Ξεκινώ την παρούσα επιστολή μοιράζοντας συγχαρητήρια σε όλους
αναγνωρίζοντας την προσπάθεια ΟΛΩΝ διοργανωτών, συμμετεχόντων, νικητών
και το έκανα αυτό γιατί πιστεύω ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι, όχι
βέβαια ένα οποιοδήποτε παιχνίδι αλλά για ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ που
δεν παύει όμως να είναι παιχνίδι
Για τη χαρά λοιπόν που μας δίνει αυτό το παιχνίδι κάθε χρόνο έστω για ένα
μικρό διάστημα πριν - κατά την ημέρα που παίζεται αλλά και μετά μέχρι να
ολοκληρωθεί ο απολογισμός που κάνει κάθε ομάδα θεώρησα σωστό ότι δεν
χρειαζόταν να πω τίποτα παραπάνω από ένα απλό
συγχαρητήρια
Αυτό όμως που έχει γίνει πραγματικά δεν μου αρέσει καθόλου γιατί ανησυχώ
μήπως όλη αυτή η μουρμούρα, ο κομπασμός κάποιων και η ειρωνεία κάποιων
άλλων δεν θα κάνουν καλό στο παιχνίδι μας
Αν η εξάδα που έδωσε πνοή σε όλο αυτό το αισθάνεται παιδί της και
δημιούργημα της (και καλά κάνει ως ένα βαθμό) το ίδιο παιδί μας και
δημιούργημα μας πρέπει να το θεωρούμε και όλοι εμείς που συμμετέχουμε
από την πρώτη στιγμή και κάθε χρόνο προσπαθούμε να "στρατολογήσουμε" -
βάλουμε στο κόλπο κι άλλους καινούριους παίκτες.
ΧΩΡΙΣ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΧΡΙ
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΩΣ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ
ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΩΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ... ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ
Θα μου πει κάποιος -Καλά ρε μεγάλε εσένα όλα σου αρέσανε και όλα καλά τα βρήκες?
Τότε γιατί υπάρχουν τόσες φωνές δυσαρέσκειας? Φυσικά και δεν μου άρεσαν
όλα και φυσικά όταν θα μαζευτούμε οι ομάδες θα πω την άποψη μου όχι για
κανένα άλλο λόγο απλά επειδή επισημαίνοντας τα λάθη το παιχνίδι γίνεται
καλύτερο
Και για του λόγου το αληθές να θυμίσω στο σημείο αυτό ότι στα δύο πρώτα
παιχνίδια υπήρχε ένα θεματάκι με τα μαρκαρίσματα των
σημείων. Στο τρίτο παιχνίδι δουλέψαμε πάνω σε αυτό και βρήκαμε άλλο
τρόπο να μαρκάρουμε και όχι με το λόγοτυπο της ομάδας μας όπως γινόταν
μέχρι τότε. Το ίδιο έγινε και φέτος με τα μαρκαρίσματα, ήταν διαφορετικά
από το σήμα της ομάδας με αποτέλεσμα κανείς εδώ και δυο χρόνια (3ο και
4ο παιχνίδι) να μην πει κουβέντα για αυτό το θέμα!!!!!!
Επίσης
να θυμίσω σε όλους ότι όταν η ομάδα μου τα ΚΑΤΣΟΥΛΟΧΑΕΡΟΛΑ κέρδισε το
2ο παιχνίδι αμφισβητήθηκε σχεδόν από όλους στη συνάντηση των ομάδων.
Πολλοί μάλιστα είπαν ότι αν το διοργανώναμε εμείς το επόμενο, δε θα
έπαιρναν μέρος γιατί θα το κάναμε πολύ δύσκολο και χωρίς πλάκα το
παιχνίδι. Άλλοι πάλι είπαν ότι είμαστε μεγάλη ομάδα και αν το
διοργανώναμε πως θα διασφαλίζαμε το απόρρητο του πράγματος. Και τέλος οι
ίδιοι οι Διοργανωτές προσπάθησαν να μη μας αφήσουν να
διοργανώσουμε εμείς το επόμενο επικαλούμενοι ένα κάρο ή μάλλον μια
χειράμαξα δικαιολογίες.
