Πότε «φίλους» και πότε «επικίνδυνους».
Λοιδορούν την προσπάθεια μας για συμμετοχή στα κοινά μεσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Αποδέχονται τη συμμετοχή του πολίτη μονο υπο την αιγίδα τους.
Αυτοί που με την τακτική τους, συνέβαλλαν στην απομάκρυνση από τα κοινά.
Έχουν το θράσος και μιλούν για κομματισμό. Οι άνθρωποι του παρασκηνίου, της πολιτικής παράγκας.
Αυτοί που πιέζουν, λοιδωρούν και απειλούν το κάθε πολίτη που αντιδρά στις πράξεις τους.
Χρονια στα «κοινά» με μεγάλη «πείρα».
Ως αρχιερείς το ρουσφετιού, της μπετονιέρας, της αναξιοκρατίας και της οικογενειοκρατίας.
Ως δεκανίκια του φαύλου κομματικού κράτους.
Αυτοί που για χρόνια διαγκωνίζονται με καμάρι στα κομματικά γραφεία των Αθηνών για να πάρουν δημόσια ή υπόγεια το χρίσμα υποψηφίου δημάρχου στη Σητεία.
Οι ανεξάρτητοι με την έννοια «με όποιον νάναι αρκεί νάμαστε στα πράγματα».
Αυτοί που μας εφυσήχαζαν για το κλείσιμο της εφορίας και μας καθυσηχάζουν για την υποβάθμιση του νοσοκομείου, δεν έχουν το δικαίωμα να μιλούν για κομματικές σφραγίδες και ανεξάρτητες υποψηφιότητες.
Ας μας εξηγήσουν καλύτερα πως φτάσανε οι πολιτικές τους τον τόπο σ’ αυτό το χάλι.
Είναι συνένοχοι για την υποβάθμιση της τόπου σε όλα τα επίπεδα.
Ας αφήσουν ελεύθερο το πεδίο συμμετοχής στα κοινά σε όλους τους συμπολίτες.
Ας πετάξουν το μανδύα του προστάτη της κοινωνία μας. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν μπορούν πια να κοροϊδεύουν κανένα.
Ας μας αφήσουν να αποφασίσουμε μόνοι μας τι είμαστε, τι δεν είμαστε και προπάντως τι θέλουμε.
Αλλά εφόσον, όπως φαίνεται, δεν έχουν τη διορατικότητα να το κάνουν, ας τους δείξουμε εμείς την έξοδο. Είναι καιρός, επείγουσα αναγκαιότητα.
Κάλιο αργά παρά ποτέ.
11/04/14
Πέτρος Δημητροπουλάκης
Μέλος της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Σητείας
