Γράφει: Γιώργος Αλεβίζος
Πρόσφατα άκουσα χωριανή μας να απειλεί «…θα σε βγάλω στο φέη μπου…» (FACEBOOK).
Εισαγγελέας το «φέη μπου». Κάθε πικραμένος, κάθε πεφτοσυννεφάκιας, κάθε αιθεροπερπατητής να καταθέσει τον πόνο του, να ακολουθήσουν στο «φέη μπου» οι μάρτυρες υπεράσπισης. Πικραμένοι και μη
Δεν έχω ιστοσελίδα. Παραμένω, γραφικώς, εραστής τη γομολάστιχας και του FABER No 2. Μου έδωσαν και διάβασα τραπεζορητορίες μη ζημιωθέντων Μηχανικών, για την ΥΠΕΡ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ Πλημμύρα Σητείας.
«…μα κείνος πόπου δεν πονεί, αφίνει να περάσει
το σφάλμα κι ουδέ βούλεται να το καταδικάσει…»
(Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ. Στα πλαίσια της πολυσυζητημενης διάχυσης).
Τα τελευταία 35 χρόναι για 4η φορά είμαι πλημμυροπαθής. Αρχής γενομένης, όταν η κτηνοτροφική επιχείρηση του Γιώργη καταστράφηκε. Πήρε των ομματιών του, έφυγε, πρόκοψε. Η πρόσφατη πλημμύρα με πόνεσε υλικά. Και ψυχικά για το βιος των μικροεπιχειρηματιών, που καταστράφηκαν ολοσχερώς. Χωρίς συρμαγιά επανεκκίνησης, αφού το περίσσεμα κεφαλαίου τόριχαν στο μαγαζί. Για επάρκεια εμπορεύματος και να ωφεληθούν από ανατιμήσεις, αν προκύψουν. Γιατί όχι;
Όταν λέμε φταίνε οι Μηχανικοί, συλλήβδην περιλαμβάνουμε πολεοδόμους, τοπογράφους, μηχανολόγους, πολιτικούς, αρχιτέκτονες, συγκοινωνιολόγους, περιβαλλοντολόγους και φυσικά οργανωμένες συντεχνίες, Επιμελητήρια.
Δικαίως ή αδίκως, ο καθένας ας κρίνει ανάλογα με τη γνώση του και τα παθήματά του.
Όταν τον πολεοδομικό, αποχετευτικό, αντιπλημμυρικό, συγκοινωνιακό, περιβαλλοντικό σχεδιασμό μιας πόλης δεν τον σχεδιάζουν ο μπακάλης, ο μανάβης, ο χασάπης, ο ψιλικατζής.
Τον σχεδιάζουν, επιβάλλουν, παρακολουθούν, ελέγχουν τα Τεχνικά Επιμελητήρια, οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου, αν οι επικεφαλείς δεν διατηρούν ιδιωτικά γραφεία. Και είναι συνεπείς στο επιβαλλόμενο προς του δημότες καθήκον. Και όχι να εκλαμβάνουν τη θέση στο Δημόσιο, σιγουριά, βόλεμα, πάρεργο, άγρα πελατείας.
Καλώς κλείστηκε η «Βάγκα Κολονέλου» από τα Πλατανάρια μέχρι το «Εν Πλω». Για σκεφτείτε, φίλοι μας, να ήταν ξεσκέπαστη. Κουνούπια, σκουπίδια, στάσιμα βρωμόνερα. Καλοκαιριάτικα, πως θα πίνατε τον καφέ σας παραλιακά; Με …τούλι στα κεφάλια; Και μπαμπάκια στις μύτες; Τον έλεγχο της απρόσκοπτης λειτουργίας της σκεπαστής Βάγκας δεν ασκεί ο μανάβης, αλλά η αρμόδια Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου.