Κι
όταν τελικά καταστάλαξε το θέμα και πάρθηκε η απόφαση να το διοργανώνει
από δω και μπρος η ομάδα που το κερδίζει, έβγαλαν ως αποχαιρετιστήριο
μήνυμα για το 2ο παιχνίδι που τελείωσε και που πλεον η διοργάνωση
παραδόθηκε στη νικητήρια ομάδα το εξής: (http://www.gaidourostoxastes.gr/index.php?id=92&pg=1)
"Τέλος εποχής ή αρχή μιας καινούριας;
Εικόνες
ανάκατες μες το μυαλό και την ψυχή μας: δυο τρεις άντρες τρέχουν πάνω
κάτω φορώντας φούστες μπαλέτου ή ντυμένοι στρουμφίτες , άλλοι χορεύουν
και δίνουν μικρές
θεατρικές παραστάσεις, κάποιος οδηγεί τρέχοντας στον πεζόδρομο, άλλοι
έχουν «μεταποιήσει» έργα τέχνης, πιο πέρα ένα πρόβατο (βοηθός ομάδας),
ένα γλυκύτατο σκυλί που κερνάει καραμέλες τους περαστικούς και στη μέση
της πλατείας μία παιδική πισίνα. Όλοι τρέχουν μες τη βροχή και τη λάσπη,
όμως τα πρόσωπά τους είναι χαρούμενα, ξαναμμένα, με μια ανυπομονησία
ξεχασμένη από καιρό, τότε που ήμασταν όλοι παιδιά και που το παιγνίδι
ήταν μια καθημερινή, γλυκιά και δεδομένη συνήθεια. Λίγο νωρίτερα, έξι
τύποι, οι Γαϊδουροστοχαστές,
επισκέπτονταν τα αρχηγεία που με τόση αγάπη και όρεξη κατασκεύασαν και
διακόσμησαν οι παίκτες του κυνηγιού του κρυμμένου θησαυρού. Ήρθαμε για
να κάνουμε Ν.Τ.Ο.Υ. στα αρχηγεία και στις καρδιές σας που τόσο απλόχερα
άνοιξαν. Όμοια κι εσείς κάνατε Ν.Τ.Ο.Υ στις δικές μας καρδιές με τη
φιλοξενία και τη χαρά στο βλέμμα σας όταν μας υποδεχόσασταν.
Αυτές
οι εικόνες που θα προξενούσαν την περιέργεια για τη διανοητική
κατάσταση των κατοίκων της πόλης μας σ’ έναν επισκέπτη, έχουν χαραχτεί
βαθιά μες την καρδιά μας. Σήμερα λοιπόν, πλήρεις συναισθημάτων και
ικανοποίησης, κατ’ απαίτηση της νικήτριας ομάδας, αποφασίζουμε να τους
παραχωρήσουμε την επόμενη διοργάνωση. Στα δύο παιχνίδια που είχαμε τη
χαρά να διοργανώσουμε, σίγουρα κάναμε λάθη και παραλήψεις, όμως ούτε μια
στιγμή δε ξεχάσαμε τις δύο βασικές αρχές μας, που ήταν η
απόλυτη εχεμύθεια και η διασκέδαση των συμμετεχόντων. Στα δυο αυτά
χρόνια, όλες οι ομάδες, αλλά και ο καθένας προσωπικά που συμμετείχε,
κατάλαβε ότι το ταξίδι είναι η χαρά και όχι ο τελικός προορισμός. Οι
ελάχιστοι που έβαλαν ως αυτοσκοπό τη νίκη ξέχασαν ότι ο δρόμος είναι που
μετράει. Το πνευματικό μας δημιούργημα, το παιδί μας αν θέλετε, πάντα
θα βρίσκεται στις καρδιές μας και οι «Γαιδουροστοχαστές», θα βρίσκονται
πάντα εδώ γύρω αν χρειαστεί να βοηθήσουν να βρει το παιχνίδι το κέφι και
τη ζωντάνια που εμείς του είχαμε
προσδώσει.
