Με το προσωνύμιο «Μανούκος» καθιερώθηκε, ο Εμμανουήλ Ιωάννου Μαρουκλής. Της δικολογιάς μου Κλάδος ο Μανούκος. Από της Μυρσίνης, των Θαλασσινών το γένος. Η προγιαγιά του, η Μαρουκλήνα και ο προπάππος μου, Νικόλαος Θαλασσινός, κυοφορήθηκαν επί εννεάμηνον εν τη αυτή γαστέρα.
Στο γιορτάσι, του αγίου Παντελεήμονα, μίσεψε ο Μανούκος. Ο ιαματικός άγιος, έδρασε ως ρομφαιοφόρος Ταξιάρχης του Ουρανού. Ίαμα κι ο θάνατος του αβάσταχτου πόνου.
Κάθε φορά που τον συναντούσα στο δρόμο και τον ρωτούσα, τι κάνεις Μάνο, μου απαντούσε «όλο καλά λέω» ώσπου, κάποια κακιά ώρα, το αισιόδοξο αυτό χαίρε, μετατράπηκε στα τραγικά αδιέξοδα του.
Γιος του καλλιτέχνη ξυλουργού Γιάννη Μαρουκλή, κληρονόμησε την καλλιτεχνική φλέβα του πατέρα του. Εκτός απ’ αυτή την πατρώα κληρονομιά, ο Μανούκος, είχε κι ένα έμφυτο καλλιτεχνικό ταλέντο, αυτό της επί σκηνής δράσης και δημιουργίας. Υπήρξε επί πολλά χρόνια, ο στυλοβάτης των δρώμενων του Μανώλη Μιαουδάκη. Απαράμιλλες οι μιμήσεις του στους Κασιώτικους διάλογους. Ο θεατρόφιλος κόσμος της πόλης μας, τον αγάπησε και πάντα τον χειροκροτούσε με θέρμη. Στο χώρο του τοπικού ερασιτεχνικού θεάτρου, αφήνει αξιόλογο έργο αλλά και δυσαναπλήρωτο κενό.
Στο περιβόλι τ’ Ουρανού, ο Μάνος, έχει κερδίσει ήδη μια θέση, εκεί που, μόνο οι καταξιωμένοι εργάτες του πνεύματος, αναπαύονται. Αθάνατος…
ΚΩΣΤΗΣ Ν. ΖΕΡΒΑΚΗΣ
Πηγή : SitiaFm 95.5
