Γράφει: Ο Νίκος Μιχελάκης*
Ενώ η συγκομιδή συνεχίζεται και εντείνεται σε όλες τις Μεσογειακές χώρες οι προβλέψεις για πολύ μειωμένη παραγωγή στην Ισπανία και Ιταλία αλλά και η σχετικά χαμηλή παραγωγή στην Τυνησία επαληθεύονται. Υψηλή παραγωγή με βεβαιότητα φαίνεται να έχει μόνο η Ελλάδα και από όσα δημοσιεύονται η Τουρκία και η Συρία που όμως συνολικά δεν πρεπει να μπορούν να καλύψουν στην πράξη το έλλειμμα που αφήνουν Ισπανία και Ιταλία.
Από την άλλη πλευρά, στην πράξη η προσφορά νέων λαδιών από την πλευρά των παραγωγών σε τιμές που θα επιθυμούσαν οι μεγάλες Βιομηχανίες δεν φαίνεται να ικανοποιείται, με συνεπεία οι ήδη υψηλές τιμές παραγωγού για το έξτρα σε Ιταλία και Ισπανία να αυξάνονται συνεχώς ενώ οι κατά 2,30-2,60€ χαμηλότερες τιμές στην Ελλάδα διατηρούνται στα ίδια σχεδόν επίπεδα.
Οπωσδήποτε , οι διεθνείς αυτές αυξητικές τάσεις έχουν θορυβήσει τις μεγάλες Βιομηχανίες οι οποίες εναγωνίως αναζητούν ελαιόλαδα με τις δυνατόν χαμηλότερες τιμές, χωρίς όμως πάντοτε να το επιτυγχάνουν.
Έτσι, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της εμφάνισης αγοραστών στην Ελληνική αγορά, ειδικά φέτος, όχι μόνο από Ιταλία όπως συνήθως, αλλά και από Ισπανία!
Εκτός όμως από τις Βιομηχανίες, φαίνεται ότι σοβαρά ανησυχούν και κάποιες Κυβερνήσεις όπως στην Ισπανία, όπου ο Υπουργός Γεωργίας Luis Planas δήλωσε ότι φοβάται ότι οι αυξήσεις στις τιμές παραγωγού θα μεταφερθούν και στις τιμές καταναλωτή επιδεινώνοντας την κατάσταση της ακρίβειας στην αγορά.
Στην Ιταλία επίσης ο Andrea Carassi, γενικός διευθυντής της Ιταλικής Ένωσης Βιομηχανιών Βρώσιμων Ελαίων (Assitol), δήλωσε ότι η Ιταλία αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη έλλειψη ελαιολάδου της τελευταίας γενιάς.
Στην Ελλάδα η κατάσταση της αγοράς παρουσιάζει κάποια ένταση και νευρικότητα με κάποιες σημαντικές τροποποιήσεις. Όπως φαίνεται από το Δελτιο τιμών του ΣΕΔΗΚ (www.sedik.gr) τα περισσότερα ελαιοτριβεία δίδουν τιμές μόνο για λάδια νέας εσοδείας, χωρίς να κάνουν κάποια αναφορά για τα παλιά.
Από την άλλη πλευρά αγοραστές που είχαν πωλήσει αποθηκευμένα ελαιόλαδα παραγωγών χωρίς να τους εξοφλήσουν άμεσα προβληματίζονται όταν οι παραγωγοί ζητούν να «κόψουν» (πληρωθούν) όλο η μέρος από το αποθηκευμένο ελαιόλαδο τους και θέλουν να πληρωθούν ως συνήθως με τις τρέχουσες υψηλότερες τιμές!
Βέβαια, η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει την ανάγκη που έχουμε ήδη επισημάνει πολλές φορές, η αποθήκευση του ελαιολάδου σε δεξαμενές ελαιοτριβείων, που πράγματι είναι αρκετά καλύτερος και συμφερόμενος τρόπος αποθήκευσης, να γίνεται με βάση κάποια έγγραφη συμφωνία η οποία να προβλέπει και τους όρους διάθεσης.
Η διακύμανση των τιμών κατά χώρες
Μέσα στο περιβάλλον αυτό οι τιμές στις κύριες ελαιοπαραγωγές χώρες, όπως προκύπτει και από το Δελτίο τιμών του ΣΕΔΗΚ της 29-11-22 (βλ. www.sedik.gr), διαμορφώνονται ως εξής:
Στην Ισπανία οι μέγιστες τιμές, εκτινάχτηκαν την 29/11 στα 6,98€/κ, ενώ οι μέσες έφτασαν στα 4,96€/κ και οι ελάχιστες στα 4,72€/κ.
Παράλληλα όμως στην Ισπανία αυξηθήκαν και οι τιμές του (απλού) Παρθένου ( οξ.< 2που έφτασαν στα 4,72€/κ και του Λαμπάντε (οξ.>2ο ) που έφτασαν στα 4,48€/κ
Στην Ελλάδα οι τιμές παραγωγού για το εξτρά 0,3ο φαίνεται να ακλουθούν τις τιμές του απλού Παρθένου της Ισπανίας. Έτσι, οι χαμηλότερες είναι γύρω στα 4,40€, ενώ οι υψηλότερες στην Πελοπόννησο είναι 4,80€/κ, στην Κρήτη 4,60€/κ και στα Νησιά από 4,55€/κ (Πιν.1)
Στην Ιταλία οι τιμές του εξτρά, με μικρές αλλά συνεχείς αυξήσεις, έφτασαν στα 7,50€/κ (Ragusa) και η μέση τιμή χωράς στα 5,82€/κ
Στην Τυνησία επίσης τα έξτρα από 4,50€/κ αυξήθηκαν στα 4,73€/κ
.===============
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.">nmixel@otenet.gr
