Αν σ’ αυτά τα μεγέθη προσθέσουμε τους αιολικούς
σταθμούς που ήδη λειτουργούν, τις άδειες παραγωγής για αιολικούς μόνο σταθμούς
που έχουν δοθεί σε μικρότερες εταιρείες, και αυτές που έχουν δοθεί για
υβριδικούς και ηλιοθερμικούς σταθμούς, το συνολικό νούμερο υπερβαίνει τα 4.000
MW, χωρίς να περιλαμβάνει τους μικρούς φωτοβολταϊκούς σταθμούς που έχουν
πάρει εξαίρεση από άδεια παραγωγής..
Το νούμερο
αυτό που ζαλίζει, αντιστοιχεί στο 1/3 της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος στη
χώρα, και παραμένει ανοιχτό να
αυξηθεί κι άλλο αφού αιτήσεις για άδειες παραγωγής συνεχίζουν να υποβάλλονται
χάρις στην πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας.
Σημειωτέον ότι η μέση ενεργειακή κατανάλωση στην
Κρήτη είναι της τάξης των 300-350 ΜW, με ανώτερο σημείο αιχμής το καλοκαίρι περί τα 750
ΜW, όπως προκύπτει από τα
στοιχεία που παρουσιάστηκαν κατά την εκδήλωση στον Κρούστα, από υπηρεσιακό
παράγοντα της ΔΕΗ.
Την
Τρίτη 20.09.11 δημοσιεύθηκε στην «ΑΝΑΤΟΛΉ» κείμενο με τίτλο «Η εγκατάσταση του
αιολικού πάρκου», που προσπαθεί να νουθετήσει όσους ανησυχούν για την
εγκατάσταση αιολικών σταθμών και όχι «πάρκων» όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Ο
όρος «πάρκο» δεν είναι τυχαίος και
καθιερώθηκε για επικοινωνιακούς λόγους αφού μόνο «πάρκα» ταιριάζουν απόλυτα σε
μια «πράσινη ανάπτυξη»!
Στην
πραγματικότητα πρόκειται για βιομηχανικές
εγκαταστάσεις, έστω και αν δεν είναι ρυπογόνες και έτσι έχουν
καταγραφεί από την πρώτη στιγμή και στη
νομοθεσία.
Η ειδυλλιακή εικόνα στο παραπάνω
κείμενο που συνδυάζεται με την επίκληση της λογικής, είναι πολύ ωραία για να
είναι πραγματική.
Από τη μία βασίζεται μόνο σε ένα μέρος
από το σύνολο των σχεδιαζόμενων «πάρκων», έτσι ώστε να μην αποδίδονται στο
ελάχιστο τα μεγέθη των πραγματικών σχεδιασμών για την ενέργεια στο νησί μας.
Από την άλλη βασίζεται σε μια
ωραιοποιημένη εικόνα για τον τρόπο που γίνονται οι περιβαλλοντικές
αδειοδοτήσεις. Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορεί να καταλάβει ο καθένας τι
πραγματικά συμβαίνει.
Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι η μοναδική ή
η καλύτερη λύση για το ενεργειακό πρόβλημα της Κρήτης είναι η διασύνδεσή της με
το ηπειρωτικό σύστημα με ένα υποβρύχιο καλώδιο που θα υποστηρίξει την
εγκατάσταση στην Κρήτη ΑΠΕ 1000 MW, αυτό απέχει
πάρα πολύ από αυτό που προγραμματίζεται σήμερα.
Η
καθαρή ισχύς των πετρελαϊκών εργοστασίων
στην Κρήτη είναι 742 MW και ένα τέτοιο σενάριο για υποβρύχιο καλώδιο που θα
υποστήριζε 1.000 MW, θα κάλυπτε τις τωρινές αλλά και μελλοντικές ανάγκες του
νησιού.
