Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Ο Κωστής Ζερβάκης γράφει για τον Φωκίων Καλαμπόκη

https://gentlemensguide.files.wordpress.com/2013/10/kalabokis_intro1.jpgΦΩΚΙΩΝ ΚΑΛΑΜΠΟΚΗΣ

Ένας ήταν ο Φωκίων μέσα στη Στεία. Το παιδί της κατοχής και του πολέμου. Ο ακούραστός βοηθός του πατέρα του Αλκιβιάδη στο καφενείο «η Θέμις». Και στο Γυμνάσιο ένας και μοναδικός ο Φωκίων. Έγραφε στον πίνακα την ίδια λέξη και με τα δυο του χέρια συγχρόνως.
Αυτό ήτανε το αποκορύφωμα μιας ξεχωριστής ικανότητας που δεν την είχε άλλος. Προσηνής με όλους, σοβαρός και λιτός. Είχε μια σβελτάδα και μια εξυπνάδα σκέτη σπίρτο. Παρ’ όλα αυτά τα χαρίσματα δεν πρόκοψε στα γράμματα. Το καφενείο του πατέρα του, τον απασχολούσε τόσο, που δεν του ‘μενε ώρα για μελέτη. Όσα γράμματά ‘μαθε, τα προσλάμβανε στα πεταχτά σαν τα χελιδόνια την τροφή τους.

Με τα χρόνια ο Φωκίωνας παρέλαβε το καφενείο από τον πατέρα του και το μετάτρεψε σε Ζαχαροπλαστείο «η θέμις». Τα παιδιά του στη συνέχεια το ανύψωσαν στο επίπεδο του Εργαστηρίου Ζαχαροπλαστικής τόσο, που ξεπέρασε η φήμη του τα όρια της Σητείας και του Νομού. Σήμερα είναι μια ανθούσα και ευημερούσα επιχείρηση, ο πρεσβευτής των σητειακών παραδοσιακών εδεσμάτων, της σητειακής κουλτούρας και κατ’ επέκταση του σητειακού τουρισμού.

Ο Φωκίωνας, όσο βαστούσαν τα κότσια του, βοηθούσε  τα παιδιά του. Καθώς όμως, ο βίος του ανθρώπου είναι πεπερασμένος, έτσι και ο βίος, ο λιτός και απλός του Φωκίωνα, έλαβε τέλος το δείλι της περασμένης Τρίτης, 17 του Φλεβάρη. Την επαύριον, τα παιδιά του συντετριμμένα αλλά και ικανοποιημένα για τον άξιο πατέρα τους, τον συνόδευσαν, μαζί με το πλήθος των λοιπών συγγενών και φίλων, στην τελευταία του κατοικία, όπου τον εναπόθεσαν στην αγκαλιά της μητέρας τους, για τον αιώνιο ύπνο.

Στον φίλο και συμμαθητή μου, τον Φώκο, όπως τον αποκαλούσα χαϊδευτικά, έγραψα τούτες τις αράδες για να τον κατευοδώσω  στ’ άστρα.

ΚΩΣΤΗΣ Ν. ΖΕΡΒΑΚΗΣ

19 ΦΛΕΒΑΡΗ 2015

Συνολικες προβολες σελιδας