Επιστροφή στην καλλιέργεια της λεμονιάς

Στην καλλιέργεια της λεμονιάς επιστρέφουν ανήσυχοι αγρότες του Κουτσουρά Λασιθίου, διαπιστώνοντας ότι τα τελευταία 30 χρόνια η παραγωγή του ελληνικού μυρωδάτου ποιοτικού λεμονιού έχει πέσει
από τους 214.000 τόνους το 1981 στους 46.000 τόνους το 2010, επιτρέποντας στους εισαγωγείς να φέρνουν λεμόνια Αργεντινής κάθε καλοκαίρι, να τα διαθέτουν σε τιμές που εφέτος πλησίασαν στη λιανική τα τρία ευρώ.

Μάλιστα ο ΕΦΕΤ έδωσε οδηγίες προς τις νοικοκυρές να μη χρησιμοποιούν το φλοιό τους στα γλυκά και τη μαγειρική γιατί έχουν εμποτιστεί σε καρκινογόνα συντηρητικά!

«Πήγαινα στο μανάβικο το καλοκαίρι και έβλεπα αυτά τα πλαστικά, άγευστα και επικίνδυνα για την υγεία μας λεμόνια Αργεντινής να πωλούνται τόσο ακριβά και ντρεπόμουν να τα βάλω στο καλάθι μου, γιατί ήξερα ότι εμείς στην Κρήτη μπορούμε να παράξουμε κανονικά φυσιολογικά λεμόνια, να τα χρησιμοποιήσουμε στην κουζίνα μας χωρίς να φοβούμαστε μην πάθουμε κάτι. Έτσι, πριν μερικά χρόνια πήρα τη μεγάλη απόφαση να φτιάξω ένα λεμονοδάσος στον κάμπο του Κουτσουρά», μας λέει ο 70χρονος Γιάννης Χαρδάκης.

«Πειραματίστηκα αρκετά με διάφορες ποικιλίες μέχρι να βρω την καταλληλότερη για το μικροκλίμα της περιοχής μας, η οποία να μου δίνει λεμόνια όλο το χρόνο.

Σήμερα έχω σε παραγωγική ηλικία 400 λεμονιές ποικιλίας Σάντα Τερέζα, οι οποίες μου δίνουν ένα καλό εισόδημα που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Συνεχίζω να κεντρίζω με την ίδια ποικιλία πορτοκαλιές, που δε μου αποδίδουν, και συνιστώ σε όσους θέλουν να με ακολουθήσουν στην καλλιέργεια της ελλειμματικής στην Ελλάδα και την Κρήτη λεμονιάς να μη διστάσουν να με αναζητήσουν στον Κουτσουρά για παροχή δωρεάν συμβουλών και πληροφοριών, σχετικά με την καλλιεργητική πρακτική που ακολουθώ και πάω καλά», συμπληρώνει ο Γιάννης Χαρδάκης.

Με παράδοση

Ο Κουτσουράς έχει καλή προϊστορία στα εσπεριδοειδή, αφού μέχρι τη δεκαετία του '70 οι αγρότες της περιοχής, παράλληλα με την καλλιέργεια του αράπικου φιστικιού, καλλιεργούσαν και τα κίτρα.

«Σήμερα μπορούμε να επιστρέψουμε και στην καλλιέργεια του κίτρου ή του περγαμόντου και να έχουμε καλά οικονομικά αποτελέσματα. Το μεγάλο πρόβλημα των τελευταίων χρόνων για τα εσπεριδοειδή είναι ο φυλλοκνήστης, ο οποίος καταπολεμάται δύσκολα. Είναι εχθρός των εσπεριδοειδών που μπήκε στην Ελλάδα με λεμόνια εισαγόμενα από την Αίγυπτο. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να ξαναεμπιστεύομαι τους νέους γιατί τους βλέπω ανήσυχους να ψάχνονται για νέες εναλλακτικές καλλιέργειες. Βλέπω ότι ξεκίνησε η καλλιέργεια του φραγκόσυκου και τώρα ετοιμάζονται στον Κουτσουρά και καλλιέργειες αβοκάντο», μας λέει ο Γιάννης Χαρδάκης.

Τα... "οχυρά"

Οι περιοχές όπου έχουν μείνει οι τελευταίοι ισχυροί θύλακες καλλιέργειας λεμονιού είναι η Αιγιαλεία, το Κιάτο, ο Πόρος, το Ξυλόκαστρο και τα Χανιά. Σε όλες αυτές τις περιοχές αντιμετωπίζει κανείς εικόνες εγκατάλειψης μιας καλλιέργειας που κάποτε έδινε ένα καλό εισόδημα σε εκείνους που την είχαν εμπιστευτεί.

Το τραγικό στην πορεία της καλλιέργειας της λεμονιάς στην Ελλάδα είναι ότι σιγά-σιγά εγκαταλείψαμε και αυτά τα 2-3 δέντρα, που ο καθένας μας είχε στον κήπο του για τις καθημερινές ανάγκες.

Ίσως η οικονομική κρίση και η αδυναμία της κάθε νοικοκυράς να αγοράζει τα πάντα για την παρασκευή του φαγητού της οικογένειας να μας σπρώξει στην επιστροφή της καλλιέργειας των χρήσιμων φυτών και των δέντρων που είχαμε και εγκαταλείψαμε ή ακόμα και στην εκτροφή των οικόσιτων ζώων που είχαμε και δεν εκτιμήσαμε σωστά. 

Πηγή : Nέα Κρήτη