Με
πολύχρονη παρουσία και εμπειρία τόσο στη Νομαρχιακή, όσο και στην
Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, ο Αντώνης Ανηψητάκης αποχωρεί για άλλη μια
φορά από το Περιφερειακό Συμβούλιο στα μισά της θητείας, τηρώντας την
εσωτερική συμφωνία του συνδυασμού,αλλά δηλώνει ότι παραμένει ενεργός ως «δάσκαλος στον αγώνα των ιδεών», αναζητώντας πάντα «φωτεινές χαραμάδες» συνεργασίας που θα φέρουν πιο κοντά τις διαφορετικές προσεγγίσεις των αιρετών, με την κρυφή προσδοκία να πάψει να αντιμετωπίζεται η Κρήτη ως οικόπεδο, αλλά ως η κοινή τροφός των ανθρώπων της.
Με τις σκέψεις αυτές ο Αντώνης Ανηψητάκης μας μιλά απολογιστικά και οραματικά για τον ίδιο, την παράταξη και το Λασίθι.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Θεωρείτε δημιουργική την πρώτη αυτή περίοδο της τωρινής θητείας για ‘σας και το συνδυασμό «Μία Κρήτη»;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δημιουργική την έκριναν οι συνάδελφοί μου και δεν είναι σύνηθες στους διχαστικούς καιρούς μας το χειροκρότημα σε αντίπαλους. Ο Μιχάλης Κλάδος με χαρακτήρισε δάσκαλο στον αγώνα των ιδεών και ο Κυριάκος Κώτσογλου μου εκμυστηρεύτηκε πως ζηλεύει την «αναίτια ευτυχία» μου. Επέλεξα αυτά τα σχόλια γιατί με βοηθούν να εντοπίσω τί θεωρήθηκε δημιουργικό.
Αν πιστεύεις σε ιδέες, δεν έχεις ανάγκη να μειώσεις τον αντίπαλο, αλλά αντίθετα τον σέβεσαι ως εν δυνάμει σύμμαχο, αφού έχεις επίγνωση πως χωρίς ευρύτατες συνεννοήσεις, προωθητικούς συμβιβασμούς, αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει. Αν πιστεύεις στη δύναμη των ιδεών, τη μικρή εκλογική σου δύναμη δεν τη βιώνεις συμπλεγματικά. Στο Π.Σ. βίωνα ένα αριστοκρατικό πλεονέκτημα. Απαλλαγμένος από το άγχος της καθημερινής διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων, μπορούσα να βλέπω καθαρότερα πιθανές διεξόδους, αποφεύγοντας τις γενικεύσεις εξωραϊσμού και απαξίωσης.
Για να λειτουργήσει η Αυτοδιοίκηση ως τοπική κυβέρνηση χρειάζεται αυτόνομα αυτοδιοικητικά σχήματα χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και χρίσματα. Η παράταξή μας, η «Μια Κρήτη- Περιβάλλον Άνθρωπος» στην επταετία που κλείνει, έπεισε για την ανιδιοτέλειά της, ήμασταν πάντα ανοιχτοί να επιδοκιμάσουμε το καλό κι αυτό ανταποδόθηκε με το σεβασμό των συναδέλφων μας.
Αυτές θεωρώ κύριες αιτίες της «αναίτιας» αισιοδοξίας μας, αυτές μας βοήθησαν να μην περιγράφουμε μόνο τα σκοτάδια, αλλά και τις φωτεινές χαραμάδες. Επιδοκιμάστηκε η βαθύτερη οντολογική αγωνία μας για συμπόρευση. Σε αυτή την αναγνώριση συνέβαλλε ο Περιφερειάρχης Σταύρος Αρναουτάκης που άκουγε, απαλλαγμένος από την συνήθη έπαρση των αυτοδύναμων κυβερνητών και ο Πρόεδρος του Π.Σ. Γιώργος Πιτσούλης, που ήταν ο αμερόληπτος πρόεδρος όλων μας.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Είχατε συμβολή με προτάσεις που υιοθετήθηκαν ή όχι στην αναβάθμιση του Περιφερειακού σΣυμβουλίου ή της Κρήτης ευρύτερα και προσφέρουν στο θεσμό ή τους πολίτες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η στάση που περιέγραψα επηρέασε θετικά το Συμβούλιο, αφορά όμως μόνο τον τρόπο. Ο Βιτσέντζος Κορνάρος, θέλει τη γνώση και τον τρόπο ζευγάρι. Ως γνώση εννοώ τις αξιακές θέσεις και τις προτάσεις που απορρέουν απ’ αυτές. Οι προτάσεις μας πολλές, ακούστηκαν αλλά λίγες εισακούστηκαν.
Προτάξαμε τρεις άξονες. Να αποκτήσει η Κρήτη όραμα, να αναβαθμίσει τις άυλες υποδομές της, να ανασυγκροτήσει τη διοίκησή της.