Από την προειδοποιητική πλημμύρα του 2019, όταν από κορμούς φρακάρισε το κακότεχνο Γεφυράκι του Αϊ-Γιάννη, εκτός από το κλάδεμα των καλαμιών τίποτα άλλο δεν έγινε. Εξήγγειλε ο Περιφερειάρχης και η κουστωδία 300.000 ευρώ για αντιπλημμυρική μελέτη-αντικατάστασης του Γεφυριού. Ύστερα από (2019-2022) 3 χρόνια στασιμότητας τίποτε δεν προχωρεί. Κι όταν το καλοκαίρι περπάτησα μέσα από τα κλαδεμένα καλάμια τον Παντέλη (ποταμό), μου μισόκλεισε το μάτι δείχνοντάς μου το Γεφυράκι του Αϊ-Γιάννη αμετακίνητο. Παρόν για νέες πλημμύρες, οι οποίες δεν καθυστέρησαν νάρθουν. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΤΕΡΕΣ. Παραλίγο θανατηφόρες.
Για την αβελτήρια δεν φταίει ο χασάπης. Ναι, είναι έργο ευθύνης της Περιφέρειας. Όμως επισπεύδων του έργου είναι ο Δήμος Σητείας, οι Τεχνικές Υπηρεσίες του και το τοπικό Τεχνικό Επιμελητήριο. Χωρίς…νέφτι οι δουλειές δεν τρέχουν.
Στο υπό κατασκευή κοινωφελές κτίριο, δίπλα στον Αϊ-Γιάννη είχε εγκριθεί η Άδεια Οικοδομής χωρις την προ-Ύπαρξη Ρυμοτομικού Σχεδίου. Καθυστερημένα εκδόθηκε μετά. Μήπως ο τότε προϊστάμενος πολεοδομίας πήγε το έργο πίσω; Και όχι… ο Αλεβίζος;
Το υποβληθέν προς έγκριση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Πολεοδομικό Σχέδιο Παπούρας απορρίφθηκε. Αφού δεν είχαν οριοθετηθεί τα ρυάκια απορροής ομβρίων. Πήγε στις καλένδες. Και ουδείς από την Τεχνική Κοινότητα ενδιαφέρεται να επανέλθει. Φυσικά και δεν φταίει ο υπαίθριος οπωροπώλης.
Στην Τουρκία, όπου υπάρχει μιναρές, απαγορεύεται το ύψος των κτισμάτων να υπερβεί το ύψος του μιναρέ. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Όπου υπάρχει καμπαναριό, τα κτίσματα το υπερβαίνουν. Όρα Αγ. Αικατερίνη. Φταίνε οι ιδιοκτήτες ή μήπως οι Μηχανικοί;
Φίλοι μου αρχαιολάτρες στην αρχαιότερη εκ των κατοικημένων περιοχών Σητείας. Στον Πετρά. Την ογκώδη συγκοινωνιακά προβληματική, κακοοικοδόμηση ποιος την χρεώνεται; Οι ιδιοκτήτες ή οι Μηχανικοί;
Η τσιμεντοποιημένη ασχήμια μπροστά από την ιχθυοπαγίδα (Γ) Βλυχάδα, που εγκλωβίζει τις πάπιες δεν σχεδιάστηκε από Μηχανικούς; Είχαμε προτείνει στον φίλο συμμαθητή Γιώργο Νικολαΐδη και συμφώνησε. Να γίνουν δύο πετρόκτιστα ανισόπεδα γεφυράκια με ελεύθερη ροή θαλασσινού νερού. Και, ας πούμε, μικρο-γόνδολες συμβατές με τα βενετσιάνικα απομεινάρια της ιχθυοπαγίδας. Χάριν κέρδους προτιμήθηκε η τσιμεντοποίηση. Να πηγαινοέρχονται οι…βαρέλες.
Κατοικώ στα μισά του δρόμου από Αγ. Κωνσταντίνο προς Αγ. Ιωάννη. Και μπανοβγαίνω από τα γεννοφάσκια μου.
