Απογοητευτικές είναι οι πρόσφατες εκτιμήσεις για την φετινή
ελαιοπαραγωγή στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Παρά το ότι επίσημα στοιχεία δυστυχώς δεν υπάρχουν- και αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει επί τέλους να το αντιμετωπίσει κάποτε το ΥπΑΑΤ- από πληροφορίες που συλλέγουν κυρίως Ιταλοί εμπειρογνώμονες, η παραγωγή στην Ελλάδα δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 160 χ.τ. αντί για 200 χ.τ., όπως αρχικά εκτιμήθηκε.
Παράλληλα και η παραγωγή στην Κρήτη, σύμφωνα με τα στοιχεία των ΔΑΟΚ Κρήτης θα κυμανθεί γύρω στους 65.000 τόνους μόνο, αντί για 72.000, όπως αρχικά εκτιμήθηκε.
Ωστόσο και η ποιότητα, δυστυχώς, του ελαιολάδου είναι γενικά φέτος πολύ υποβαθμισμένη, τόσο σε επίπεδο χώρας όσο και στην Κρήτη.
Λάδια οξύτητας 0,3 βαθμών φαίνεται να είναι σπάνια, ενώ η πλειοψηφία των λαδιών φαίνεται να κυμαίνεται στους 0,5-0,7 βαθμούς.
Έτσι, η οικονομική ζημία από την υποβάθμιση της ποιότητας, όπως εκτιμήθηκε σε προηγούμενα Ελαιονέα, ανέρχεται σε περίπου 10 εκατομ. € για την Κρήτη, ενώ σε επίπεδο χώρας μπορεί να φθάνει κοντά στα 30 εκατομ. €.
Ωστόσο η άσχημη φετινή χρονιά για την ελαιοπαραγωγή της Κρήτης, δεν αποτελεί, ένα τυχαίο γεγονός. Δυστυχώς έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλες κακές χρονιές, που άρχισαν από το 2005, οδηγώντας την παραγωγή του νησιού σε μια δραματική καθοδική πορεία.
Σύμφωνα με την στατιστική επεξεργασία που έγινε από τον ΣΕΔΗΚ στα στοιχεία της παραγωγής από το 1975 και μετά, διαπιστώνεται ότι κατά την 30/ετία 1975-2005 υπήρχε μια ανοδική πορεία με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης +3.5 χιλ τον./έτος, ενώ κατά την υπόλοιπη περίοδο μέχρι το 2018 υπάρχει μια ραγδαία καθοδική πορεία με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης -5,4 χιλ. τόνους ανά έτος.
Οπωσδήποτε στην αξιολόγηση των στοιχείων αυτών ασφαλώς θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η πλασματική αύξηση στα στοιχεία της παραγωγής λόγω των επιδοτήσεων ανά κιλό μέχρι το 2005/6, η οποία στην συνεχεία σιγά-σιγά εξαλείφτηκε με τις αλλαγές των αναθεωρήσεων της ΚΑΠ.
Όμως, είναι εμφανείς οι δραματικές πτώσεις της παραγωγής από το 2005 και μετά, με την ιστορική πτώση στους 25 χ.τ. το 2013/4 και την δεύτερη μεγάλη πτώση στους 52 χ.τ. το 2016/17 λόγω των ζημιών στην άνθηση- καρπόδεση εξ αιτίας ακραίων υψηλών θερμοκρασιών, τις οποίες ο ΕΛΓΑ λόγω κανονισμού αδυνατεί να αποζημιώσει.
Πέραν όμως από τις απώλειες της παραγωγής λόγω καιρικών συνθηκών είναι φανερή και η μείωση που προέκυψε τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας της μερικής ή πλήρους εγκατάλειψης της ελαιοκαλλιέργειας από αρκετούς παραγωγούς, λόγω της πτώσης των τιμών, της αύξησης του κόστους παραγωγής, αλλά και της γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού.
Επομένως είναι σαφές ότι η αναστροφή της πορείας αυτής απαιτεί λήψη αποτελεσματικών μέτρων, μεταξύ των οποίων βασικό πρέπει να είναι η κάλυψη από τον ΕΛΓΑ και των ζημιών από υψηλές θερμοκρασίες, η σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και η εξυγίανση του εμπορίου.
ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
* Ο Νίκος Μιχελάκης, που είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Διευθυντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστημονικός Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ, διευκρινίζει ότι τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά από άδεια του ίδιου. (nmixel@otenet.gr)
Πηγή : Ανατολή
