.
Ένα, μοναδικό και ζωτικής σημασίας, είναι το ζητούμενο: «Ζεστό» χρήμα, ώστε να απορροφηθούν ποσότητες και να υποστηριχτούν οι τιμές. Όχι, όπως πέρυσι, με τα δάνεια των 31,5 εκατ. ευρώ, που κυριολεκτικά έμειναν στα χαρτιά.
Σήμερα πρέπει το κράτος να εγγυηθεί άτοκα δάνεια από τις Τράπεζες, ώστε να χρηματοδοτηθούν οι τυποποιητικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις - ιδιωτικές και συνεταιριστικές - ανάλογα με τις ποσότητες λαδιού (το τζίρο τους) των τελευταίων χρόνων.
Ας κάνει πρώτα ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες ο κύριος Σκανδαλίδης για να εξασφαλίσει ότι δεν θα κατηγορηθούμε για «κρατική ενίσχυση». Και, επί τη ευκαιρία, ας συνεννοηθεί με τον Ισπανό και τον Ιταλό ομόλογό του να διεκδικήσουν - τώρα όμως, όχι στο άδηλο μέλλον - το άνοιγμα της κοινοτικής ιδιωτικής αποθεματοποίησης ελαιολάδου.
Και μην ρωτήσει κανείς αφελής πού θα βρεθούν τα λεφτά, σημειώνει η Άξιον Αγροτική. Γιατί λεφτά υπάρχουν και το ξέρουν πια όλοι. Απλώς, ας αποφασίσει η συγκυβέρνηση της λιτότητας των 49 υπουργών από ποιους θα τα πάρει και σε ποιους θα τα δώσει.
Ας μην επιτρέψουμε στην οικονομική κρίση και σε αυτούς που τη διαχειρίζονται να αφήσουν αποκαΐδια, όπως ο Ιμπραήμ που έκαιγε τις ελιές στην Πελοπόννησο. Χωρίς παραγωγική βάση και εργασία, μέλλον δεν θα υπάρχει.
Για τους φίλους ελαιοπαραγωγούς αλλά και τους ελαιοτριβείς, καταλήγει η ανακοίνωση, η συμβουλή μας είναι απλή:
- Πιέστε τους πολιτικούς.
- Σαμποτάρετε τις τράπεζες.
- Οργανωθείτε σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς και συλλόγους.
- Βρείτε και εφοδιάστε μόνοι σας τους καταναλωτές (το νέο τεύχος του ΕΛΙΑ & ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ θα κυκλοφορήσει με βασικό θέμα «Το 5λιτρο του παραγωγού»).
- Δράστε, πριν είναι αργά».
