Απαξιώνεται η ελαιοκαλλιέργεια με το εθνικό σχέδιο για την νέα ΚΑΠ

 

 Αναπάντητα τα Yπομνήματα του ΣΕΔΗΚ

Γράφει ο Νίκος Μιχελάκης*

 

 Το Εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την νέα ΚΑΠ  για την περίοδο 2023-2027, υποβλήθηκε από το ΥπΑΑΤ έγκαιρα , στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Πέμπτη 30-12-2021, για επίσημη διαπραγμάτευση και έγκριση.

Ωστόσο, το μακροσκελές κείμενο του σχεδίου με τις 1.105 σελίδες του,    παρά τις αρχικές διακηρύξεις περί απλοποίησης της νέας ΚΑΠ, είναι αρκετά περίπλοκο και δυσνόητο όχι μονό για την πλειονότητα των παραγωγών αλλά και των ενδιαφερόμενων παραγόντων του αγροτικού χώρου.

   Τα πολυπληθή αλλά πενιχρά μέτρα που προβλέπει σε πολλές περατώσεις αντιφάσκουν και μεταξύ τους αλλά με τους στόχους που καλούνται να επιτύχουν.

   Έτσι η επιτυχία του, εξαρχής, φαίνεται αρκετά επισφαλής.

  

   Η ελαιοκαλλιέργεια, παρά το ότι αποτελεί τον πλέον σημαντικό αγροτικό κλάδο από πλευράς οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής σημασίας για την χωρά μας, όχι μονό δεν αποκαθιστάται από τις επιπτώσεις που έχει υποστεί από την προηγούμενη ΚΑΠ, αλλά αντίθετα υποβαθμίζεται δραματικά.

 

Οι επιπτώσεις της απερχόμενης ΚΑΠ

     Με την απερχόμενη ΚΑΠ, η ελαιοκομία δυστυχώς υποβαθμίστηκε και δέχτηκε σοβαρά πλήγματα, κυριότερα από τα οποία είναι:.

1.Oι ελαιώνες, ενώ δεν αποτελούν μια απλή εδαφική έκταση, αλλά μια μόνιμη επένδυση, η οποία απαιτεί μόχθους γενεών για να υπάρξει, εντάχθηκαν αδικαιολόγητα στην περιφέρεια «Δενδρώδεις καλλιέργειες» και ενισχύονται με βάση την έκταση του εδάφους που καταλαμβάνουν και όχι με την πραγματική δική τους αξία, η οποία είναι πολλαπλάσια της αξίας του εδάφους.

Οι άδικες και άστοχες προβλέψεις της ερχομένης ΚΑΠ

   Με το προτεινόμενο εθνικό στρατηγικό σχέδιο η υποβάθμιση της ελαιοκαλλιέργειας συνεχίζεται. Παρά τα δυο υπομνήματα που υπέβαλε ο ΣΕΔΗΚ και τις διαμαρτυρίες διάφορων φορέων εξακολουθεί να αγνοείται προκλητικά!

1. Οι ενισχύσεις που προβλέπονται για τους ελαιοπαραγωγούς είναι αντιστρόφως ανάλογες με τον συνολικό αριθμό τους. Αυτό φαίνεται καθαρά από στοιχεία του ΟΣΔΕ (Πιν.1) σύμφωνα με τα οποία οι ελαιοκομικές εκμεταλλεύσεις ενώ αποτελούν το 40% περίπου του συνόλου των γεωργικών εκμεταλλεύσεων της χώρας απολαμβάνουν μόνο το 20% περίπου του συνόλου των ενισχύσεων.

2. Η ελαιοκαλλιέργεια αντί να αποτελέσει μια χωριστή αγρονομική περιφέρεια εντάχθηκε στην αγρονομική περιφέρεια «Μόνιμες καλλιέργειες», όπως επονομάστηκε ,περιέργως,   η περιφέρεια «Δενδρώδεις»! Έτσι, η προβλεπόμενη για τους ελαιώνες ενίσχυση είναι μόλις 29€/στρ! (Πιν.2).

3. Ο αποκλεισμός από ενισχύσεις των εκμεταλλεύσεων που λαμβάνουν ενισχύσεις χαμηλότερες των 250 ευρώ, θα συνεχιστεί για όλη την χώρα με εξαίρεση τα νησιά. Όμως Κρήτη και Εύβοια δεν εξαιρούνται. Έτσι,   χιλιάδες μικροί ελαιοπαραγωγοί όλης της χωράς θα τεθούν έκτος ενισχύσεων. Ο αποκλεισμός αυτός οπωσδήποτε είναι και άδικος και άστοχος. Άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία, πληροφορούμαστε ότι για γεωργούς κάτω των 10 στρεμμάτων προτείνουν ενιαία ενίσχυση 500 ευρώ/έτος. Στην Ελλάδα οι γεωργοί αυτοί καταργούνται!

4. Η λεγόμενη αναδιανεμητική ενίσχυση στόχος της οποίας είναι η εξομάλυνση των ανισοτήτων και εκτιμάται σε μόλις 11€/στρ, αποκλείεται από τους παραγωγούς με εκτάσεις μικρότερες των 10 στρεμμάτων (Πιν.3) . Έτσι, με δεδομένο ότι ο μέσος ελαιοκομικός κλήρος στην Κρήτη, σύμφωνα με το ελαιοκομικό Μητρώο, είναι 11 στρ., στην πράξη αποκλείονται και από την αναδιανεμητική πάνω από το 70% των ελαιοπαραγωγών!

5. Ενώ για αποτροπή της «Κλιματικής αλλαγής» το εθνικό σχέδιο επιβάλλει την ύπαρξη έστω λωρίδων γης με φυσική βλάστηση,   παραβλέπει σκανδαλωδώς την περιβαλλοντική συμβολή των παραδοσιακών ελαιώνων, που λειτουργούν ως ένα φυσικό δάσος και με το αειθαλές φύλλωμά τους αποτελούν ένα μόνιμο και ανέξοδο απορροφητήρα CO² που λειτουργεί σε ετήσια βάση.

6. Η πρόταση του ΣΕΔΗΚ οι παραδοσιακοί, δύσβατοι ελαιώνες της Κρήτης που έχουν αυξημένο κόστος παραγωγής να τύχουν κάποιας ιδιαίτερης υποστήριξης αγνοήθηκε πλήρως, παρά το ότι οι αντίστοιχοι παραδοσιακοί ελαιώνες άλλων περιοχών της χώρας (Άμφισσα), σύμφωνα με το στρατηγικό σχέδιο καλώς εξακολουθούν να ενισχύονται.

 

 

*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του nmixel@otenet.gr