Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Πένθος :Πώς βιώνουν οι Κρητικοί τη ...σκληρή πραγματικότητα

θρηνος πενθος χαμος θανατος απογνωση ανδραςΠένθος... Μια κατάσταση πολύ δύσκολη για κάθε άνθρωπο που βιώνει μια απώλεια και πολλές φορές τον οδηγεί και σε δύσκολα μονοπάτια όσον αφορά την καθημερινότητά του.

Είναι δεδομένο ότι το πένθος δεν είναι κατάσταση που μπορεί να προκληθεί μόνο από θάνατο, αλλά παρόμοια είναι τα συναισθήματα και σε άλλες καταστάσεις, όπως είναι το διαζύγιο ή απώλεια μιας φιλίας. Η έντονη περίοδος αυτών των βιωμάτων, υπό κανονικές συνθήκες, περνά μέσα σε μερικούς μήνες. Παρ' όλα αυτά, ο βαθμός και τα χρονικά όρια της συνέχισής τους έχουν άμεση σχέση με παράγοντες όπως ο τρόπος και η αναμονή του θανάτου, η ηλικία του αποθανόντος και οι σχέσεις του με τους πενθούντες.
Στην εκπομπή "Κρήτη Σήμερα" της "ΚΡΗΤΗ TV", ο κλινικός ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου αποκάλυψε τις διαφορές του πένθους σήμερα σε σχέση με το παρελθόν, ενώ έδωσε συμβουλές για τον τρόπο που μπορούμε να διαχειριστούμε αυτή την κατάσταση.
Λόγω του μεγάλου βαθμού ομοιότητας μεταξύ των συμπτωμάτων της θλίψης και της κατάθλιψης, το βασικό κριτήριο διαχωρισμού των δύο καταστάσεων, σύμφωνα με τον κ. Παπανικολάου, είναι ο βαθμός σχετικότητας της δεδομένης ψυχοσυναισθηματικής αντίδρασης προς το συγκεκριμένο συμβάν: βαθμός ταύτισης με τον αποθανόντα, βαθμός συναισθηματικής αμφιθυμίας προς τον αποθανόντα, αυτοκτονικοί ιδεασμοί ή τάσεις, βαθμός αυτοενοχοποίησης, βαθμός αυτοαπαξίωσης, κατά πόσο ο πενθών προκαλεί συναισθήματα εμπάθειας και συμπάθειας στους άλλους ή όχι, σταδιακή υποχώρηση των έντονων συμπτωμάτων, ανάγκη κοινωνικής στήριξης, κ.ά. Η φαρμακευτική αγωγή δεν καταπραΰνει τα συμπτώματα.
Το πένθος πρέπει να το διαχειριστούμε και ανάλογα με την ηλικία. Για παράδειγμα, όπως τόνισε ο κ. Παπανικολάου, στα παιδιά η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, καθώς σε πολύ αθώα ηλικία καλούνται να βρεθούν αντιμέτωπα με την πιο σκληρή πραγματικότητα της ζωής.
Από την άλλη, ο θάνατος ενός παιδιού δημιουργεί ένα ανυπόφορο αίσθημα αδικίας. «Η απώλεια του μέλλοντος του παιδιού, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και το παράλογο της συμφοράς καθιστούν το χαμό ενός παιδιού από τις πλέον οδυνηρές ανθρώπινες εμπειρίες.
Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνοι για το θάνατο του παιδιού, όσο παράλογο και εάν αυτό φαίνεται. Οι γονείς παράλληλα νιώθουν ότι έχουν χάσει ένα σημαντικό μέρος του ίδιου του εαυτού τους», τονίζει ο κ. Παπανικολάου.
«Ο θάνατος ενός συζύγου είναι μια εξαιρετικά οδυνηρή εμπειρία. Εκτός από το σοβαρό συναισθηματικό σοκ, προκαλούνται νέα - δύσκολα - προβλήματα, όπως αποδιοργάνωση της οικογένειας, ανάγκη αλλαγής τρόπου ζωής, απώλεια εισοδήματος και κοινωνικές επιπτώσεις. Στους ηλικιωμένους ανθρώπους, ο θάνατος συζύγου σημαίνει απώλεια του ή της συντρόφου με τον οποίο πέρασε μια ολόκληρη ζωή αυτός ή αυτή που μένει πίσω. Στις προχωρημένες ηλικίες, η απώλεια συζύγου και τα αισθήματα μοναξιάς που ακολουθούν μπορεί να επιδεινωθούν και από την απώλεια λόγω θανάτου άλλων φίλων», προσθέτει ο κλινικός ψυχολόγος.

