Εν έτει 2025 η περιοχή της Σητείας καλείται να διαχειριστεί μία πιθανόν μη αναστρέψιμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από τις συνεχείς δυσμενείς εξελίξεις για την ελαιοκαλλιέργεια. Αλλά και από τη διαχρονική απραξία για την λήψη μέτρων από την πολιτεία και βέβαια τη μη υλοποίηση έργων στήριξης του πρωτογενούς τομέα στην περιοχή.
Η Σητεία στηριζόταν εν πολλοίς επί σειρά ετών στην ελαιοπαραγωγή. Τα τελευταία χρόνια ο κεντρικός αυτός πυλώνας επιβίωσης της τοπικής κοινωνίας πλήττεται καίρια με αποτέλεσμα πλέον να έχει συρρικνωθεί και να είναι περισσότερο ίσως από ποτέ ορατός ο κίνδυνος «αφανισμού» του. Κι αν αυτό ακούγεται σαν ένα «σενάριο φαντασίας», δυστυχώς η εμπειρία του παρελθόντος υπενθυμίζει ότι κάποτε η Σητεία στηριζόταν στην αμπελοκαλλιέργεια και δη στο παραγόμενο προϊόν της σταφίδας. Σήμερα όμως, όπως ανέφερε ο Πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Σητείας κ. Γιώργος Τσιφετάκης, οι κάτοικοι όχι μόνο δεν στηρίζονται οικονομικά στην σταφίδα, αλλά για να την γευτούν, αγοράζουν το παραγόμενο προϊόν άλλων περιοχών.
Ζητούμενο λοιπόν είναι η αλλαγή των υπαρχόντων δεδομένων σε ό,τι αφορά την ελαιοκαλλιέργεια, την παραγωγή και την διάθεση του προϊόντος, σε μία συγκυρία όπου δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες λειτουργούν ανασταλτικά τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης και δεν λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ως εκ τούτου η προηγούμενη ελαιοκομική περίοδος για την περιοχή της Σητείας- η τρίτη στην σειρά- δεν ήταν καλή με μειωμένη κατά πολύ παραγωγή ενώ η διάθεση και οι πωλήσεις του προϊόντος ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί.
Αν και δεν υπάρχει απόλυτα ακριβής καταμέτρηση, υπολογίζεται ότι συνολικά η περιοχή του Δήμου Σητείας παρήγαγε περίπου 3,5 χιλιάδες τόνους εκ των οποίων αδιάθετη παραμένει όπως εκτιμάται μία ποσότητα περίπου 150 τόνων. Οι απώλειες στην παραγωγή ήταν της τάξης του 50% έως και 90% ανάλογα την περιοχή, αφού κατά μέσο όρο στο παρελθόν, η συνολική παραγωγή ελαιολάδου στην Σητεία ήταν περίπου 10.000 με 12.000 τόνοι ετησίως.
Τιμές
Οι τιμές πώλησης κυμάνθηκαν από 3,80 έως 5 ευρώ, με μέσο όρο της τάξης των 4-έως 4,20 ευρώ το κιλό. Την τρέχουσα περίοδο οι τιμές κινούνται από 4,60 έως 4,80 το κιλό.
Οι μειωμένες τιμές της περιόδου δεν μπορούν να καλύψουν το μεγάλο κόστος καλλιέργειας και συγκομιδής, πόσο δε το κόστος επιβίωσης μίας αγροτικής οικογένειας, των παραγωγών που στηρίζονται πρωτίστως στην παραγωγή ελαιολάδου, τόνισε ο κ. Τσιφετάκης.
«Η προηγούμενη ελαιοκομική σεζόν η οποία ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί όσον αφορά συνολικά τις πωλήσεις, δεν ήταν καλή ούτε σε ότι αφορά την παραγωγή ούτε τις τιμές του προϊόντος. Μειωμένη παραγωγή με μεγάλη απώλεια εισοδήματος που έχει επιφέρει απόγνωση στους παραγωγούς. Δυστυχώς βλέπουμε ολοένα και περισσότερα ελαιόφυτα εγκαταλελειμμένα».
Κάθε χρόνο και χειρότερα
«Μπορεί να μην γινόμαστε αρεστοί με τα λεγόμενα μας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να χαϊδεύουμε αυτιά και να τρέφουμε ελπίδες στην κοινωνία οι οποίες δεν εκπληρώνονται. Η κλιματική αλλαγή έχει αφήσει ήδη μεγάλο αποτύπωμα που θα εξακολουθήσει να υπάρχει για αρκετά χρόνια. Αυτό το ζούμε και στον πρωτογενή τομέα. Καύσωνες, υψηλές θερμοκρασίες που έχουν καταπονήσει τα δέντρα. Η λειψυδρία μείζον ζήτημα.