Ο προ του 1922 δρόμος, είχε χαρακτηριστεί κοινοτικός. Αφού ήταν ο μοναδικός που συνέδεε τη Σητεία με την κοινότητα Πετρά και προς Παλαίκαστρο, όταν δεν υπήρχε η παραλιακή γέφυρα. Στα νεώτερα χρόνια. Όταν άρχισε νόμιμα πολεοδομικώς να κατοικείται η περιοχή. Το Δημοτικό Συμβούλιο τον χαρακτήρισε Δημοτικό δρόμο με ότι αυτό συνεπάγεται. Με συνεχώς αυξανόμενη κυκλοφορία πεζών, γυμναζόμενων, τροχηλάτων, ΙΧ και μαθητών Λυκείων κατά τους σχολικούς μήνες.
Ιδιώτης επιχειρηματίας οικοδομικών-υδραυλικών υλικών, επιτυχημένος. Έχοντας ξεκινήσει από το μηδέν. Ανέπτυξε στρεμματικώς την επιχείρησή του ασφαλτοστρώνοντας όλον τον κεκλιμένο υπαίθριο χώρο. Ο οποίος έκτοτε λειτουργεί ως ρυάκι απορροής Πάπουρας. Από την πρόσοψη της επιχείρησης επί της οδού Σητείας-Πισκοκεφάλου μέχρι τον δρόμο του Αγ. Ιωάννη, λοξά απέναντι του σπιτιού μου.
Μετά από καταρρακτώδη βροχή, ο δρόμος πλημμυρίζει. Αδιάβατος για πεζούς και τροχήλατους. Καταλήγει στην αυλή μου, φουσκώνουν τα νερά, λειτουργεί η πομόνα (αντλία). Όμως σε αυτή τη θεομηνία, της 15ης Οκτωβρίου η αντλία βγήκε άχρηστη. Οι οικοσυσκευές, ηλεκτροσυσκευές, ρουχισμός σε απόλυτη καταστροφή. Ευτυχώς δεν πνίγηκε άνθρωπος. Την υγεία μας νάχουμε.
Προ 10ετίας οι θιγόμενοι γείτονες με τον ιδιώτη επιχειρηματία, απευθυνθήκαμε επανειλημμένως στο Δήμο. Ο οποίος κάποτε ήρθε με τον αρμόδιο Τεχνικό Προϊστάμενο και άλλους, έχοντας σχολάσει ενωρίτερα. Βιαστικά να τελειώνουμε. Απεφάνθη ο αρμόδιος, ότι «Είμαστε εκτός Σχεδίου και δεν δικαιούμαστε αγωγό ομβρίων», ο οποίος σε απόσταση 200 μέτρων, με εύκολη εκσκαφή, θα συνδεόταν με τον υπάρχοντα νόμιμο αγωγό.
Ναι αλλά είμαστε «εντός Ζώνης», σε εγκεκριμένο δημοτικό δρόμο. Πληρώνουμε δημοτικά τέλη. Ψηφίζουμε. Έκτοτε δεν ξαναψήφισα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο αφοσιωμένος στη δουλειά του Τεχνικός Προϊστάμενος θα συνέτασσε επαρκώς δικαιολογημένη έκθεση. Επικαλούμενος μεταξύ άλλων, ότι άλλες οι τότε ανάγκες των 3.000 κατοίκων, όταν εφαρμόσθηκε ο περί αποχετεύσεως ομβρίων νόμος. Και άλλες οι ανάγκες των 10.000 κατοίκων που αριθμεί σήμερα η Σητεία.
Δυστυχώς, κάποιοι εκ των διορισμένων στο Δημόσιο δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευθύνης και των υποχρεώσεων των προς τον δημότη. Είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα του πολίτη μέσω των εκλεγμένων εκπροσώπων του να απαιτεί τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του. Και ο νοών νοείτο, φίλοι μου Μηχανικοί.
Γιώργος Αλεβίζος
Υ.Γ. -Παππού πνίγηκα η Ήρα, η Νέρα;
-Όχι καρδούλα μου. Τα ανεβάσαμε επάνω στο σπίτι.
-Α καλά, παππού.
Μόλις 10 καλοκαιρινές μέρες η 9χρονη μας έζησε τα πρώην αδέσποτα.
Άδολες νεανικές ψυχούλες. Πόσο όμως θα αντέξουν;
…θα τις αφήσει το ΣΥΣΤΗΜΑ;
Πηγή : Style 100Fm