Έχουμε έλλειμμα οράματος αντάξιου της Κρήτης. Την θεωρούμε παγκόσμια οικολογική και πολιτισμική κιβωτό που μπορεί να γίνει προνομιακός τόπος για να απεξαρτήσει ο σύγχρονος άνθρωπος την ευτυχία από την κατανάλωση, να επανανακαλύψει την αξία της φύσης ως τροφού, δασκάλας και μούσας. Όσο βλέπουμε την Κρήτη ως οικόπεδο, υποβαθμίζουμε τον πολιτισμό της σε τουριστικό αξεσουάρ, καταστρέφουμε τις περιοχές Natura για να φυτέψουμε γρασίδι του γκολφ, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να κτυπούν οι επόμενοι το κεφάλι στον τοίχο. Προτείναμε διεθνές συνέδριο για να διαβάσουμε καλύτερα τις τάσεις των καιρών και να διδαχτούμε από επιτυχημένες πρακτικές. Πρόσφατα, καθυστερημένα, η Περιφέρεια επικαιροποίησε την απόφασή της να το οργανώσει.
Αν έχεις όραμα και το πρόγραμμα που θα το υλοποιεί προκύπτει ευκολότερα. Χωρίς όραμα διαγκωνίζεσαι για προγράμματα, αλλά πρόγραμμα δεν έχεις. Κυνηγάς ψευδοαξίες, όπως η απορροφητικότητα, αδιαφορώντας για πραγματικές πολιτικές αξίες, όπως η συνέργεια έργων και δράσεων, η αποδοτικότητά τους. Αντί για δείκτες απορροφητικότητας έπρεπε να διεκδικούμε δείκτες αποδοτικότητας. Παντού βλέπεις έργα υπερδιαστασιολογημένα και υπολειτουργούντα, ενώ βασικές υποδομές έχουν μείνει πίσω. Στον ΒΟΑΚ αντί να δίνουμε προτεραιότητα στα τμήματα με τα μεγαλύτερα προβλήματα ασφαλείας και τη μικρότερη ταχύτητα βελτιώνουμε τα καλύτερα κομμάτια. 31 χρόνια πέρασαν από τα ΜΟΠ και διαρκώς πιπιλίζουμε την καραμέλα για το λεγόμενο αναπτυξιακό μας έλλειμμα. Έτσι δεν εστιάζουμε στο πραγματικό έλλειμμα, το προγραμματικό, αυτό που μας οδηγεί σε λάθη, σε συμπεριφορές σπάταλων φτωχών.
Στις άυλες υποδομές έχουμε μείνει πίσω. Δεν κοστίζουν, αλλά βοηθούν να μην πελαγοδρομούμε, όταν τίθενται ζητήματα χωροθετήσεων. Συχνά ευθύνονται οι γραφειοκρατικές περίπλοκες συναρμοδιότητες κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών.
Στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων έχουμε προχωρήσει σε ένα σωστό σχεδιασμό, αποφεύγοντας την καύση, αλλά το Υπουργείο κωλυσιέργησε. Σε άλλους τομείς όμως φταίμε κυρίως εμείς. Αντί π.χ. να προωθούμε νέα τουριστικά χωριά στις πολύπαθες ακτές μας, έπρεπε να εκπονήσουμε διαχειριστικά σχέδια για τις Natura, να ολοκληρώσουμε τα σχέδια πόλης που εκκρεμούν δεκαετίες και να προωθήσουμε κατά προτεραιότητα το Κτηματολόγιο των οικισμών μας. Έτσι θα τονώναμε μια υπαρκτή τάση της αγοράς, διευκολύνοντας όσους ξένους θέλουν να επενδύσουν στα χωριά, τονώνοντας επωφελέστερα την οικονομία χωρίς πρόσθετες πληγές στο περιβάλλον.
Στην ανασυγκρότηση της Διοίκησης έχουμε επίσης μείνει πίσω. Θέλουμε το πεζό, να σηκώνουν τα τηλέφωνα, αλλά και το οραματικό, να υπάρχει διακριτός ρόλος αιρετών- υπαλλήλων, επαρκείς τεχνοκράτες να μελετούν και να παρουσιάζουν δυο τουλάχιστον εναλλακτικές για να επιλέγουν οι αιρετοί. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο, οι αιρετοί επικυρώνουν συνήθως μονόδρομες λύσεις που τους προτείνουν οι υπηρεσιακοί, συχνά χωρίς σοβαρή επεξεργασία.
Θέλουμε μια Διοίκηση να υπηρετεί καλύτερα τον πολίτη, αλλά και να τον αξιοποιεί. Έχουμε προτείνει να συσταθεί μια Διεύθυνση μικρών δράσεων, όπου ο πολίτης θα αναφέρει μικρά προβλήματα (βλάβες, διαρροές, λάθος σημάνσεις, κακοτεχνίες, επικινδυνότητες κλπ.) που μπορούν να αντιμετωπιστούν εύκολα. Σε αυτή θα μπορούσε να υπαχθεί και το Παρατηρητήριο των έργων, που μένει ανενεργό. Έτσι με μια διαφανή διαδραστική σχέση θα ενεργοποιείται ο πολίτης σε ποικίλες δράσεις, εξοικονόμησης πόρων, πολιτικής και περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο Περιφερειάρχης μάς είχε απαντήσει με μια παρεμφερή ιδέα. Δυστυχώς δεν έγινε κάτι ως τώρα.