Αυτό
που προγραμματίζεται όμως, έτσι όπως βγαίνει μέσα από Δελτίο Τύπου του ΥΠΕΚΑ
στις 4 Μαΐου[1] είναι η προοπτική επιλογής ανάμεσα σε τρία
σενάρια για 1.000, 1.535 ή 2.135 MW. Από το ίδιο Δελτίο Τύπου προκύπτει ότι: «Η επιλογή, καθορισμός του μεγέθους και του
τρόπου υλοποίησης της Διασύνδεσης θα γίνει σε επόμενο στάδιο, ανάλογα με
την ισχύ των ΑΠΕ που θα διαπιστωθεί ότι μπορεί να εγκατασταθούν στο νησί, μετά
την έκδοση των ΕΠΟ»
Αυτά τα λέει το υπουργείο για δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι, ότι πράγματι
σχεδιάζεται εξαγωγή καθαρής ενέργειας από την Κρήτη, κατ’ αρχάς βέβαια στην
υπόλοιπη Ελλάδα, που υστερεί σε ΑΠΕ σε σχέση με την Κρήτη. Για τη συνέχεια όμως
η εξαγωγή καθαρής ενέργειας και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι επίσης
προγραμματισμένη. Το πρόγραμμα «Ήλιος» για φωτοβολταϊκά συνολικής ισχύος 10.000
MW -δηλαδή ισχύος σχεδόν όσης διαθέτει σήμερα συνολικά η χώρα από όλες τις
μορφές παραγωγής ενέργειας- είναι στα σκαριά και κατ’ απαίτηση της Γερμανίας θα
υλοποιηθεί –αν υλοποιηθεί τελικά- αποκλειστικά για εξαγωγή καθαρής ενέργειας
από τη χώρα μας στη Γερμανία.
Το γεγονός ότι το ηπειρωτικό σύστημα
είναι ένα, ότι πάνω του «κουμπώνουν» όλες οι μορφές ενέργειας -ρυπογόνες ή μη-
και ότι ήδη το σύστημα αυτό προεκτείνεται σε γειτονικές χώρες μέσα από
ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς για ενιαίες υποδομές στην ενέργεια, είναι γεγονός
αδιαμφισβήτητο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η εταιρεία
που έχει πάρει άδεια παραγωγής για 1.005 MW και που είναι η εταιρεία
συμφερόντων Κοπελούζου δεν είναι η μοναδική ενδιαφερόμενη εταιρεία. Η Τέρνα
Ενεργειακή έχει επίσης πάρει άδειες παραγωγής για σχεδόν άλλα 1.000 MW, και
αναμένεται να πάρει άδειες παραγωγής η ΔΕΗ Ανανεώσιμες για 1.300 MW στην Κρήτη
και σε άλλα μικρότερα νησιά. Ανάμεσα στις αιτήσεις της ΔΕΗ Ανανεώσιμες,
αιολικοί σταθμοί ισχύος 162 MW είναι στον Άγιο Νικόλαο και 78 MW στη Σητεία.
Αν
σ’ αυτά τα μεγέθη προσθέσουμε τους αιολικούς σταθμούς που ήδη λειτουργούν, τις
άδειες παραγωγής για αιολικούς μόνο σταθμούς που έχουν δοθεί σε μικρότερες
εταιρείες, και αυτές που έχουν δοθεί για υβριδικούς και ηλιοθερμικούς σταθμούς,
το συνολικό νούμερο υπερβαίνει τα 4.000
MW, χωρίς να περιλαμβάνει τους μικρούς φωτοβολταϊκούς σταθμούς που έχουν
πάρει εξαίρεση από άδεια παραγωγής..
Το νούμερο αυτό που
ζαλίζει, αντιστοιχεί στο 1/3 της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος στη χώρα, και παραμένει ανοιχτό να αυξηθεί κι
άλλο αφού αιτήσεις για άδειες παραγωγής συνεχίζουν να υποβάλλονται χάρις στην
πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας.