Τα διαθέσιμα προς άρδευση νερά λίγα, χρησιμοποιούνται με το σταγονόμετρο και μεγάλη προσοχή και δεν ξέρω αν θα βγάλουμε την χρονιά μέχρι τη στιγμή της ελαιοσυγκομιδής. Ήδη αρκετά είναι τα δέντρα που έχουν υποστεί τεράστια ζημιά λόγω και της λειψυδρίας και δυστυχώς χειρότερη αναμένεται να είναι η νέα ελαιοκομική σεζόν. Οι απώλειες στην παραγωγή εκτιμούνται αυτή τη στιγμή ότι θα είναι πάνω από 70% με 80%. Για τέταρτη συνεχόμενη σεζόν θα έχουμε μειωμένη παραγωγή, ίσως μικρότερη κι από την περυσινή. Μακάρι να έχουμε πρόωρες βροχοπτώσεις και κάπως να βελτιωθεί η κατάσταση», συνέχισε ο κ. Τσιφετάκης
ΕΛΓΑ και άλλα
Και παρότι οι καιρικές συνθήκες, οι ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων χρόνων έχουν καταπονήσει πολύ τα ελαιόδεντρα και βέβαια την απόδοση τους, δεν έχει υπάρξει καμία στήριξη των παραγωγών της περιοχής από την πολιτεία, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί.
«Ζητούμε χρόνια τώρα την αναδιαμόρφωση του ΕΛΓΑ και την συμπερίληψη αποζημιώσεων, έχουμε λάβει κατ’ επανάληψη υποσχέσεις από τους κατά καιρούς υπουργούς αλλά ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα ουσιαστικό. Ακόμα το σύστημα που υπάρχει δεν αποζημιώνει τέτοιες περιπτώσεις. Η περιοχή μας δεν έχει λάβει.
Και όχι μόνο αυτό. Η περιοχή μας είναι από τις πλέον αδικημένες γιατί δεν έχει γίνει ούτε ένα έργο αποταμίευσης νερού. Τραβούμε νερό από μεγάλα βάθη κάτι που είναι πολύ κοστοβόρο και εκεί όπου τα βάθη δεν είναι μεγάλα, έχουν εξαντληθεί τα αποθέματα. Φωνάζουμε χρόνια τώρα και ζητούμε την υλοποίηση έργων όπως του φράγματος των Λιθινών, των Χοχλακιών, της λιμνοδεξαμενής της Σητείας, της Ζάκρου… Εάν είχαν γίνει τα απαιτούμενα έργα, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Υπενθυμίζω ότι το νερό που έφτασε στη θάλασσα κατά την μεγάλη πλημμύρα του ‘22, στην περιοχή του Μαρουλά, όπως έχουν αναφέρει ειδικοί, αν είχε αποταμιευτεί θα αρκούσε για να καλύψει ανάγκες για μία εξαετία χωρίς να χρειαστεί άντληση από γεωτρήσεις! Αυτό όμως χάθηκε.
Εγγειοβελτιωτικά αναγκαία έργα δεν έχουν γίνει λοιπόν στην περιοχή της Σητείας, σε μία από τις πλέον ξηροθερμικές περιοχές της χώρας. Οι παραγωγοί της περιοχής δεν στηρίζονται ούτε μέσω αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ. Η παραγωγή ελαιολάδου είναι μειωμένη πολύ τα τελευταία χρόνια ενώ το κόστος καλλιέργειας και συγκομιδής αυξημένο. Οι τιμές του προϊόντος ανεβαίνουν για λίγο δημιουργώντας προσδοκίες στον παραγωγό αλλά συνήθως κυμαίνονται σε χαμηλά επίπεδα», σημειώνει.
Εγκατάλειψη
«Το μεγάλο λοιπόν πρόβλημα για τον τόπο μας είναι ότι πλέον ο κόσμος εγκαταλείπει τα ελαιόφυτα με μεγάλη ταχύτητα. Δηλαδή βάλλεται η ελαιοπαραγωγή. Οι αγροτικοί πληθυσμοί στον τόπο μας είναι γερασμένοι, ενώ οι νέοι που ξεκίνησαν να ασχολούνται με την ελιά κι επένδυσαν, βλέπουν ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν, οπότε αρχίζουν και εγκαταλείπουν την προσπάθεια για να κάνουν κάτι άλλο και να μπορούν να ζήσουν. Δεν μπορούν να περιμένουν δύο και τρία χρόνια για να έχουν ένα εισόδημα, γιατί οι ανάγκες της καθημερινότητας είναι τεράστιες. Άρα αποδυναμώνεται ο πρωτογενής τομέας, βάλλεται η ελαιοκαλλιέργεια και η παραγωγή και το πρόβλημα για τον τόπο μας είναι τεράστιο πλέον. Κι ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε το 50% του αγροτικού εισοδήματος ήταν η σταφίδα και το άλλο 50% ήταν το λάδι. Τώρα ούτε ένα κιλό σταφίδα δεν βρίσκουμε στο δήμο μας να αγοράσουμε…. Όπως πάνε τα πράγματα θα’ χουμε την ίδια εξέλιξη και με το λάδι. Μακάρι αυτό να μην συμβεί αλλά η κατάσταση πλέον είναι πολύ δύσκολη», τόνισε ο κ. Τσιφετάκης.
ΜΑΡΙΖΑ ΨΑΡΑΚΗ
Πηγή : Ανατολή