Η
συμβουλή μας είναι μία, με κανένα τρόπο να μη χαθεί η διασκέδαση, το
κέφι και η ζωντάνια από το κυνήγι κρυμμένου θησαυρού της Σητείας. Η
διοργανώτρια ομάδα ξεκινάει ένα μοναχικό ταξίδι που το έχουμε βιώσει και
ελπίζουμε του χρόνου τέτοιο καιρό, που θα έρθει η ώρα να κριθούν εκ του
αποτελέσματος , να νιώσουν κι αυτοί τη χαρά και την ικανοποίηση που
εμείς νιώθουμε τώρα. Μεγάλο κατόρθωμα μας ήταν, στην
μοναχική εποχή που ζούμε, με το παιχνίδι και τον τρόπο που το
οργανώσαμε, να δούμε ομάδες ανθρώπων από επαγγελματικούς χώρους, φίλων,
γειτόνων, χωρίς να έχουμε κάνει ένα παιχνίδι αποκλειστικά γνώσεων αλλά
ένα παιχνίδι διασκέδασης, να βιώνουν την χαρά της συμμετοχής .
Χωρίς
να θέλουμε να περιαυτολογήσουμε νιώθουμε ότι θέσαμε τον πήχη ψηλά, και
έχουμε καταφέρει και τα δύο μας παιχνίδια, να είναι μια γλυκιά ανάμνηση
στο μυαλό του καθένα που είχε τη χαρά να βοηθήσει τη Καλομοίρα
Μοσχολιγάκις και τον Σπάσαρχο, να περιπλανηθούν στα στενά της Σητείας.
Κρατάμε τις μαγευτικές στιγμές που ζήσαμε μαζί για δύο χρόνια, θα
θυμόμαστε πάντα την αδημονία με την οποία ερχόμασταν στις συναντήσεις
μας, τη γρήγορη ανταλλαγή των νέων μας για να στρωθούμε στη
συγγραφή των γρίφων, εν μέσω οινοποσίας και φαγοποσίας, την καλοσύνη,
το σεβασμό και το θαυμασμό που έτρεφε ο ένας για τον άλλο. Να είμαστε
όλοι υγιείς και δυνατοί και του χρόνου παρέα να τρέξουμε και να
διασκεδάσουμε στο 3o Κυνήγι Κρυμμένου Θησαυρού του Δήμου Σητείας.
Οι
«Γαϊδουροστοχαστές» Μαρία Αχλαδιανάκη Δημήτρης Ζαμπετάκης Ρένα
Λαντζανάκη Βαγγέλης Μπελιμπασάκης Μάνος Ροδανάκης Αγγέλα Χρηστάκη"
ΠΑΡ΄ΟΛΟ
ΤΟ ΧΑΜΟ ΠΟΥ ΕΊΧΕ ΓΙΝΕΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΙΚΡΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΧΑΜΗΛΟΥΣ
ΔΟΥΛΕΨΑΜΕ,ΚΟΠΙΑΣΑΜΕ,
ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΑΦΑΝΤΙΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ
ΘΑ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΜΑΔΕΣ ΠΑΙΚΤΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ 3ο
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.....
ΤΙ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ
ΑΥΤΕΣ....
Ο
ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΘΕΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΩΣΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
ΜΕ ΚΑΜΑΡΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ
ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΛΟΓΩ ΗΛΙΚΙΑΣ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΑΝΑΠΟΛΏΝΤΑΣ
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΕΙΑ
ΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗ
ΔΕΝΤΡΟΦΥΤΕΥΣΗ
Τζιώτης Απόστολος
Από την Ομάδα ΚΑΤΣΟΥΛΟΧΑΕΡΟΛΑ
