Μια παράσταση με «χαρακτήρα χειροποίητο» είναι το «Στο μυαλό
είναι ο στόχος,ε;», μας λέει ο σκηνοθέτης της και ένας εκ των
συγγραφέων της, Νάσος Ζαγκότης,σε μια συζήτηση για την «συνάντηση» επί
σκηνής της Κατερίνας Γώγου,του Νικόλα Άσιμου, του Παύλου Σιδηρόπουλου,
με το σήμερα και με τον δολοφονημένο από την «Χρυσή Αυγή», Παύλο Φύσσα.Λίγες μέρες πριν από την παράσταση του Συλλόγου Φίλων Μουσικής στο Άλσος Χλουβερλάκη (29,30,31/07) μιλήσαμε για αυτό το πρωτότυπο θέαμα.
Δύσκολη προσπάθεια, να φέρεις στην ίδια σκηνή,τα ποιήματα της Γώγου που φωνάζουν για την μοναξιά αλλά καταφέρνουν να ψιθυρίζουν ελπίδα, το εντελώς αντισυμβατικό μουσικό σύμπαν του Άσιμου και την ροκ παρουσία του Σιδηρόπουλου,τρεις άνθρωποι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είπαν , τέρμα, κι έφυγαν από την ζωή. Μαζί, στην σκηνή, ο σύγχρονος μας Παύλος Φύσσας, καλλιτέχνης επίσης και αγωνιστής, που τη ζωή του, την αφαίρεσε η «Χρυσή Αυγή».
Πως έγινε αυτή η σύνθεση;
«Ομολογώ πως στη αρχή δεν μπορούσα να το κατανοήσω και εγώ»,λέει ο Ν. Ζαγκότης. «Δεν ήταν δική μου ιδέα , ήταν ιδέα του Μπάμπη Σαρίδη και τη Βίκυς Χατζοπούλου».
Όμως, τελικά, υπάρχει κάποια σύνδεση στην αντισυστημική δράση των τεσσάρων , μας λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης, υπάρχει σύνδεση και στον τρόπο που αντιμετώπισαν την τέχνη τους, την αφοσίωση τους σε αυτήν.
Ο Νάσος Ζαγκότης βρίσκει πως η μεγάλη επιρροή που είχε κυρίως η ποίηση της Κατερίνας Γώγου, στα ρεύματα του ελληνικού χιπ χοπ και της ραπ, είναι μια γραμμή, που φτάνει μέχρι τον Παύλο Φύσσα, που αυτό το είδος μουσικής υπηρέτησε.
Τονίζει όμως πως ο Παύλος Φύσσας, που απέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα μετά τον θάνατο του, δεν ήταν ένας σημαντικός καλλιτέχνης. Ηταν ένας σημαντικός άνθρωπος, με έντονη αντιφασιστική και αντιναζιστική δράση. Η ελληνική ραπ σκηνή απέκτησε μεγαλύτερη αξία στην συνείδηση μας ,μετά την δολοφονία Φύσσα, εκτιμά. Ολη η ζωή του «ήταν ένα έργο τέχνης».
Το «αντί» της παράστασης (αντιφασιστική, αντιναζιστική )και το αντιεξουσιαστικό πνεύμα συνοδεύεται από το «συν». Συλλογικότητα, σύνθεση, συνδιάλεξη.
Μας εξηγεί ο κ.Ζαγκότης:
«Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που έχουμε κοινή αγωνία για τον τόπο, για το πως εξελίσσεται η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά δεν είμαστε όλοι στο ίδιο ιδεολογικό φάσμα.
Προσπάθησα να συγκεράσω όλες τις διαφορετικές απόψεις,να τις αφήσω να ακουστούν μέσα στο έργο και να έχει ο καθένας από μας, τη δική του φωνή.
Υπάρχει η αντιεξουσιαστική φωνη,υπάρχει και η φωνή για συμμετοχή σε συλλογικούς αγώνες ακόμα και μέσα από παραδοσιακά σχήματα».
Η φροντίδα και ανησυχία του σκηνοθέτη, ήταν να μην γίνει όλα αυτό σκοτεινό και μαύρο. Όπως λέει, «υπήρχε μέσα στην τέχνη τους κάτι που πάλλονταν με τέτοια ένταση, που μεταφέρθηκε σε μας και δεν σταθήκαμε στον μοιραίο θάνατο ή τις αποτυχίες τους, αλλά σταθήκαμε περισσότερο στην ζωογόνο δύναμη τη δημιουργίας.
Κατέληξε, μαζί με όλα τα πολύ ωραία τραγούδια, να είναι μια κεφάτη παράσταση , βγαίνει κέφι και όχι μαυρίλα».
Είναι η δύναμη της τέχνης , που ακόμα κι αν δεν σε βγάζει από το αδιέξοδο, καταφέρνει με κάποιο τρόπο,να σηματοδοτεί την ύπαρξη.
Μια αναφορά της Ελπίδας Τσουράκη, που υπογράφει κάποια από τα κείμενα, στην αυτοαναφορικότητά της Κατερίνας Γώγου και στην μεταμοντέρνα ποίηση της,οδήγησε στην υιοθέτηση της «πιραντελλικής φόρμας»-παράσταση μέσα σε παράσταση.
Εχει χαρακτήρα χειροποίητο, μας λέει ο Ν. Ζαγκότης , μεταφέραμε τις συζητήσεις μας,τις πλάκες μας , τις ποιητικές και δημιουργικές στιγμές μας στην σκηνή, την προετοιμασία μιας παράστασης.
Το «Στο μυαλό είναι ο στόχος, ε;» έρχεται ως συνέχεια της περσινής παραγωγής αφιέρωμα στον Λόρκα, με την πρόθεση να γίνονται αφιερώματα σε σημαντικούς καλλιτέχνες, σε παραστάσεις και παρουσιάσεις, μέσα στον χειμώνα. Μια πρόταση Σαρίδη-Χατζοπούλου, που για φέτος, δεν έγινε δυνατόν να πραγματοποιηθεί λόγω της υγειονομικής κρίσης.
Αλλά, ούτε για τον επόμενο χειμώνα,που εκτιμά πως θα είναι δύσκολος πάλι λόγω κορονοιού, ο Νάσος Ζαγκότης.
Εχει πάντως, εδώ και καιρό, ασχοληθεί με τον Διονύση Σολομό και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του, μια δημιουργία πού τον ενδιαφέρει, χωρις να μπορεί, ακόμα, να μας πει αν θα γίνει παράσταση, την επετειακή για το 1821, επόμενη χρονιά.
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πηγή : Style 100Fm
