Το GEN4OLIVE είναι μία ευρεία, διεπιστημονική Κοινοπραξία 16 συνεργατών από 7 διαφορετικές χώρες, που έχει στόχο την ενίσχυση της διατήρησης, αξιολόγησης και χρήσης των Γενετικών Πόρων για την βελτίωση της αναπαραγωγής της ελιάς και την παράδοση νέων ποικιλιών.
Από την πλευρά της χώρας μας συμμετείχαν η Ένωση Φυτωριούχων Ελλάδος και το Ινστιτούτο Ελιάς Υποτροπικών Φυτών και Αμπέλου.
Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση αναφέρθηκαν στις τελευταίες καινοτομίες στην αναπαραγωγή της ελιάς και ανέλυσαν μεθόδους βιώσιμης ελαιοκαλλιέργειας.
Σύμφωνα με όσα συζητήθηκαν, μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαϊκές ελαιοπαραγωγικές χώρες είναι η έλλειψη εργατών γης, η οποία οδηγεί σε αύξηση του κόστους καλλιέργειας.
Στην Ισπανία όλο και περισσότεροι μεγάλοι ελαιοπαραγωγοί στρέφονται στην γραμμική φύτευση και την μηχανική καλλιέργεια των ελαιώνων για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της έλλειψης εργατικών χεριών. Από την άλλη οι μικροί παραγωγοί που δεν μπορούν να κάνουν αυτές τις επενδύσεις αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια λόγω της αύξησης του κόστους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας της ισπανικής Ένωσης Δήμων Ελιάς (AEMO), κάθε τρία χρόνια στην Ισπανία ποσοστό 8% των μικρών ελαιοπαραγωγών αναγκάζεται να εγκαταλείψει την καλλιέργεια. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τις επόμενες δεκαετίες να μείνουν στην καλλιέργεια μόνο οι μεγάλοι παραγωγοί, που θα μπορούν να κάνουν επενδύσεις στις νέες φυτεύσεις χαμηλού κόστους και στην μηχανική καλλιέργεια. Αυτό όμως θα οδηγήσει σε μείωση της παραγωγής και απειλεί την επισιτιστική ασφάλεια στην χώρα.
Το ίδιο πρόβλημα της αποχώρησης των μικρών παραγωγών αναμένεται να αντιμετωπίσει και η χώρα μας τα επόμενα χρόνια (πιθανόν να είναι μεγαλύτερο σε σχέση με την Ισπανία), αναφέρει στον ΑγροΤύπο ο κ. Σωτήρης Σαλής, πρόεδρος της Ένωσης Φυτωριούχων Ελλάδος.
Από την πλευρά της η Κομισιόν αντί να πάρει μέτρα με στόχο την μείωση του κόστους καλλιέργειας, προχωρά σε εμπορικές συμφωνίες (π.χ. με τις χώρες της Mercosur) χρησιμοποιώντας σαν «δικαιολογία» την επισιτιστική ασφάλεια της ΕΕ, ενώ με τις δικές της πολιτικές δημιουργεί το πρόβλημα. Οι εισαγωγές τροφίμων από τις τρίτες χώρες θα καλύπτουν την ζήτηση στις αγορές της ΕΕ. Βέβαια αυτό δεν τολμούν να το πουν ξεκάθαρα στις Βρυξέλλες.
