Χρήστος ΑρβανίτηςΟι εθελοντές ζήτησαν προσφορά από τους παραγωγούς για μια ποσότητα πατάτες και την ανέβασαν στο διαδίκτυο· σε λίγες ώρες είχαν περισσότερες παραγγελίες από τις πατάτες τους. Τη σκυτάλη πήραν και άλλοι εθελοντές, δήμαρχοι, οι «Πολίτες της Βέροιας», η Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.ά. Εκτός από τους μεσάζοντες, η θερμή υποδοχή της ιδέας είχε και έναν μάλλον αναπάντεχο πολέμιο: Το ΚΚΕ.
Μια κίνηση που φέρνει τον παραγωγό πιο κοντά στον καταναλωτή με αποτέλεσμα να κερδίζουν και οι δυο, είναι δυνατόν να είναι «ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού», από αυτούς που «παίζουν και αξιοποιούν τον πόνο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων»; Σύμφωνα με το ΚΚΕ είναι, επειδή έχει στόχο τον αποπροσανατολισμό των φτωχών αγροτών παραγωγών από «τη ρήξη με τα μονοπώλια και την Ε.Ε.». Τι έπρεπε να κάνουν λοιπόν; «Η συσπείρωση με το ΚΚΕ είναι μονόδρομος για να γίνει ο λαός κυρίαρχος στον τόπο του και να απολαμβάνει τον πλούτο που ο ίδιος παράγει». Αν παραβλέψουμε τα αλαμπουρνέζικα ελληνικά της ανακοίνωσης, το νόημα είναι ότι τίποτα -ούτε καν να φάει φτηνές πατάτες ο κόσμος- δεν μπορεί να γίνει χωρίς το «κόμμα του λαού». Μονάχα να ακούει τέτοιες «πατάτες» εκ μέρους του...
Ευτυχώς, στην Ελλάδα της κρίσης και της κατάρρευσης των πάντων συμβαίνουν και ενδιαφέροντα πράγματα. Μάλιστα κάποια από αυτά δεν έχουν φτάσει ακόμα στα αυτιά των ινστρουχτόρων του μόνου κόμματος που βλέπει πιο μακριά, ώστε να τα καταγγείλει σαν ανήθικη εξαπάτηση του λαού και κόλπο των μεγάλων ΜΜΕ. Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που αρνούνται να παραδοθούν στην αυτολύπηση και στην τυφλή οργή. Στην Κρήτη για παράδειγμα, γράφει ο φίλος μου ο Σταύρος Θεοδωράκης (σε ένα από τα «ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών») υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, ίσως και χάρη στην κρίση. Σαν τον Θεμιστοκλή, παραγωγό με βιολογικά μελίσσια στην Ιεράπετρα, που βρήκε το νόημα της ζωής σε αυτό που κάνει: Δίνει το μέλι του και παίρνει για αντάλλαγμα άλλα πράγματα που χρειάζεται.
Στην Κρήτη αυτή η διαδικασία έχει και όνομα, λέγεται «καερέτι»: Παλιά, δούλευε κάποιος στις ελιές ενός που είχε ανάγκη και εκείνος του χρωστούσε δυο καερέτια. Μετά ερχόταν στις δικές του και πάτσιζαν. Έτσι και τώρα, δίνεις ένα βάζο μέλι και παίρνεις ντομάτες. Αυτός με τις ντομάτες πληρώνει μ’ αυτές την κοπέλα που κάνει μάθημα στο παιδί του και πάει λέγοντας. Συναλλαγές δίχως λεφτά, που στην Ιεράπετρα, στον Άγιο Νικόλαο, στη Σητεία και αλλού έχουν φτάσει να συμμετέχουν ήδη 300 άνθρωποι. «Όταν ανταλλάσσεις ένα προϊόν χωρίς να πιάνεις στα χέρια σου λεφτά, νιώθεις καλά», λέει ο Θεμιστοκλής στον Σταύρο. «Και αν φύγουν τα ψεύτικα λεφτά, μπορεί και να αλλάξουν οι σχέσεις των ανθρώπων, να γίνουμε όλοι πιο άνθρωποι», συμπληρώνει. «Θα γίνει κύκλος και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι». Εκτός από το ΚΚΕ και τις τράπεζες...
Πηγή : Φιλελεύθερος