Διαφορές του χθες και του σήμερα
Πώς διαχειριζόμαστε το πένθος σήμερα:
* Με το να προσπαθούμε όπως-όπως να σταματήσουμε τον πόνο με χάπια και παυσίλυπα.
* Με το να απέχουν τα παιδιά από κηδείες και νοσοκομεία.
* Με ψέματα για το πού "πήγε" η γιαγιά και ο παππούς που πέθαναν.
Πώς το διαχειριζόμασταν παλαιότερα:
* Στο πένθος συμμετείχαν όλοι.
* Δινόταν η ευκαιρία να αποχαιρετήσουν το νεκρό στο σπίτι τους.
* Υπήρχε δίχτυ κοινωνικής υποστήριξης μετά το πένθος.

Τα στάδια του πένθους
Τα στάδια του πένθους, σύμφωνα με τον κ. Παπανικολάου, είναι τα εξής:
- Σοκ και άρνηση.
- Παζάρεμα και διαπραγμάτευση.
- Θυμός.
- Ενοχές.
- Άγχος.
- Κατάθλιψη.
- Συνειδητοποίηση και αποδοχή.

Απώλειες
Μικρά ή... μεγάλα πένθη που βιώνουμε στη ζωή μας:
- Απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.
- Απώλεια ή αποδόμηση μιας ιδέας ή ενός "πιστεύω" μας.
- Διαζύγιο.
- Το πέρασμα στην εφηβεία και αργότερα στην ενήλικη ζωή.
- Πρώτη και μετέπειτα ερωτικές απογοητεύσεις.
- Χάσιμο φίλων.
- Σωματική ή ψυχική ασθένεια, δική μας ή των αγαπημένων μας.

Διαχείριση
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε το πένθος μας; Σύμφωνα με τους ειδικούς:
* Μιλάμε και επικοινωνούμε με τους άλλους.
* Έχουμε πίστη. Πολλοί άνθρωποι αντλούν δύναμη από την πίστη τους.
* Γράφουμε τις σκέψεις μας... εκτονώνοντας τα συναισθήματά μας.
* Ασκούμαστε.
* Διαβάζουμε.
* Βγαίνουμε και διατηρούμε κοινωνικές συναναστροφές.
* Δε βιαζόμαστε.
* Οργανώνουμε τις επετειακές ημερομηνίες.
* Αποφεύγουμε τη χρήση ουσιών ή αλκοόλ.

Πένθος και κατάθλιψη
Ποιες, όμως, είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές πένθους και κατάθλιψης;

Ομοιότητες: Καταθλιπτική διάθεση, αναστολή των καθημερινών δραστηριοτήτων, έλλειψη ενδιαφερόντων, κλάμα, διαταραχές ύπνου και διαταραχές διατροφής.

Διαφορές: Στην κατάθλιψη υπάρχει... βαριά καταθλιπτική διάθεση, πιθανώς με αυτοκαταστροφικές τάσεις. Επίσης υπάρχει σοβαρή επίπτωση στην ποιότητα ζωής.

Ενδείξεις παθολογικού πένθους
Σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορούμε να καταλάβουμε αν ένα άτομο πάσχει από παθολογικό πένθος εφόσον παρουσιάζει: α) Αδυναμία στο να αποδεχτεί την απώλεια, β) επίμονο άγχος, γ) υποχονδρίαση και τάσεις αυτοκτονίας και δ) επίμονη προσήλωση σε ό,τι αφορά το νεκρό.

Παράγοντες
Παράγοντες που επιδρούν στο πώς αντιμετωπίζουμε μια απώλεια: α) Η φύση της απώλειας και η σχέση μας με το θανόντα, β) ο τρόπος που πέθανε ο δικός μας άνθρωπος, γ) το προσωπικό μας στυλ αντιμετώπισης και προσαρμογής στην απώλεια, δ) η υποστήριξη που έχουμε ή δεν έχουμε δεχτεί και ε) η προσωπική μας κοσμοθεωρία ζωής που έχουμε υιοθετήσει.
ΣΤΗΡΙΞΗ
Πώς βοηθούμε τον πενθούντα
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε έναν άνθρωπο που πενθεί; Σύμφωνα με τους ειδικούς:

* Έστω κι αν νιώθουμε αμηχανία, του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
* Τον ακούμε και αποδεχόμαστε το θυμό του.
* Προσφέρουμε πρακτική βοήθεια.
* Δε μειώνουμε την απώλεια.
* Δεν αποφεύγουμε να αναφέρουμε το όνομα του νεκρού.
Ρεπορτάζ: Μάνος Δασκαλάκης

Πηγή : Νέα Κρήτη

Συνολικες προβολες σελιδας