Το έκανε και πάλι αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει η Σχολή Τερανόβα και το Θεατρικό Εργαστήρι-Τμήμα Ενηλίκων του Νίκου Βασιλάκη:
Θέατρο καθαρό και αφτιασίδωτο, με λεπτομέρεια στη σιωπή και το “νεκρό χρόνο” των σκηνών -αλλά κυρίως, ο σκηνοθέτης (και πρώτη φορά και επί σκηνής, ως ηθοποιός ) Νίκος Βασιλάκης πήρε το κωμικό έργο της Λίλιαν Δημητρακοπούλου και το “εκτόξευσε” στην περιοχή της ιλαροτραγωδίας.
Δύσκολη και επικίνδυνη περιοχή, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε μια μεγάλη μπαλαφάρα κάτι που αποφεύχθηκε χάρη στο στέρεο υλικό των ανθρώπων που ανέλαβαν να είναι μέλη ενός “φευγάτου” θιάσου (στο έργο) που ερμηνεύουν “Ρωμαίο και Ιουλιέτα”σε πλήρη σύγχυση και προσανατολισμό, κάτι που το πετυχαίνουν με την τεράστια απουσία ταλέντου και την πλήρη αποδιοργάνωση.
Μοντέγοι και Καπουλέτοι, Ιουλιέτα και Ρωμαίος ζουν ένα δράμα πάνω στην σκηνή, όπου κανένας ρόλος δεν είναι δεδομένος και καμία σκηνή δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι . Η Ιουλιέτα, ας πούμε, δεν έχει μπαλκόνι. Για να ζήσει τον έρωτα της και το δράμα της. Οπότε, ανεβαίνει σε μια..σκάλα. Αλλά να ταν μόνο αυτό..
Όλα και όλοι μπερδεύονται,εξαφανίζονται ξαφνικά και εμφανίζονται όταν δεν πρέπει, τα φώτα αναβοσβήνουν κατά το δοκούν, διαλύοντας τον Σέξπιρ και προσφέροντας το γέλιο στο θεατή.
Η αίθουσα του Πολυκεντρου, είναι αδιάψευστος μάρτυρας για αυτό , αφού γέμισε από κοινό και χειροκροτήματα και τις τέσσερις μέρες των εκδηλώσεων της Σχολής. Μια ακόμα καλή στιγμή για τα δέκα χρόνια παρουσίας της Σχολής στα οποία αναφέρθηκε προλογικά,με πολλές ευχαριστίες στον κόσμο και όλους όσους βοήθησαν , η Φωτεινή Τερανόβα.
Μόνο χειροκρότημα και μπράβο στους ηθοποιούς, άλλους του γνωρίζουμε από προηγούμενες παραστάσεις, άλλους τους μάθαμε τώρα. Και αυτό είναι σημαντικό. Δείχνει πως υπάρχει συνέχεια.
Εξαιρετικοί οι (αλφαβητικά ) Μαρία Αικατερινίδη, Νίκος Βασιλάκης, Γιώργος Βασιλειάδης ,Εύη Γκαβανιζη, Κίρκη Καζαμία,Δωρα Κατσαρού,Μαρία Κουκουβάκη, Μαίρη Κορδία, Ιωάννα Μανταλιωτάκη,Άννα Μπαλτασαβιιά, Ντορέτα Τσιριγωτάκη, Βίκυ Χατζόπουλου.
Πληθωρικός και ασταμάτητος στην πρώτη του εμφάνιση στην σκηνή, ο “Ρωμαίος” – Νίκος Βασιλάκης, ξετύλιξε μια δυναμική,που δεν γνωρίζαμε πως διαθέτει.
Προσωπικά , επέτρεψα στον εαυτό μου, μέσα σε όλον τον σεξπιρικό ορυμαγδό
να συγκινηθώ με το φινάλε της παράστασης με την ολιγόλεπτη, καθοριστική
εμφάνιση της Μαίρης Κορδία. Είναι η στιγμή, εκεί στο τέλος,που
αντιλαμβάνεσαι όλο τον κόπο κι όλη τη χαρά. Ο κόπος,εκείνων. Η χαρά,
δική μας.
“Ένα γέλιο θα τους θάψει”
Σπουδαίος δραματουργός,σπουδαίος ποιητής ο Σέξπιρ, αλλά έχει ένα ελάττωμα : Είναι νεκρός. Έτσι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να παρέμβει για να σώσει το κύρος του, όταν “δολοφονούνται” έργα του σε παραστάσεις “πρωτοποριακές” η κλασσικές -και έχουν γίνει πάμπολλες τέτοιες δολοφονικές προσπάθειες , πολύ επιτυχημένες , τα πολλά τελευταία χρόνια.
Ίσως αυτό ν είναι ένα στοιχείο που ερέθισε τη συγγραφέα του έργου “Ποιος σκότωσε τον Ουίλιαμ”, την Λίλιαν Δημητρακοπούλου που είχε πει σε συνέντευξή της πως “πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα πιο σοβαρά μηνύματα “περνάνε” καλύτερα στο κοινό μέσα από το γέλιο. Το σύνθημα του Ιταλικού Μάη του 68 “ένα γέλιο θα τους θάψει” με εκφράζει απόλυτα”.
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πηγή : Style 100Fm