Για τη βελτίωση της σχέσης αιρετών υπαλλήλων έχουμε προτείνει κι ένα κουμπαρά αξιοκρατίας. Θέλω όμως να εξάρω την προσπάθεια ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που συντονίζει ο Κώτσογλου, πιστεύω πως θα δώσει θετικά αποτελέσματα.
Επίσης αισιοδοξώ πως η υιοθέτηση πρότασης πριν από κάθε συμβούλιο να ακούμε για λίγο επιφανείς συμπατριώτες μας θα βοηθήσει τη σχέση αυτοδιοίκησης κοινωνίας.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Από την μέχρι τώρα εμπειρία, ο θεσμός έχει προσφέρει στην Κρήτη και στο Λασίθι κι αν ο νομός έχει καταφέρει πράγματα αυτή την περίοδο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η θέσπιση της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης υπήρξε θετική γιατί μας ωθεί να δούμε συνολικά την Κρήτη, να αναζητούμε ολοκληρωμένες λύσεις στα προβλήματα, να αναδεικνύουμε συντονισμένα τα πλεονεκτήματα. Το βήμα μένει όμως μετέωρο γιατί ως τώρα λειτουργεί ως χαλαρή συνομοσπονδία των τεσσάρων νομών. Εξισορροπούμε τοπικισμούς χωρίς να έχουμε καταφέρει να τους εντάξουμε σε ένα συνολικό πρόγραμμα που θα εμπνέει την κοινωνία, ώστε για παράδειγμα ο εκτός Λασιθίου Κρητικός να κατανοεί πως η αντιμετώπιση των εμφανών ανισορροπιών του ΒΟΑΚ στην Ανατολική Κρήτη βοηθά όλο το νησί.
Πριν 10 χρόνια συνόψισα την εμπειρία μου στο ΤΕΕ λέγοντας «μπήκα Λασιθιώτης και βγήκα Κρητικός». Τα 10 χρόνια αυτοδιοικητικής εμπειρίας που ακολούθησαν εδραίωσαν αυτή τη θέση.
Το Λασίθι πρέπει να πρωταγωνιστήσει, ώστε η σημερινή συνομοσπονδία της Κρήτης να λειτουργήσει ως ενιαία περιφέρεια. Πρέπει να ακολουθήσουμε έναν δρόμο, να αποφύγουμε έναν άλλο. Θεωρώ λάθος να διεκδικούμε με στενή λασιθιώτικη ματιά τα δίκαια μας. Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση θα συσπειρώσει τους 4 Δήμους του Λασιθίου και τους 6 περιφερειακούς συμβούλους (Π.Σ.) του. Έτσι όμως θα συσπειρωθεί και το Ηράκλειο, 8 Δήμοι και 25 Π.Σ., το Ρέθυμνο, 5 Δήμοι και 7 Π.Σ., τα Χανιά, 7 Δήμοι και 13 Π.Σ. Το αποτέλεσμα θα είναι προφανώς αρνητικό για το Λασίθι, αλλά και για την Κρήτη.
Ο σωστός δρόμος είναι να πείσουμε για τα οφέλη που θα έχουν όλοι, αν η Κρήτη αποκτήσει ενιαίο πρόγραμμα σε κάθε τομέα, από τον πολιτισμό ως τις μεταφορές και από το περιβάλλον ως την ενέργεια, αίροντας στρεβλώσεις, αδικίες.
Παράλληλα θα ήταν πολύ χρήσιμο οι εκπρόσωποι του Λασιθίου να συνεννοηθούν, να συμφωνήσουν σ’ ένα εσωτερικό διαδημοτικό πρόγραμμα εικοσαετίας, που θα αντιστοιχίζεται με τη μοναδική ιδιαιτερότητα του νομού μας, να είναι ο πιο αποκεντρωμένος νομός της Κρήτης, ίσως και της Ελλάδας.
Η πρωτεύουσα πόλη, ο Άγιος, δεν θα πρέπει να έχει ως πρότυπο το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο ή τα Χανιά, αλλά να δείξει ένα άλλο μοντέλο πρωτεύουσας, που θα αναδεικνύει επ’ ωφέλεια όλων την πολιτική αποκέντρωση του νομού με τα τρία ισοδύναμα αστικά κέντρα.
Είναι ιστορική ευθύνη όλων των αιρετών του Λασιθίου να το αναζητήσουμε, για να μη σφαζόμαστε κάθε φορά «από μηδενική βάση» προκειμένου να χωροθετηθεί στην περιοχή μας το «καλό» έργο και να πάει παραπέρα το «κακό». Η άποψη αυτή δεν συνιστά αιχμή, είναι πρόκληση συνεννόησης για όλους μας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΤΣΑΛΑΚΗΣ
Πηγή : Ανατολή