Σημειωτέον
ότι η μέση ενεργειακή κατανάλωση στην Κρήτη είναι της τάξης των 300-350 ΜW, με ανώτερο σημείο αιχμής το
καλοκαίρι περί τα 750 ΜW,
όπως προκύπτει από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν κατά την εκδήλωση στον
Κρούστα, από υπηρεσιακό παράγοντα της ΔΕΗ.
Όλα
τα παραπάνω, αποδεικνύουν ότι ο κρατικός σχεδιασμός δεν είναι να γίνει η Κρήτη
«πράσινο νησί» αλλά ένα απέραντο
εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, όπως άλλωστε ειπώθηκε και από
πρωθυπουργικά χείλη..
Ίσως πράγματι, όλες οι αιτήσεις δεν
καταφέρουν να πάρουν Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων (ΕΠΟ). Ωστόσο το κράτος έχει
στήσει με τέτοιο τρόπο τη νομοθεσία, καθορίζοντας ότι οι αιολικοί σταθμοί είναι
εγκαταστάσεις «εθνικής ωφέλειας» και επιτρέποντας να γίνονται πρακτικά παντού,
όπως μέσα σε δάση και ευαίσθητες περιοχές, ώστε εν τέλει να είναι εξαιρετικά
δύσκολο να απορριφθούν Μελέτες Περιβαλλοντικών Όρων.
Παράλληλα η ίδια η περιβαλλοντική
νομοθεσία είναι στημένη έτσι ώστε να μην αποκλείει την κατασκευή κανενός έργου,
αλλά να ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις από την κατασκευή των έργων κι αυτό στην
καλύτερη περίπτωση.
Για τους παραπάνω λόγους, κάθε
ενδοιασμός υπηρεσιών βαφτίζεται «γραφειοκρατικό
εμπόδιο» και κάθε τοπική κοινωνία που αντιδρά βαφτίζεται καθυστερημένη και αμαθής.
Η προοπτική μετατροπής του νησιού σε
ενεργειακό κόμβο, με κίνητρα μάλιστα και επιδοτήσεις απειλεί να διαλύσει την παραγωγική βάση του νησιού λόγω της εκτεταμένης
αλλαγής χρήσεων γης.
Στην προοπτική αυτή οι τοπικές
κοινωνίες δεν θα έχουν μερίδιο συμμετοχής. Τέτοιο μερίδιο δεν μπορούν να είναι
τα όποια αντισταθμιστικά οφέλη, γιατί
αυτά δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις υφιστάμενες παραγωγικές δραστηριότητες
που απειλούνται να χαθούν, ούτε και την αναγκαιότητα εξασφάλισης της
επισιτιστικής ασφάλειας στο νησί και στη χώρα μας.
Γι
αυτό οι αντιστάσεις για την εγκατάσταση των ΑΠΕ σηματοδοτούν και πρέπει να
σηματοδοτούν:
- αλλού την υπεράσπιση του τουρισμού για να μη διαλυθούν η ποικιλία των τοπίων και η βιοποικιλότητα του νησιού, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα δηλαδή που πάνω τους στηρίζεται ο ποιοτικός τουρισμός, αλλά και η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων.
- αλλού την υπεράσπιση της γεωργικής γης για να ξεπεραστεί ο παραλογισμός να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα ακόμα και από το Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Γερμανία,
- αλλού την υπεράσπιση της κτηνοτροφίας την ώρα που φτάσαμε το κόστος εισαγωγής κτηνοτροφικών προϊόντων να ξεπερνά το κόστος εισαγωγής πετρελαίου,
Οι
αντιστάσεις αυτές αν αθροιστούν, σηματοδοτούν και πρέπει να σηματοδοτούν την
υπεράσπιση της παραγωγικής βάσης του νησιού και την απαίτηση να μην καταντήσουμε
στο τέλος να γίνουμε ξένοι στον τόπο μας.
Το ΔΣ Οικολογική
Κίνηση Μιραμβέλλου
http://ecomirabello.blogspot.com/
