Πέντε ολόκληρα χρόνια εμπαιγμού. Πέντε χρόνια απαξίωσης.
Πέντε χρόνια σιωπής, αδιαφορίας και πολιτικών υποσχέσεων χωρίς
αντίκρισμα.
Και τώρα, ανερυθρίαστα, το γραφείο του κυρίου Πλακιωτάκη
βγάζει δελτίο Τύπου για «παρεμβάσεις» που… πρόκειται να γίνουν στο
αεροδρόμιο Σητείας.
Στο ίδιο αεροδρόμιο που φυτοζωεί, εγκαταλελειμμένο, εν μέσω τουριστικής περιόδου, εδώ και μισή δεκαετία.
Όσα εξαγγέλλονται σήμερα, έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί από το 2020. Αυτό δεν είναι πρόοδος. Είναι ομολογία αποτυχίας.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή: το χρονοδιάγραμμα, όπως
συμπεραίνουμε από το δελτίο τύπου, αποδεικνύει ότι ούτε φέτος θα λυθούν
τα προβλήματα.
Οι διαγωνισμοί: Οι προσφορές θα ανοιχτούν στο τέλος Ιουλίου! Άρα οι παρεμβάσεις… στο τέλος του έτους – και αν.
Κάποιες άλλες δράσεις βρίσκονται ακόμη στη φάση των μελετών. Δηλαδή; Το 2026 ίσως, αν όλα πάνε καλά θα έχουμε την υλοποίηση.
Το δελτίο Τύπου του κυρίου Πλακιωτάκη, αντί να
καθησυχάσει, νομιμοποιεί και επικυρώνει την πενταετή αδράνεια της
Κυβέρνησης στο θέμα του αεροδρομίου. Δεν είναι προσπάθεια επίλυσης.
Είναι προσπάθεια συγκάλυψης.
Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο πως αυτή η «κινητικότητα»
ξεκίνησε μόνο όταν άρχισε να συζητείται σοβαρά η παραχώρηση του
αεροδρομίου Σητείας σε ιδιώτη.
Προφανώς, ο ιδιώτης δεν πρέπει να παραλάβει ένα
ρημαγμένο αεροδρόμιο – πρέπει όλα να φαίνονται “τακτοποιημένα”. Είναι
ξεκάθαρο: αυτή είναι η πρόθεση της κυβέρνησης και για τα υπόλοιπα 22
αεροδρόμια που ετοιμάζονται για παραχώρηση.
Το χειρότερο όμως ποιό είναι;
Η έλλειψη ενότητας. Πήγαν στην Αθήνα δύο διαφορετικές ομάδες.
Η μία με τον κύριο Πλακιωτάκη και τον Σύλλογο
Ξενοδοχείων Σητείας, και η άλλη με τον κύριο Δήμαρχο και τον Διευθύνοντα
Σύμβουλο του ΟΑΣ, κ. Βασιλάκη. Επισκέφτηκαν ΕΟΤ και ΥΠΑ… σε
διαφορετικές ημερομηνίες.
Αλήθεια, γιατί; Γιατί δεν εμφανίστηκε μία κοινή, δυνατή
φωνή; Γιατί τόση διάσπαση, τόση ασυνεννοησία, τόση μικροπολιτική; Μας
εξήγησε ο κύριος Πλακιωτάκης τι έκανε στην Αθήνα.
Ο κύριος Δήμαρχος όμως; Σιγή. Δεν θεώρησε σκόπιμο να ενημερώσει την κοινωνία με ένα δελτίο Τύπου;
Μήπως το αποτέλεσμα των συναντήσεών του ήταν απογοητευτικό; Και αν ναι, δεν έχουμε το δικαίωμα να το ξέρουμε;
Η δημοκρατία απαιτεί διαφάνεια και λογοδοσία – όχι μουλωχτές συναντήσεις και μισόλογα.
Υ.Γ. Ερώτημα:
Μήπως, μετά το φιάσκο με τον ΒΟΑΚ, όλη αυτή η
«κινητικότητα» δεν είναι τίποτε άλλο από μια επικοινωνιακή ομπρέλα
αποπροσανατολισμού; Μήπως προσπαθούν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια;
Γιατί η κοροϊδία, όταν επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση και
γίνεται πολιτική επιλογή.
Πηγή : Style 100Fm
